Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Έθνος:
Το Σάββατο 28.09.2013 είναι μια σημαντική ημερομηνία αφού για πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική ιστορία συνελήφθησαν αρχηγός πολιτικού κόμματος και εν ενεργεία βουλευτής καθώς και άλλοι βουλευτές του ίδιου κόμματος ενώ λειτουργεί το Κοινοβούλιο. Οι συλλήψεις αυτές μπορούν να παρομοιασθούν με ένα νόμισμα που έχει δύο όψεις. Η μια όψη του νομίσματος είναι ότι επιτέλους η ελληνική ποινική Δικαιοσύνη προχωρεί αποφασιστικά στην απόδοση ευθυνών για την εγκληματική δράση των νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής.
Η άλλη όψη είναι, όμως, ότι προκειμένου να συμβεί αυτό, χρειάστηκε προηγουμένως να επιδειχθεί πολιτική βούληση από την κυβέρνηση με την αποστολή φακέλου από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης προς την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που επιλέχθηκε πρόσφατα από την ίδια αυτή κυβέρνηση. Μόνο μετά την παραλαβή του φακέλου οι εισαγγελικές και δικαστικές αρχές, οι οποίες επί σειρά ετών αντιμετώπιζαν με χαρακτηριστική διστακτικότητα τη γνωστή στο πανελλήνιο εγκληματική δράση των νεοναζιστών, αποφάσισαν να κινηθούν αστραπιαία, δημιουργώντας αμφιβολίες για το πόσο πραγματική είναι η δικαστική ανεξαρτησία στη χώρα μας.
Αμφισβητήσεις μπορούν όμως να εγερθούν και για τη μεθοδολογία που επιλέχθηκε, δηλαδή για την άσκηση διώξεων και διενέργεια λήψεων χωρίς να έχει προηγηθεί η παροχή της κατά το άρθρο 62 του Συντάγματος άδειας της Βουλής. Το άρθρο 62 του Συντάγματος εξαιρεί βέβαια τα αυτόφωρα κακουργήματα αλλά η υπαγωγή σε αυτά της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης κατά το άρθρο 187 του ποινικού κώδικα, με το σκεπτικό ότι η εγκληματική οργάνωση είναι διαρκές και άρα διαρκώς αυτόφωρο αδίκημα, συνιστά διαστολή στο άπειρο της έννοιας του αυτοφώρου.
Είναι εξάλλου απορίας άξιο γιατί επιλέχθηκε αυτή η ακραία ερμηνεία των κρίσιμων διατάξεων, ενώ είναι πολιτικά δεδομένο ότι η βουλή θα παρείχε την άδεια με ευρύτατη πλειοψηφία εφόσον της το ζητούσαν οι εισαγγελικές αρχές. Με όλα αυτά δημιουργείται επικίνδυνο προηγούμενο de facto κατάργησης του ακαταδίωκτου του βουλευτή, που μπορεί να έχει άδηλες συνέπειες στο μέλλον ενόψει μάλιστα και των γνωστών θεωριών περί των «δύο άκρων».
