Δρ Mark Weisbrot: Η ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΙΠΟΤΑ- ΕΣΑΣ ΘΑ ΣΑΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ !

Η ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΙΠΟΤΑ- ΕΣΑΣ ΘΑ ΣΑΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ !

Διαβάστε τι έλεγε ο διακεκριμένος οικονομολόγος Mark Weisbrot, που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής.

Ένα άρθρο γραμμένο από τον Δρα Mark Weisbrot, διακεκριμένο οικονομολόγο (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντά.

Ερώτηση: Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που... θυμάμαι (και μ' έχει σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία «αδέσποτη» αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο, να την κομματιάζει ενώ ήταν ζωντανή(!) όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας...

Απάντηση: Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατ' αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη...

Η Ε.Ε. δεν επιθυμεί κάτι αντίστοιχο, μα πρέπει να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση πλέον από κάτω προς τα πάνω και όχι αντιστρόφως. Η μόνη σωτηρία πλέον είναι να εξαναγκάσετε τη Γερμανία να πληρώσει τα 74 δις. που χρωστάει στην Ελλάδα για την περίοδο 1939-1945. Μάλιστα ακούγεται ταυτόχρονα σε πολλούς κύκλους στη Γενεύη όπου ζω, ότι η Ελβετία θα δώσει ως δώρο στην Ελλάδα, δίχως απαίτηση επιστροφής, 100 δις, ώστε να μην οδηγηθεί ευρωπαϊκή χώρα, με τέτοιες τραγικές συνέπειες, στο στόμα του λιονταριού.

Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000 ευρώ φερ' ειπείν, στα 250 ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά ημερολογιακού μήνα.

Η Κυβέρνησή που τώρα σας κυβερνάει, προσφέρουν τα κλειδιά στους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. για να συμβεί κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στην Αργεντινή. Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσει ο Ελληνικός λαός και με...... τη βία όπου κρίνει, την προσέλευση όλων των υπευθύνων που έκλεψαν τον Έλληνα φορολογούμενο στην δικαιοσύνη, και ξέρουνε όλοι στην Ελλάδα ποιοι είναι αυτοί, και την εκδίκαση των προηγούμενων δυο κυβερνήσεων της Ελλάδος, με τελικό σκοπό την ισόβια φυλάκισή τους. Ταυτόχρονα θα πρέπει ο κάθε πολίτης της Ελλάδος να διασφαλίσει την αλλαγή πορείας της τωρινής Κυβέρνησης, η οποία προμελετημένα και εσκεμμένα προδίδει τον Ελληνικό λαό με την επιθυμία την πλήρης υποταγή του καθώς και ! την εξαθλίωσή του οδηγώντας τον προς το Δ.Ν.Τ. Το να έχει αναλάβει το Δ..Ν.Τ. μια χώρα σημαίνει την εφόρου ζωής σχεδόν ομηρία της στο χρέος. Στο διεθνές οικονομικό σύστημα, το χρέος ισούται με χρήμα και άρα κέρδος για τους ανθρώπους, που όχι μόνον έχουν δημιουργήσει την οικονομική κρίση, αλλά και τους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. που καιροφυλακτούν να αναλάβουν άμεσα την δράση της εξαθλίωσης στην Ελλάδα.

Αυτά δεν είναι τα λόγια κάποιου θεοσεβούμενου ή ανθρωπιστή, αλλά ούτε και αυτά ενός ξεπεσμένου ή ξεχασμένου κομμουνιστή ή ρομαντικού αριστερού. Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.

Στην Αργεντινή με το που έλαβε δράση το Δ.Ν.Τ., ο κόσμος βγήκε με τσεκούρια, χαντζάρες και πριόνια στους δρόμους και εισέβαλαν σε τράπεζες, στα Μ.Μ.Ε. και σε κυβερνητικά κτίρια, σφάζοντας και αποκεφαλίζοντας στην κυριολεξία τραπεζικούς υπαλλήλους, διευθυντές, δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι στην κορυφή της διαφθοράς και της απάτης, καθώς και στελέχη και μέλη βιομηχανιών, της Κυβέρνησης, Κυβερνητικούς Εκπροσώπους και συγκεκριμένα μέλη της Κυβέρνησης του αντίστοιχου Υπουργείου Οικονομικών. Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000, αλλά φυσικά ο αριθμός που ανακοίνωναν τα Μ.Μ.Ε. της χώρας και με την διαταγή του Δ.Ν.Τ. ήταν κατά πολύ λιγότερος και συγκεκριμένα είχανε αναφέρει μόνον 27 θανάτους.

Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας. Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη, επεξεργασμένη με χλωρίνη και ασβέστη και άλλα ναρκωτικά της μιας δόσης, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα, όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι, όπως και οι Έλληνες και δεν είδα μάνες στην Αργεντινή να πουλάνε τα παιδιά τους, όπως γίνεται στο L.A. από το 1960. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους, όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν, όσα δεν πήραν οι τράπεζες τα πήραν οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι' αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.

Γι αυτό και εξάλλου η προ-μελετημένη υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας και η μαζική προώθηση και πώληση των ναρκωτικών, μέχρι όπως μαρτυρείται και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό από ανθρώπους που έχουν και είχαν ανέκαθεν στενές επαφές με την ζούγκλα των ιδιωτικών καναλιών, κυβερνητικά στελέχη, πολιτικούς, μεγαλοδικηγόρους, βιομήχανους και ανθρώπους γενικότερα που εξυπηρετούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Ημερησίως στο κέντρο της Αθήνας πεθαίνουν περίπου 140 άνθρωποι, κυρίως μετανάστες από ναρκωτικά νοθευμένα.Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι ενοχλητικοί.

Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, όλα τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την «ανάγκη της βοήθειας».Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!!!

Είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές, όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά. Πρέπει εσείς στην Ελλάδα να ξυπνήσετε τώρα προτού να είναι αργά, πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να αποφύγετε το Δ.Ν.Τ.

Ήδη οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου 17-18 Απριλίου 2010 στη χώρα σας, απειλούν για μαζικές απολύσεις περί των 350.000 εργαζομένων και εσείς ακόμα κοιμάστε όρθιοι, αντί να έχετε αποκλείσει τη Βουλή σας με την απειλή μαζικής βίας. Σας κοροϊδεύουν, λεφτά και μάλιστα πάρα πολλά υπάρχουν.

Για το Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντινοί μας θεωρούν σωτήρες. Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές, με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα, ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε. Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν «θέλουμε τη χώρα μας πίσω»! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!

Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε, έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.

Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω, που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή. Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν πλιατσικολόγοι. Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους. Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα «τρομοκράτες». Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.

Στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής: τα πετρέλαια στο Αιγαίο επιθυμούν να τα εκμεταλλευτούν πλήρως και μόνο οι Γερμανοί, ώστε κατ' αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους και επιτέλους να βγούνε νικητές από έναν παγκόσμιο πόλεμο έχοντας ήδη δημιουργήσει 2 και χάνοντάς τους. Τον 3ο αυτόν, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως οικονομικό πόλεμο.

Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι ότι η Ευρώπη και η Ε.Ε. δεν φαίνονται γενικότερα να ενδιαφέρονται να σώσουν το ευρώ τους διότι αν διπλώσει η Ελλάδα, το ευρώ θα είναι εντελώς άχρηστο στις διεθνές αγορές και σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, το ευρώ θα καταρρεύσει βυθίζοντας σε τύπου Αργεντίνικης κρίσης όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε. Γιατί δεν βοηθούν και γιατί έχουν αφήσει την Ελλάδα στην τύχη της ακόμα και προς το παρόν ουδείς δεν μπορεί να δώσει εξήγηση.

Ένα είναι σίγουρο, ότι σε μια εβδομάδα από σήμερα η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια αν επιτρέψετε στην Κυβέρνησή σας και στα Μ.Μ.Ε. να συνεχίσουν να καθορίζουν εσκεμμένα την πορεία σας προς την κόλαση του Δάντη.

Σήμερα, όμως, συγκλίνουν, εκ των πραγμάτων, τα συμφέροντα του Αμερικανού Προέδρου, Ομπάμα, και του γ. Διευθυντή του ΔΝΤ Ντ. Στρος Καν, σε μια εμπλοκή του ΔΝΤ, με την Ελλάδα, με την νέα όμως αποκατεστημένη μορφή του, που σαν θεωρητική αρματωσιά και πρακτική θα ανατρέπει τη σημερινή εικόνα και θα πλησιάζει στην ειδυλλιακή παραδοσιακή πρακτική του, του Φίλου των Εθνών!

Ο μεν πρ. Ομπάμα γιατί θέλει νέο κύρος στο εγχείρημά του για επιβολή κρατικού ελέγχου στο διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, του οποίου έχασε τον α΄γύρο. Και ο κ. Ντ. Στρος Καν του ΔΝΤ θα επιθυμούσε σφόδρα ένα έπαθλο 10 εκατομμυρίων ικανοποιημένων από τους παραδείσιους σχεδόν όρους παρέμβασης ενός νέου ΔΝΤ Ελλήνων.

http://kafeneio-gr.blogspot.com

ΤΟ ΧΡΕΟΣ: Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου 1830

ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ – ΤΟ ΧΡΕΟΣ: Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου 1830

27 / 05 / 2011

Δάνειο για την Ελευθερία 1832 και Δάνειο για την επανΥποδούλωση, από τους ίδιους συνήθεις ύποπτους, άσπονδους φίλους και ευεργέτες, με άλλα ρούχα

  

• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 

(Αρθρο της δεκαετίας του ’90. Οι εταίροι φαίνεται ότι έχουν αρχίσει την αντίστροφη πορεία γιά την Ελλάδα, χρησιμοποιώντας τα ίδια μέσα.)

Το άθρο αυτό αφιερώνεται στον Όμηρο που πρώτος ανέφερε την ύπαρξη των ΠΕΛΑΣΓΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΟ-ΛΟΓΩΝ (Ιλιάς Ι ΧΙΧ 42-44), και γράφτηκε από στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από τα βιβλία των καθηγητών Γκαμαλέτσου, Χουμανίδη, Μπανταλούκα, Ανδρεάδη, κλπ.

Επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται σε κύκλους, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί καί τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης (τα πακέτα) για να μην έχουν την ίδια τύχη με το Δημόσιο χρέος. Να πάρουμε κάτι ψίχουλα εμείς ενώ οι “προστάτες” εταίροι μας…….

Η δολοφονία του πρώτου κυβερνήτη της χώρας μας, Καποδίστρια, ήταν βέβαιο ότι θα συνέβαινε μετά την τρομακτική αντίθεσή του για τα δάνεια, τους όρους και την χρήση τους που οι μεγαλες προστάτιδες δυνάμεις επέβαλαν το 1821 στην χώρα μας.

Το Δημόσιο Ελληνικό Χρέος δημιουργήθηκε σαν αναγκαίο κακό, ελέω Θεού των Νεοβαρβάρων, μαζί με την σύσταση του Νεοεληνικού Κράτους το 1821.

Το νεοσύστατο Κράτος μας ξεκίνησε την ύπαρξή του με μια ένδοξη, γενναία και φιλοπάτριδα πράξη και με νεοβαρβαρικό φέσι ένα υποχρεωτικό δάνειο των 60.000.000 χρυσών φράγκων με επιτόκιο 5% που υπεγράφη με όλους τους τύπους και τιμές (η λέξη τιμή έχει πολλές σημασίες).

Το δάνειο έλαβε την ονομασία “Πρωτόκολλο του Λονδίνου”, (20 Φεβρουαρίου 1830), όπου οι τρείς “προστάτιδές” μας δυνάμεις, η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσσία, εγγυήθηκαν για μας και οι τρείς με ίσα μερίδια ευθύνης.

Το “Πρωτόκολλο του Λονδίνου” επεκυρώθη για σιγουριά με την “Συνθήκη του Λονδίνου” μεταξύ της Βαυαρίας και των τριών “προστάτιδων” δυνάμεων, (7 Μαΐου 1832), και το δάνειο μοιράστηκε μεταξύ τους αφού “απεσύρθη” ο Καποδίστριας. (9 Οκτωβρίου 1831).

Σύμφωνα με την “Συνθήκη του Λονδίνου”, το δάνειο αυτό χορηγήθηκε στην Ελλάδα σε τρεις δόσεις από 20.000.000 χρυσά φράγκα η κάθε μια. Η πρώτη δόση κατεβλήθη αμέσως και εξαφανίστηκε πριν καν καταβληθεί.

Το Ελληνικό Κράτος υποχρεώθηκε να πληρώσει στον παραχωρήσαντα το ομολογιακό δανειο Οίκο Rothchild τους τόκους του χρεωλυσίου του δανείου με τις πρώτες εισπράξεις του Δημοσίου Ταμείου με δικαίωμα απόλυτο των διπλωματικών αντιπροσώπων των τρειών “προστάτιδων” δυνάμεων να εποπτεύουν την εκτέλεση του όρου αυτού. Να ελέγχουν απόλυτα τα δημοσιονομικά και κοινωνικοπολιτικά θέματα της χώρας μας.

Η Ελλάδα όμως αντί για τα 60.000.000 χρυσά φράγκα εισέπραξε μόλις τα 469.682 χρυσά φραγκα και αυτό γιατί οι δανιστές τα διένημαν σε τρίτους. (στους εαυτούς τους).

Χωρίς την συμφωνία της Ελλάδας, ο οίκος Rothschild, σε συνεργασία με την τετράδα των “προστάτιδων” δυνάμεων έκαναν την εξής κατανομή:

Η ΛΙΣΤΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ – ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ

ΑΙΤΙΑ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ	ΧΡΥΣΑ ΦΡΑΓΚΑ
Πληρωμή σε άγνωστους ξένους και ανθέλληνες	29.239.090
Πληρωμή στον Βαυαρικό Στρατό που βρισκόταν στην Ελλάδα για τις δαπάνες του και καταβολή αμοιβών στην αντιβασιλεία	14.167.282
Πληρωμή στην Τουρκία για την εξαγορά των προσαρτηθησών στην Ελλάδα περιοχών της Φθιώτιδος και την Φωκίδος	11.222.598
Πληρωμή στον εαυτό του, (οίκος Rothschild), για εξόφληση των πρώτων ομολογιών του δανείου	2.760.910
Πληρωμή στην Ρωσσία γιά εξόφληση προκαταβολών της προς το Ελληνικό δημόσιο	1.215.947
Καταβολή στο Ελληνικό κράτος	469.682
Καταβολή σε δανειστές της Ελλάδος (ποσού δανείων 540.000 χρυσών φράγκων) άν και δεν υπήρχαν στοιχεία για αυτά τα δάνεια	341.333
Πληρωμή στην Γαλλία για την εξόφληση προκαταβολών της προς το Ελληνικό δημόσιο	333.333
Πληρωμή στον φιλέλληνα Eynard έναντι προκαταβολής 700.900 χρυσών φράγκων προς το ελληνικό δημόσιο	249.825
ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΠΟΣΟΝ	60.000.000

Το δάνειο αυτό (αν το πέρναμε τι καλά που θάτανε) έπρεπε να πληρωθή από το 1838 έως το 1871 με εξάμηνα τοκοχρεωλύσια.

Το επιτόκιο από 5% έγινε 5.3% (μίζα στους τόκους 0.3% εκτός των άλλων) και το σύνολο του δανείου το 1871 έφθασε το συνολικό ποσόν των 100.392.833 χρυσών φράγκων και οι καταβολές που υποχρεώθηκε να κάνη το Ελληνικό Δημόσιο έως το 1897 έφθασαν τα 31.253.269,82 χρυσά φράγκα.

Το Ελληνικό Κράτος δεν μπόρεσε μέχρι το 1871 να εξοφλήση το δάνειο αυτό και έτσι οι τρείς “προστάτιδες” δυνάμεις διακανόνισαν να αναλάβουν το υπόλοιπο του οφειλομένου κεφαλαίου προς τον οίκο Rothschild.

Βέβαια κράτησαν από τα 60.000.000 χρυσά φράγκα το ποσόν των 2.760.960 φράγκων και η διανομή των υπολοίπων 57.239.040 χρυσών φράγκων έγινε ως εξής

Δανειστής Χρυσά Φράγκα

Γαλλία                   17.400.661,32

Αγγλία                  19.838.505,33

Ρωσία                    19.999.573,35

Συνολον 57.239.040,00

Με απλά λόγια, πήρε το Ελληνικό Κράτος τα 469.682 χρυσά φράγκα, κατέβαλε 31.253.269,82 χρυσά φράγκα και χρωστούσε ακόμη άλλα 68.669.881,18 χρυσά φράγκα στην τετράδα των “προστατών” μας (Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία και Ρωσία).

Αποτέλεσμα, την εποχή εκείνη ο Ελληνικός λαός να υποβληθή σε Θυσίες μιά και οι φορολογικοί πρόσοδοι του δημοσίου απεστραγγίσθηκαν και η λειτουργία του κρατικού μηχανισμου έγινε δυσχερής.

Το γεγονός ότι σήμερα οι Rothschild είναι οι πρώτοι μεταξύ των 20 πλουσιοτέρων οικογενειών του κόσμου και ενω οι σύγχρονοι Κυβερνήτες βρίσκονται ξαφνικά στην άκρη όταν αντιδράσουν στο μοίρασμα των “πακέτων”, σίγουρα θεωρούνται ως τυχαία γεγονότα.

Περήφανα όμως θα υπάρχει όνομα οδού για τον “φιλέλληνα” Eynard.

Γνωρίζετε ποιοί πρόγονοι σύγχρονων μεγαλοεκδοτών και “ελλήνων” πολιτικών είχαν συμμετάσχη στις διαδικασίες; Μήπως αυτοί που συναλάσσονται και σήμερα με τον Οίκο Rothchild; Η απάντηση βρίσκεται στο βιβλίο “Εξωτερικό Δημόσιο Χρέος της Ελλάδος” έκδοση 1961….

-Ελληνα, μήν ξεχνάς να πληρώνεις τα Δάνεια του Ελληνικού Δημοσίου στο εξωτερικό. Είναι το Εθνικό σου Χρέος. Τα χρωστάς και ας μήν τα πήρες ποτέ. Γι’ αυτό στους δανειστές σου πρέπει να πείς, κάποτε, “πάρτα να μήν στα χρωστάω…” !!!

Γρηγόρης Ζώρζος

Οικονομολόγος-Αθήναι

Πηγή: ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ – ΤΟ ΧΡΕΟΣ: Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου 1830

RT: Η απάτη για την χρεωκοπία της Ελλάδας

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΦΟΥΣΚΑ ΓΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΛΕΓΧΟ;

Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1000 ευρώ. Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του,
ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του. Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει; Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500;

Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ.
Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης. Ενδεικτικά:
-Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.
-Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.
-ΟΙ ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 94% του ΑΕΠ της.
Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος.
Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:
Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;
Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να " ξετινάξει" μία χώρα;
Ερώτηση 3. Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;
Ερώτηση 4. Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;
Ερώτηση 5. Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές;
Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στην Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι «έπαθε» εκεί:
α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ τον μήνα μισθό!
β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν «ψυχικά κουρασμένος» και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών!
γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές.
δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα!
Ερώτηση 6. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;
Ερώτηση 7. Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;
Ερώτηση 8. Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;
Ερώτηση 9. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;
Ερώτηση 10. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;

Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;

Ολόκληρος ο κατάλογος με τα χρέη παγκοσμίως βρίσκεται εδώ:

http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_external_debt

Η Ελλάδα βρίσκεται στην 19^η θέση παγκοσμίως

 

ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΡΑΜΑ..

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου *

Έχω νέα από μάλλον καλές ευρωπαϊκές «πηγές» στο ζήτημα του οικονομικού δράματος της χώρας μας, όπως το αποκαλούν πλέον οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης στη Γερμανία, στην Αυστρία, στην Ολλανδία, στη Μ. Βρετανία, στη Σουηδία και ίσως και αλλού. Παρότι το ζήτημα έχει αρχίσει και κουράζει ακόμη και τους επαγγελματίες στην πολιτική ή οικονομική ανάλυση, είπα να το «ξεσκονίσω» λιγάκι για να  δώσω το στίγμα της εξέλιξης του ζητήματος αυτήν την στιγμή.

Και αυτό μετά την πρωινή ψυχρολουσία, όταν ανοίγοντας τα μάτια μου αντίκρισα τον  τίτλο στην DAGENS NYHETER: «Grekiskt drama». Με τίτλο στο σαλόνι: «Η Ελλάδα τρομάζει και πάλι την Ευρώπη». Και σ’ αυτό το δημοσίευμα, όπως και σε αρκετά άλλα στην Βόρειο και Κεντρική Ευρώπη, εκφράζεται η αγωνία για το τι θα μπορούσε να προκύψει από μια ενδεχόμενη έξοδο της χώρας από την ΟΝΕ μετά από εγκατάλειψη του ευρώ. Σχεδόν σε όλα τα σχετικά δημοσιεύματα υπάρχει η βεβαιότητα ότι η Ελλάδα δεν θα εγκαταλείψει τελικά την ευρωζώνη, καθώς οι πλέον διστακτικές χώρες-μέλη της θα ενδώσουν προσφέροντας μια ακόμη ανάσα με την βελτίωση καταρχήν των όρων αποπληρωμής του δανείου της τρόικας και με την πιθανή πρόσθεση ενός ακόμη ποσού από το ΔΝΤ.  

Ως προς την γενικότερη και κρισιμότερη ασφαλώς εικόνα τώρα, αυτοί που γνωρίζουν από μέσα την εξέλιξη του «δράματος», με βεβαίωσαν σήμερα το απόγευμα ότι δεν θα υπάρξει επαναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, ούτε καμία άλλη πιστωτική διευκόλυνση από την ΕΕ, εάν προηγουμένως δεν επισυμβεί κάποιου είδους αναδιάρθρωση. Ως βασικός όρος πλέον παροχής οποιασδήποτε επιπλέον οικονομικής στήριξης από την ΕΕ  - πέραν της συμπεφωνημένης - προς την χώρα μας, μπαίνει η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους (από την λεγόμενη «επιμήκυνση» έως μια σύνθετη μορφή με «κούρεμα» έως και 50%). Αυτή τη στιγμή όμως υπάρχουν μόνον σενάρια και ουδείς φαίνεται έτοιμος στη συγκυρία να επιβάλλει κάποιο συγκεκριμένο, με αρκετούς μάλιστα στο γερμανικό υπουργείο οικονομικών να καλοβλέπουν μια δοκιμαστική περίοδο αναδιάρθρωσης (πειραματική αναδιάρθρωση): να ξεκινήσουμε, δηλαδή, με την ηπιότερη μορφή και να προχωρήσουμε σε πιο δραστική, ανάλογα την εξέλιξη μιας πλειάδας παραμέτρων τόσο οικονομικών, όσο και πολιτικών στην Ελλάδα και γενικότερα στους παράγοντες που εμπλέκονται άμεσα στη κρίση. Επ’ αυτού συμφωνούν αρκετοί θεσμικοί επενδυτές, αλλά όχι όλες οι εμπλεκόμενες τράπεζες, που αναζητούν επιπλέον κρατικές εγγυήσεις και την θεσμική παρέμβαση της ΕΚΤ. Η τελευταία όμως ευρισκόμενη σε μια μάλλον μεταβατική φάση αναδιοργάνωσης, προσπαθεί να κερδίσει λίγο ακόμη χρόνο για να χειριστεί το ζήτημα.

Η απειλή της εξόδου από την ΟΝΕ, έτσι όπως πρωτοδιατυπώθηκε – αλλά ασφαλώς δεν πρωτοεκφράστηκε – από το Spiegel, οδήγησε τους πάντες να συνειδητοποιήσουν ότι η οποιαδήποτε καθυστέρηση σε μια μορφή αναδιάρθρωσης θα υπονόμευε όχι μόνον την στρατηγική των «μηχανισμών», αλλά και τα ίδια τα μέτρα του ΔΝΤ που κωδικοποιούνται στο μνημόνιο. Η συζήτηση λοιπόν πλέον δεν αφορά στο αν και πότε θα γίνει η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, αλλά τι μορφή θα πάρει η επαναδιαπραγμάτευση και πού θα καταλήξει, ώστε να κερδίσει την συναίνεση των βασικών παραγόντων της χρηματαγοράς και των Γερμανών. Αφού καταλήξουμε στην μορφή της αναδιάρθρωσης και αφού αποσαφηνιστούν απολύτως τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας που εμποδίζουν την αποτελεσματικότητα των μέτρων του ΔΝΤ, τότε και μόνον τότε θα παρασχεθεί στην Ελλάδα ένα νέο πακέτο ευρωπαϊκής βοήθειας. Στο μεταξύ εξετάζεται σοβαρά η περίπτωση να χρησιμοποιηθούν πόροι του ΔΝΤ για να καλυφθούν «τρύπες» που δεν είχαν αντιμετωπιστεί με τον αρχικό προσωρινό μηχανισμό ή απλώς είναι προϊόντα επιπόλαιων αρχικών εκτιμήσεων της τρόικας.

Αυτά είναι τα νέα μέχρι στιγμής, τα οποία για να τα αναλύσει κανείς μάλλον θα χρειαζόταν μπόλικες σελίδες. Το κρίσιμο είναι ότι ήδη διεξάγεται διαπραγμάτευση για το χρέος από τους ανθρώπους του κ. Παπανδρέου και τούτο είναι το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί από στρατηγικής πλευράς. Ο κ. Παπανδρέου έχασε την ευκαιρία να κάνει αναδιάρθρωση στην αρχή της κρίσης και προτού συμφωνήσει στο περίφημο «μνημόνιο», που τελικώς συνέβαλε στην μεγέθυνση του δράματος της χώρας. Τώρα είναι ήδη «καμένος» ως προς αυτό το ζήτημα και πολύ ταλαιπωρημένος από επιμέρους συζητήσεις επί συζητήσεων, αλλά πιθανότατα και εκτεθειμένος εξαιτίας ανακολουθιών και αψυχολόγητων ενεργειών και ρητορείας εναντίον της γερμανικής πλευράς. Απ’ ότι μάλιστα φαίνεται, δεν τον εμπιστεύεται πλέον ούτε η αμερικανική πλευρά και το ΔΝΤ, καθώς κρίθηκε ότι δεν είναι τόσο αποτελεσματικός όσο ήλπιζαν. Με αυτήν την έννοια ο κ. Παπανδρέου είναι σήμερα ο πλέον ακατάλληλος άνθρωπος για οποιαδήποτε αναδιαπραγμάτευση του χρέους, καθώς εκτός από τα προηγούμενα, δεν έχει διαμορφώσει και σχετικό κλίμα εντός της χώρας, αρνούμενος απερίσκεπτα ότι και αυτό είναι ένα ζήτημα που θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να εξεταστεί. Άρα το καλό για την χώρα είναι ο κ. Παπανδρέου να αποχωρήσει άμεσα προσφεύγοντας σε εκλογές, με την ευχή ο λαός να δώσει μία βουλή που θα μπορέσει να εκλέξει μια ικανή κυβέρνηση για να επαναδιαπραγματευτεί το χρέος και την σχέση μας με την ΕΕ.

Μεταξύ μας, ενώ είμαι απολύτως βέβαιος ότι ο κ. Παπανδρέου πρέπει να φύγει τώρα από το Μέγαρο Μαξίμου, αμφιβάλω πολύ αν η βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές θα έχει την αρετή να υπερασπιστεί έξυπνα και αποφασιστικά το εθνικό συμφέρον. Αιτία της ανησυχίας μου είναι η έλλειψη σοβαρών και συγκροτημένων κυβερνητικών ζυμώσεων στην κοινωνία των πολιτών και μεταξύ της αριστεράς. Δυστυχώς υπήρξε σημαντική αδράνεια από αυτήν την πλευρά που δεν βοηθά στο να υπάρξει πίεση στρατηγικού χαρακτήρα για την δρομολόγηση μιας λύσης υπέρ των συμφερόντων των δύο τρίτων της κοινωνίας μεσοπρόθεσμα.   

* διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία        

Αναρτήθηκε από ivan on 10.5.11. Αρχειοθετημένο στα slider1, Αρθρογραφία, Γιαννακόπουλος, Οι Bloggers σχολιάζουν, Πολιτική . Μπορείς να παρακολουθήσεις τα σχόλια σ' αυτό το άρθρο μέσω του RSS 2.0. Μπορείς να καταθέσεις το σχόλιό σου

ΠΗΓΗ: http://activistika.blogspot.com/2011/05/blog-post_4660.html

Timo Soini -Πρόεδρος του Κόμματος των Αληθινών Φινλανδών:

Στην Wall Street Journal, 9 Μαϊου 2011:

“Να αντιταχθούμε στα λεγόμενα bailouts των κρατών μελών της ζώνης του ευρώ...Τα τρέχοντα σχέδια καταστρέφουν την πραγματική οικονομία της Ευρώπης μέσω των αυξημένων φόρων και τη μεταφορά πλούτου από τις απλές οικογένειες στα ταμεία των αφερέγγυων κρατών και των τραπεζών”.

 Αν κάποιες τράπεζες ανακεφαλαιώνουν χρήματα των φορολογουμένων, οι φορολογούμενοι πρέπει να πάρουν τίτλους ιδιοκτησίας σε αντάλλαγμα, και όλο το διοικητικό συμβούλιο να εκδιωχθεί. Αλλά πριν σχεδιαστεί οποιαδήποτε τέτοια συμμετοχή φορολογουμένων, είναι σημαντικό να εφαρμόζεται πρώτα “κούρεμα” ομολόγων

Όταν είχα την τιμή να οδηγήσω το κόμμα των Αληθινών Φινλανδών στην εκλογική νίκη τον Απρίλιο, δώσαμε μια επίσημη υπόσχεση να αντιταχθούμε στα λεγόμενα bailouts των κρατών μελών της ζώνης του ευρώ. Οι διασώσεις είναι προδήλως κακό για την Ευρώπη, κακό για τη Φινλανδία και κακό για τις χώρες που έχουν αναγκαστεί να τις αποδεχθούν. Η Ευρώπη υποφέρει από την οικονομική γάγγραινα της αφερεγγυότητας, τόσο των δημόσιων όσο και ιδιωτικών. Και αν δεν ακρωτηριάσουν αυτό που δεν μπορεί να σωθεί, υπάρχει ο κίνδυνος δηλητηρίασης σε ολόκληρο το σώμα.

Η επίσημη θέση είναι ότι η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία έχουν πληγεί από μια κρίση ρευστότητας, με αποτέλεσμα να χρειάζεται μια στιγμιαία έγχυση κεφαλαίου, μετά την οποία τα πάντα θα επιστρέψουν στο φυσιολογικό. Αλλά αυτή η επίσημη εκδοχή είναι ένα ψέμα, αυτό που θεωρεί τους απλούς ανθρώπους της Ευρώπης για ηλίθιους. Αξίζουν πολύ καλύτερα από την πολιτική και τους ηγέτες τους.

Για να κατανοήσουμε την πραγματική φύση και το σκοπό των bailouts, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε ποιος πραγματικά οφελείται από αυτές. Ας ακολουθήσουμε τα χρήματα.

Με κίνδυνο να κατηγορηθώ για λαϊκισμό, θα αρχίσω με το προφανές: Δεν είναι ο ανθρωπάκος που οφελείται. Αυτός είναι που τον αρμέγουν και του λένε ψέματα για να διατηρηθεί σε λειτουργία το πτωχευμένο σύστημα. Πληρώνεται λιγότερο και φορολογείται περισσότερο για να παρέχει τα χρήματα που χρειάζονται για την διατήρηση του συστήματος Ponzi (Ένα σύστημα Ponzi είναι μια πράξη απατηλής επένδυσης που πληρώνει αποδόσεις σε ξεχωριστούς επενδυτές, όχι από κανένα πραγματικό κέρδος που πραγματοποιεί η επένδυση, αλλά από δικά τους χρήματα ή τα χρήματα που καταβάλλονται από τους μετέπειτα επενδυτές. Με άλλα λόγια μία ¨πυραμίδα”). Εν τω μεταξύ, ένα είδος θανατηφόρου συμβίωσης έχει αναπτυχθεί μεταξύ των πολιτικών και των τραπεζών: οι πολιτικοί ηγέτες μας δανείζεται όλο και περισσότερα χρήματα για να πληρώσουν τις τράπεζες, οι οποίες επιστρέψουν την εύνοια με τον δανεισμό ολοένα και περισσότερων χρημάτων πίσω στις κυβερνήσεις μας, διατηρώντας το καθεστώς χωρίς δυσχέρειες.

Σε μια πραγματική οικονομία της αγοράς, οι κακές επιλογές ποινολογούνται. Όχι όμως εδώ. Όταν η αναπόφευκτη αποτυχία των υπερχρεωμένων χωρών της ζώνης ευρώ ήρθε στο φως, ένα μυστικό σύμφωνο έγινε.

Αντί να δεχτεί τις ζημίες από εσφαλμένες επενδύσεις, οι οποίες θα είχαν ως αποτέλεσμα την πιθανή κατάρρευση και την εθνική διάσωση ορισμένων τραπεζών, αποφασίστηκε να μεταφερθούν οι απώλειες στους φορολογούμενους μέσω δανείων, εγγυήσεων και αδιαφανών δομών όπως το Ταμείο Ευρωπαϊκής Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, της Ιρλανδικής ΝΑΜΑ (National Asset Management Agency) και μιας σειράς φορέων ειδικής χρήσεως που κάνουν την Enron να φαίνεται απλούστατη. Ορισμένοι πολιτικοί το έχουν καταλάβει? άλλοι απλώς πανικοβλήθηκαν και έκαναν όπως τους είπαν.

Τα χρήματα δεν πήγαν για να βοηθήσουν χρεωμένες οικονομίες. Κύλησαν μέσα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τα Κράτη παραλήπτες στας ταμεία των μεγάλων τραπεζών και των επενδυτικών οίκων.

Επιπλέον σε αντίθεση με την επίσημη σοφία, ο δικαιούχος δεν θα ήθελε τέτοια «βοήθειαι», όχι με αυτόν τον τρόπο. Η φυσική επιλογή για αυτούς ήταν να παραδεχθούν την αφερεγγυότητα και να αφήσουν τους ιδιώτες δανειστές, όπου και αν αυτοί στηρίχθηκαν, να φάνε τις απώλειές τους.

Αυτό δεν ήταν να γίνει. Όπως ο πρώην υπουργός Οικονομικών Brian Lenihan αποκάλυψε πρόσφατα, η Ιρλανδία αναγκάστηκε να λάβει τα χρήματα. Το ίδιο συνέβη και με τον Πορτογάλο πρωθυπουργό José Sócrates, αν και μπορεί να είναι λιγότερο πρόθυμος από τον κ. Lenihan να το αποδεχτεί.

Γιατί αυτός ο εκβιασμός Βρυξελλών-Φρανκφούρτης οδήγησε τις χώρες αυτές να δεχθούν τα χρήματα σε συνδυασμό με προγράμματα «ανάκτησης», τα οποία θα καταλήξουν αναπόφευκτα σε αποτυχία; Επειδή χρειάζεται να ευχαριστήσουν τις τράπεζες που καταβροχθίζουν τους φόρους, οι οποίες διαφορετικά μπορεί να αρνηθούν να εμφανιστούν στην επόμενη Ισπανικό, Βελγικό, Ιταλικό ή ακόμη και Γαλλικό πλειστηριασμό ομολόγων.

Δυστυχώς για το τρέχον οικονομικό και πολιτικό καρτέλ, το σχέδιό τους δεν λειτουργεί. Ήδη στο πλαίσιο αυτού του καθεστώτος, η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία είναι οικονομικά κατεστραμένες. Ποτέ δεν θα είναι σε θέση να εξοικονομήσουν και να αναπτυχθούν αρκετά γρήγορα ώστε να εξοφλήσουν τα χρέη με τα οποία οι Βρυξέλλες τους έχουν φορτώσει στο όνομα της σωτηρίας τους.

Και έτσι, χωρίς καθαρισμό η γάγγραινα εξαπλώνεται. Ο Ισπανικός τομέας των ακινήτων είναι πολύ μεγαλύτερος και πιο αχαρτογράφητος από αυτόν της Ιρλανδίας. Δεν είναι μόνο οι Ισπανικές τράπεζες (cajas) που βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Υπάρχουν μεγάλες ισπανικές τράπεζες, όπου ό, τι βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του ισολογισμού μπορεί να είναι ένα ζόμπι, όπως ακριβώς συνέβη στην Ιρλανδία για μια στιγμή. Ο χρόνος τρέχει, και το πρόβλημα δεν πηγαίνει μακριά.

Η σύσταση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας δεν αποτελεί λύση. Θα θεσμοθετήσει το σύστημα μεταφοράς πλούτου από τους απλούς πολίτες σε συμβιβασμένους πολιτικούς και σε αποτυχημένους σε άλλη περίπτωση τραπεζίτες, δημιουργώντας ένα τεράστιο ηθικό κίνδυνο και καταστρέφοντας ό, τι απομένει από το ανταγωνιστικό τραπεζικό τοπίο της Ευρώπης.

Μερικοί υπερασπίζονται το ΕSΜ, λέγοντας ότι η χρήση του θα απαιτεί πάντοτε ομοφωνία. Αλλά το σημερινό χάος με την Πορτογαλία δείχνει ότι η ελίτ των Βρυξελλών, θα επιδιώξει να επιβάλει ομοφωνία μέσω της πίεσης όταν δεν μπορεί να επιτευχθεί με την πειθώ. Η κατάργηση της ομοφωνίας είναι μόνο θέμα χρόνου. Μετά από αυτό έχουμε μία ολοκληρωμένη δημοσιονομική ένωση μεταφοράς που είναι προφανώς ενέχυρη στην αντιαναπτυξιακή συντεχνία των Βρυξελλών.

Ευτυχώς, δεν είναι πολύ αργά για να σταματήσει η αποσύνθεση. Για τις τράπεζες, χρειαζόμαστε ειλικρινείς, σοβαρές δοκιμασίες στρες. Σταματήστε την τρέχουσα πολιτικά εμπνευσμένη φάρσα. Αντίθετα, οι παράλληλες αξιολογήσεις να γίνονται από τις ρυθμιστικές αρχές και τις ανεξάρτητες ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των ενδιαφερομένων μερών και ακαδημαϊκών. Εμπιστοσύνη αλλά και επαλήθευση.

Αφερέγγυες τράπεζες και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πρέπει να κλείσουν, ώστε η αφερεγγυότητα να εκκαθαριστεί από το σύστημα. Πρέπει να αποκαταστήσουμε την αρχή της αγοράς να είναι ελεύθερη να αποτύχει.

Αν κάποιες τράπεζες ανακεφαλαιώνουν χρήματα των φορολογουμένων, οι φορολογούμενοι πρέπει να πάρουν τίτλους ιδιοκτησίας σε αντάλλαγμα, και όλο το διοικητικό συμβούλιο να εκδιωχθεί. Αλλά πριν σχεδιαστεί οποιαδήποτε τέτοια συμμετοχή φορολογουμένων, είναι σημαντικό να εφαρμόζεται πρώτα “κούρεμα” ομολόγων .

Για το δημόσιο χρέος, η ελευθερία να αποτύχουν είναι πάλι το κλειδί. Σημαντική αναδιάρθρωση είναι αναγκαία για την πραγματική ανάκαμψη. Ναι, οι αγορές θα τιμωρήσουν κράτη που αθέτησαν τις υποχρεώσεις τους, αλλά είναι επίσης γρήγορες στο να συγχωρούν. Τα τρέχοντα σχέδια καταστρέφουν την πραγματική οικονομία της Ευρώπης μέσω των αυξημένων φόρων και τη μεταφορά πλούτου από τις απλές οικογένειες στα ταμεία των αφερέγγυων κρατών και των τραπεζών. Μια αναδιάρθρωση που άφησε το χρέος μιας χώρας σε ένα διαχειρίσιμο επίπεδο και ενθάρρυνε την επιστροφή στις προσανατολισμένες πολιτικές ανάπτυξης μπορεί να οδηγήσει σε ταχεία επάνοδο σε διεθνείς αγορές χρέους.

Αυτό δεν αφορά μόνο την οικονομία. Οι άνθρωποι αισθάνονται προδομένοι. Στην Ιρλανδία, τα εισερχόμενα κόμματα στη νέα κυβέρνηση υποσχέθηκαν να καταστήσουν τους προνομιούχους ομολογιούχους υπεύθυνους, αλλά κάτω από πίεση υπέκυψαν, αφήνοντας τους ψηφοφόρους τους με μια αίσθηση δημοκρατικής στέρησης δικαιωμάτων. Η ελίτ στις Βρυξέλλες έχει δηλώσει ότι η Φινλανδία πρέπει να τιμήσει τις δεσμεύσεις της προς τους Ευρωπαίους εταίρους της, αλλά στις Βρυξέλλες σιωπούν ως προς το κατά πόσον οι εθνικοί πολιτικοί πρέπει να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους προς τους ψηφοφόρους τους. Σε μια δημοκρατία, όπου θα κυβερνούν κάτω από τη συναίνεση του λαού, η δύναμη είναι δανεική. Κάνουμε ό, τι υποσχόμαστε, ακόμα κι αν κοστίζει ένα γεύμα στις Βρυξέλλες, ένα “αρνητικό” προφίλ των μέσων ενημέρωσης, ή μια θέση στο υπουργικό συμβούλιο.

Όταν στη μακρά νύχτα της Ευρώπης το 1939-45, ήρθε ο πόλεμος στη Φινλανδία με τις χιονοθύελλες του χειμώνα, η μητέρα μου ήταν ένα από τα οκτώ αδέλφια που μεγάλωναν σε μια μικρή φάρμα στην κεντρική Φινλανδία, όπου οι παππούδες μου τα έφερναν βόλτα με μια λιτή διαβίωση. Οι δύο νεαροί θείοι μου έσπευσαν στο μέτωπο και οι δύο τραυματίστηκαν σε δράση κατά τη διάρκεια της αιματοχυσίας της Ευρώπης. Ανατράφηκα να γνωρίζω ότι ο πόλεμος γενοκτονίας δεν πρέπει ποτέ ξανά να επισκεφθεί στην ήπειρό μας και κατανόησα τις αξίες και τις αρχές που οδήγησαν αρχικά στη δημιουργία αυτού που έγινε η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτή η Ευρώπη, αυτό το όραμα, ήταν αυτό που προσέφερε στο λαό της Φινλανδίας και όλη την Ευρώπη το δώρο της ειρήνης που βασίζεται στη δημοκρατία, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και την επικουρικότητα. Αυτή είναι η Ευρώπη που αξίζει να έχουμε, γι ‘αυτό με μεγάλη θλίψη βλέπω αυτό το σχέδιο να τίθεται σε κίνδυνο από μια πολιτική ελίτ που θα μπορούσε να θυσιάσει τα συμφέροντα των απλών ανθρώπων της Ευρώπης, προκειμένου να προστατευθούν ορισμένα συμφέροντα των εταιρειών.

Η Ευρώπη μπορεί ακόμα να ανακάμψει από αυτή την μοιραία ασθένεια και την παρακμή. Η αφερεγγυότητα πρέπει να εκκαθαριστεί από το σύστημα και αυτό πρέπει να γίνει ανοιχτά και με ειλικρίνεια. Αυτό το μονοπάτι δεν είναι εύκολο, αλλά είναι πάντα το σωστό μονοπάτι για τη Φινλανδία και την Ευρώπη.

GS

ΠΗΓΗ: http://www.hellenesonline.com/go/2011/05/timo-soini-den-tha-yposthriksw-programmata-diaswshs-sthn-eyrwph/

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ (ΤΡΑΠΕΖΑ)

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ (ΤΡΑΠΕΖΑ)