Νότης Μαριάς: «Μνημόνιο Μέρκελ» για την Ευρωζώνη

Νότης Μαριάς: «Μνημόνιο Μέρκελ» για την Ευρωζώνη

του Νότη Μαριά*

Το «Σχέδιο Μέρκελ», που παρουσιάσαμε στα «Επίκαιρα», τ. 33ο, στις 3/6/2010, έχει αρχίσει πλέον να ξεδιπλώνεται σε όλες του τις πτυχές. Στηρίζεται στην αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και στις πολιτικές λιτότητας που είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσουν τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση και ως εκ τούτου σε μόνιμη αδυναμία να περιορίσουν τα ελλείμματα και τα χρέη τους.

Η Μέρκελ, μαζί με τον πιστό της σύμμαχο σ’ αυτή τη φάση Νικολά Σαρκοζί και ακολουθώντας την προσφιλή της τακτική, ανακοίνωσε την Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στους υπόλοιπους ηγέτες των κρατών-μελών της ΕΕ το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» στο οποίο είχε καταλήξει. Το σύμφωνο «στοχεύει στην υιοθέτηση κοινών αρχών και κανόνων στην κοινωνική ασφάλιση, στην πολιτική μισθών και στη φορολογία των επιχειρήσεων» (Αντ. Καρακούσης, Το Βήμα, 6/2/2011, σελ. Α4).

Πάντως η Μέρκελ είχε φροντίσει να ενημερώσει λίγες μέρες πριν και τον Μπαρόζο, ο οποίος παρά ταύτα δεν μπορούσε να κρύψει τον εκνευρισμό του, αφού το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» επί της ουσίας περιθωριοποιεί την Επιτροπή και της αναθέτει απλά το ρόλο του επιτηρητή της εφαρμογής του συμφώνου.

Το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» αποτελεί έναν από τους βασικούς όρους που έχει θέσει η Μέρκελ προκειμένου να προχωρήσει στην αποφασιστική ενίσχυση των κεφαλαίων αλλά και του ρόλου του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) το οποίο μετά το 2013 θα μετατραπεί σε ένα είδος Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου κατά τα πρότυπα του ΔΝΤ και με την ενεργό συμμετοχή του ΔΝΤ.

«Κινεζοποίηση» της Ευρωζώνης

Το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας», το οποίο κατά τη Μέρκελ θα πρέπει να κινηθεί σε έξι βασικούς άξονες, επί της ουσίας οδηγεί σε «κινεζοποίη ση» της Ευρωζώνης προκειμένου να μπορέσει να την καταστήσει δήθεν ανταγωνιστική στην παγκόσμια οικονομία.

Για το λόγο αυτό η Μέρκελ επιδιώκει:

1. Να θεσπιστεί «φρένο χρέους» κατά το γερμανικό πρότυπο. Στόχος, το ξεχαρβάλωμα του κοινωνικού κράτους και ιδίως των δημοσίων συστημάτων υγείας.

2. Να μειωθούν οι μισθοί μέσω της αποσύνδεσης των μισθολογικών αυξήσεων από τον πληθωρισμό.

3. Να απαγορευτεί η συνταξιοδότηση πριν τα 67.

4. Να εναρμονιστούν τα φορολογικά συστήματα και κυρίως η φορολογία επιχειρήσεων.

5. Να δημιουργηθούν θεσμοί για την αντιμετώπιση των τραπεζικών κρίσεων.

6. Να ενισχυθεί η κινητικότητα στην εργασία.

Στην ουσία πρόκειται για ένα «ευρωπαϊκό Μνημόνιο», το οποίο οφείλουν μέσα σε δώδεκα μήνες να εφαρμόσουν τουλάχιστον οι χώρες της Ευρωζώνης (Der Spiegel, 31/1/2011) αλλά και όσες άλλες από τις χώρες της ΕΕ το επιθυμούν. Μάλιστα, όπως αποκαλύφθηκε (Der Spiegel, 31/1/2011), η μη τήρηση του «ευρωπαϊκού Μνημονίου» θα επιφέρει και κυρώσεις για τα απείθαρχα μέλη, οι οποίες σε αυτή τη φάση δεν έχουν ακόμη προσδιοριστεί επακριβώς.

Εργασιακό Νταχάου - Αύξηση των εξαγωγών

Σύμφωνα με το «Μνημόνιο Μέρκελ», ακρογωνιαίος λίθος της δήθεν οικονομικής ανάπτυξης της Ευρωζώνης πρέπει να θεωρούνται η ενίσχυση του ενδοευρωπαϊκού εμπορίου και οι ευρωπαϊκές εξαγωγές σε τρίτες χώρες.

Προκειμένου, λοιπόν, τα ευρωπαϊκά προϊόντα να καταστούν ανταγωνιστικά στο εξωτερικό, θα πρέπει να μειωθούν οι μισθοί σε όλη την Ευρωζώνη και να ξεχαρβαλωθεί το κοινωνικό κράτος. Μάλιστα, αφού κατά το «Μνημόνιο Μέρκελ» οι αυξήσεις των μισθών θα είναι χαμηλότερες από την αύξηση του πληθωρισμού, επί της ουσίας θα οδηγούμαστε σε μια συνεχή ετήσια μείωση μισθών.

Η Μέρκελ επισήμανε στους υπόλοιπους ηγέτες της ΕΕ ότι, ακολουθώντας το μοντέλο της καθήλωσης των μισθών, η Γερμανία κατάφερε να μετατραπεί σε παγκόσμια εξαγωγική δύναμη. Μάλιστα το 2010, κι ενώ η κρίση χρέους μάστιζε την Ευρωζώνη, η Γερμανία πέτυχε τη μεγαλύτερη αύξηση των εξαγωγών της τα τελευταία είκοσι χρόνια, δηλαδή από τότε που έγινε η ενοποίηση των δύο Γερμανιών.

Οικονομική διακυβέρνηση

Σύμφωνα με τη Μέρκελ, το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» θα συμπληρωθεί από τα υπόλοιπα μέτρα τα οποία αποφάσισε το δίδυμο Μέρκελ - Σαρκοζί στην Ντοβίλ στις 18 Οκτωβρίου 2010 και τα οποία υιοθέτησε αυθημερόν η Ειδική Ομάδα για την ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση υπό τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπάι.

Στη συνέχεια, τα μέτρα αυτά προτάθηκαν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που συνεδρίασε στις Βρυξέλλες στις 28 και 29 Οκτωβρίου 2010, το οποίο και τα υιοθέτησε πλήρως.

Άλλωστε η Μέρκελ άργησε μεν αλλά εντέλει κατάλαβε ότι έπρεπε να εγκαταλείψει το γερμανικό οικονομικό εθνικισμό και να στραφεί προς την ενίσχυση της «οικονομικής διακυβέρνησης», αφού είναι αδύνατο να υπάρξει «Νομισματική Ένωση» χωρίς «Οικονομική Ένωση».

Η σύνθεση της Ειδικής Ομάδας για την οικονομική διακυβέρνηση ήταν σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο, αφού εκ μέρους των κρατών-μελών συμμετείχαν τα μέλη του Ecofin, με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να δίνει τον τόνο, εκ μέρους της Επιτροπής ο Όλι Ρεν, εκ μέρους της Ευρωομάδας ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και εκ μέρους της ΕΚΤ ο Ζαν Κλοντ Τρισέ, ο οποίος ήταν και ο μοναδικός που δεν συντάχθηκε με όλες τις αποφάσεις της Ειδικής Ομάδας.

Η Ειδική Ομάδα συνεδρίασε έξι φορές συνολικά στο διάστημα 21/5/2010 έως 18/10/2010 και υποβοηθήθηκε στο έργο της από την Προπαρασκευαστική Επιτροπή (Σέρπα) της Ειδικής Ομάδας η οποία εργάστηκε εντατικά στο διάστημα 1/6/2010-12/10/2010 πραγματοποιώντας επτά συνεδριάσεις. Στην Ειδική Ομάδα υπέβαλαν σχετικές προτάσεις η Επιτροπή, η ΕΚΤ και δεκαεπτά κράτη-μέλη, όχι όμως και η Ελλάδα, η οποία εκπροσωπείτο από τον υπουργό Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου, που κατά τη γνώμη μας όφειλε να υποβάλει σχετικές προτάσεις ενόψει της κρίσιμης θέσης στην οποία βρέθηκε η χώρα μας εξαιτίας και της αδυναμίας λειτουργίας των οργάνων της ΕΕ.

Τα μέτρα για την οικονομική διακυβέρνηση που τελικά υιοθέτησε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που συνεδρίασε στις Βρυξέλλες στις 28 και 29 Οκτωβρίου 2010 επικεντρώνονται σε πέντε βασικούς πυλώνες που έχουν ως εξής:

1) Ευρύτερη οικονομική εποπτεία με τη δημιουργία μηχανισμού μακροοικονομικής εποπτείας που θα αποτελεί συμπλήρωμα του Συμφώνου Σταθερότητας. Με τον τρόπο αυτό θα ενισχυθεί ο οικονομικός πυλώνας της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης. Στην ουσία θα συνιστά ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης που θα εντοπίζει τον κίνδυνο διογκώσεων της αγοράς ακινήτων (φούσκας) ή μη βιώσιμων μοντέλων του ισοζυγίου πληρωμών ή τις ισχυρές αποκλίσεις στην ανταγωνιστικότητα.

2) Μεγαλύτερη δημοσιονομική πειθαρχία με περαιτέρω ενίσχυση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

3) Βαθύτερο και ευρύτερο συντονισμό, κυρίως μέσω του «ευρωπαϊκού εξαμήνου».

4) Πλαίσιο για τη διαχείριση κρίσεων. Έτσι η Ειδική Ομάδα πρότεινε να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός επίλυσης κρίσεων για τη Ζώνη του Ευρώ. Ο εν λόγω μηχανισμός θα πρέπει να διαθέτει την ικανότητα να αντιμετωπίζει τις διαταραχές στο χρηματοπιστωτικό τομέα και να αποτρέπει τη μετάδοσή τους από τη μια χώρα στην άλλη.

5) Ισχυρότεροι θεσμοί σε εθνικό επίπεδο με τη χρήση ή τη δημιουργία δημόσιων θεσμών ή φορέων για την παροχή ανεξάρτητων αναλύσεων και προβλέψεων σχετικά με θέματα εγχώριας δημοσιονομικής πολιτικής.

Η Ελλάδα «πειραματόζωο» της Μέρκελ

Αναφερόμενος στη συζήτηση που έγινε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της περασμένης Παρασκευής, ο Γιώργος Παπανδρέου σε δηλώσεις του επισήμανε μεταξύ άλλων και τα εξής: «Το θετικό σε αυτή τη συζήτηση είναι ότι από αυτά που ειπώθηκαν σε αυτό το τραπέζι το 90%-95% το έχουμε ήδη κάνει. Έχουμε λάβει άμεσα μέτρα, κάνουμε μεγάλες αλλαγές και πέραν του Μνημονίου…» (Η Καθημερινή, 6/2/2011, σελ. 8).

Με τον τρόπο αυτό επιβεβαίωσε ότι με την πλήρη συναίνεση και την ενεργό συμμετοχή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σημαντικές πλευρές του «Μνημονίου Μέρκελ» εφαρμόζονται ήδη στη χώρα μας μέσω του Μνημονίου και της αποικιοκρατικής δανειακής σύμβασης Ελλάδας - χωρών Ευρωζώνης.

Έτσι η χώρα μας αποτελεί πλέον ένα «πειραματόζωο» της Μάρκελ, ένα σύγχρονο κοινωνικό εργαστήριο στο οποίο δοκιμάζονται ήδη τα μέτρα που πρόκειται να εφαρμοστούν με το ευρωπαϊκό Μνημόνιο για όλη της Ευρωζώνη.

Μαζί όμως με τα αντικοινωνικά κυβερνητικά μέτρα που δοκιμάζονται κατ’ εντολήν της Μέρκελ στη χώρα μας, δοκιμάζεται ταυτόχρονα και η υπομονή του ελληνικού λαού η οποία έχει φτάσει πλέον στα όριά της.

* Ο Επαμεινώνδας (Νότης) Μαριάς είναι Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης

το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 10/2/11

Μνημόνιο 4.

RT: Η απάτη για την χρεωκοπία της Ελλάδας

Πτώχευση της Ελλάδας ως το β' εξάμηνο του 2011

Ελεγχόμενη πτώχευση.

Νότης Μαριάς: "Μείωση χρέους και λεηλασία της δημόσιας περιουσίας"

«Oύτε ο Δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ή διαφορετικά λόγω της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης –συντηρητικής ή αναγκαστικής– ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιαδήποτε ενέργεια ή διαδικασία σχετικά με τη Σύμβαση».

Περισσότερα:
 http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=12784&category_id=100

ΔΝΤ και υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας

Η ακίνητη περιουσία του Δημοσίου έχει μπει στο μάτι του ΔΝΤ εδώ και καιρό, ενώ ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου στην πρόσφατη έκθεση προόδου του Δεκεμβρίου 2010 που συνέταξε το ΔΝΤ. Έτσι όπως επισημαίνεται στο Βήμα (13/2/2010, σελ. Α7) εξετάζεται πλέον «η έκδοση “καλυμμένων ομολόγων” (cover bonds). Πρόκειται για εκδόσεις ομολόγων που θα έχουν ως εξασφάλιση-“υποθήκη” περιουσιακά στοιχεία που θα ορίσει το Δημόσιο». Κάτι τέτοιο, άλλωστε, είχε συστήσει πρόσφατα και η γερμανική πλευρά.

Τα παραπάνω «καλυμμένα ομόλογα» είτε θα διατεθούν στις αγορές είτε θα δοθούν ως εγγύηση στο EFSF προκειμένου να γίνει επαναγορά του ελληνικού χρέους που κατέχουν ιδιώτες θεσμικοί επενδυτές.

Με τον τρόπο αυτό θα υποθηκευτεί στο EFSF μεγάλο μέρος της δημόσιας ακίνητης περιουσίας της πατρίδας μας. Με δεδομένη την οικονομική κρίση και το Μνημόνιο, η αξία της ελληνικής δημόσιας ακίνητης περιουσίας, όπως άλλωστε και της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας, έχει μειωθεί σημαντικά. Ταυτόχρονα, στο σχετικό σχεδιασμό προβλέπεται σχέση 1 προς 3 για τη διασφάλιση του δανείου από τα «καλυμμένα ομόλογα» που θα δοθούν ως εγγύηση για τη δανειοδότηση της χώρας από το EFSF. Έτσι, εάν ο δανεισμός είναι, π.χ., της τάξης των 10 δις ευρώ, τότε θα δοθούν ως εγγύηση «καλυμμένα ομόλογα» του Ελληνικού Δημοσίου ύψους 30 δις ευρώ. Ταυτόχρονα, το EFSF θα βγει στις αγορές για έκδοση ομολόγου ύψους 10 δις ευρώ με επιτόκιο περί το 2,90% με τα σημερινά δεδομένα, προκειμένου να αντλήσει τα κεφάλαια με τα οποία θα δανειοδοτήσει την ελληνική πλευρά, πλην όμως το επιτόκιο που θα μας χρεώσει θα είναι τουλάχιστον 4% στην καλύτερη περίπτωση!

Βεβαίως, αν ήταν η χώρα μας να υποθηκεύσει δημόσια ακίνητη περιουσία εκδίδοντας «καλυμμένα ομόλογα», τα οποία ως γνωστό έχουν υψηλή βαθμολογία (ΑΑΑ), τότε δεν χρειαζόταν καν να προσφύγει στο ΔΝΤ και στο μηχανισμό «στήριξης» που μας επέβαλαν το Μνημόνιο. 

Περισσότερα: http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=12784&category_id=100

Kαζάκης Δημήτρης - Σχεδίασαν τη χρεοκοπία...

Του Δημήτρη Καζάκη

Οικονομολόγου – Αναλυτή

Mε τον πρωθυπουργό στη γύρα για μια ακόμη φορά, προκειμένου να ξεπουλήσει όσο-όσο ό,τι έχει απο­μείνει από την κυριαρχία και την περι­ουσία της χώρας, συνεχίζονται σε επί­πεδο Ε.Ε. οι παρασκηνιακές κινήσεις, τα ποικίλα πάρε-δώσε για την «τελική λύση» τόσο για την Ελλάδα όσο και για την ευρωζώνη.

Ωστόσο, όποια κι αν είναι αυτή η «τελική λύση», σίγουρα θα είναι η απαρχή ενός νέου γύρου βαθέματος της κρίσης της ευρωζώνης και της Ε.Ε. Το οικοδόμημα της «ευρωπαϊκής ολο­κλήρωσης» και η «αρχιτεκτονική» του ευρώ πάσχει εκ θεμελίων και επομέ­νως δεν σώζεται με καμιά αλλαγή του εσωτερικού κανονισμού και της εσω­τερικής διαρρύθμισης.

Δεν μπορεί η υιοθέτηση ενός ανελα­στικού και σκληρού κοινού νομίσματος, όπως και η αναγωγή των πάντων στην πάση θυσία τήρηση των 3 ή 4 κριτηρίων του Μάαστριχτ, να οδήγησε στη χειρό­τερη κρίση που έχει αντιμετωπίσει η Ευ­ρώπη τουλάχιστον μεταπολεμικά και οι δημιουργοί όλων αυτών να περιμένουν πως αν σφίξουν ακόμη περισσότερο τα λουριά θα υπάρξει διέξοδος. Πρόκειται για τον ορισμό του παραλογισμού.

Η κρίση θα συνεχίσει να βαθαίνει γι­ατί οι αρχιτέκτονες του ευρώ κατήργη­σαν τα βασικά μακροοικονομικά εργα­λεία με τα οποία μια εθνική οικονομία μπορούσε να την αντιμετωπίσει. Η ίδια η λογική του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που δημιουργήθηκε για να υποστηρίζει το ευρώ, αποτέ­λεσε τον καταλύτη της σημερινής κρί­σης και την εγγύηση ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη στο άμεσο μέλλον, τουλάχιστον για τις πιο αδύναμες οικο­νομίες. Και τι προσπαθούν να κάνουν οι γραφειοκράτες, οι τραπεζίτες και οι πολιτικοί της ευρωζώνης και της Ε.Ε.; Να επιβάλουν ένα ακόμη πιο αυστηρό και ανελαστικό «σύμφωνο ανταγωνι­στικότητας» και μια «οικονομική δια­κυβέρνηση» που δεν καταργεί απλά τις επιμέρους δημοσιονομικές πολιτικές, αλλά την ίδια την εσωτερική συγκρότη­ση της εθνικής οικονομίας των κρατών - μελών, συγκεντρώνοντας όλες τις κρί­σιμες οικονομικές αποφάσεις στη δι­καιοδοσία των κεντρικών οργάνων της Ένωσης. Και μετά περιμένουν ότι θα υπάρξει διέξοδος από την κρίση…

Η βοϊδόμυγα της… Ήρας

Λες και έστειλε η Ήρα από τον Όλυμπο μια βοϊδόμυγα που, όπως τρέλανε τις μυθικές αγελάδες στις όχθες του Στρυμόνα, έκανε το ίδιο και με τους ευρωκράτες, που τώρα σπρώχνουν το κοπάδι των κρατών - μελών στον γκρε­μό, στην άβυσσο των διεθνών αγορών. Ίσως να είναι η εκδίκηση της μυθικής Ελλάδας για το καθεστώς του μνημο­νίου και της δανειακής σύμβασης που επέβαλαν στη χώρα με μοναδικό σκο­πό να διασώσουν τους τραπεζίτες και τους κερδοσκόπους επενδυτές ομο­λόγων. Κάτι άλλωστε που ομολογούν όλοι σήμερα ανοιχτά. «Αυτό που έχει συμβεί μέχρι σήμερα είναι το γεγονός ότι οι Ιρλανδοί και οι Έλληνες φορο­λογούμενοι έχουν φορτωθεί καινούρ­γιο χρέος έτσι ώστε οι πιστωτές να μην αποκρυσταλλώσουν απώλειες. Δεν εί­ναι παρά μια μεταμφιεσμένη διάσωση για τις ευρωπαϊκές τράπεζες και τους ασφαλιστές του Βορρά. Όπως προει­δοποιούσε ανέκαθεν η Αριστερά, η νο­μισματική ένωση είναι μια ‘‘υπόθεση για τραπεζίτες’’», όπως έγραφε πρόσφατα ο γνωστός δημοσιογράφος και αναλυτής της «Daily Telegraph » (20/2) Άμπρος Έβανς-Πρίτσαρντ.

Η βοϊδόμυγα δεν έχει αφήσει ήσυχο ούτε τον κ. Παπανδρέου με την κυβέρ­νησή του. Θα μου πείτε, δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη προσπάθεια μιας και η πετριά, όπως λέει κι ο λαός μας, υπήρ­χε εξυπαρχής. Είναι τέτοια η προσή­λωση της κυβέρνησης και προσωπικά του κ. Παπανδρέου στα συμφέροντα των αγορών και των ευρωκρατών, που πραγματικά έχουν χάσει κάθε αίσθηση μέτρου και πραγματικότητας. Είναι χα­ρακτηριστικό το εξής: Αποκαλύφθηκε ότι από τον Δεκέμβριο του 2009 φέρε­ται να είχε ζητήσει ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου την παρέμβαση του ΔΝΤ στην Ελλάδα, σύμφωνα με δήλωση που φέρεται να έχει κάνει ο Ντομινίκ Στρος-Καν σε γαλλικό κανάλι. Η δήλωση του επικεφαλής του ΔΝΤ φέρεται να έχει γίνει στο γαλλικό κανάλι Canal+, στο πλαίσιο ντοκιμαντέρ για τον κ. Στρος-Καν, που θα μεταδοθεί τον επόμενο μήνα. Σύμφωνα με τον κ. Στρος-Καν, όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός του έθεσε πριν από 14 μήνες την ιδέα προ­σφυγής στο ΔΝΤ, εκείνος απάντησε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν θα δεχτούν σε καμία περίπτωση τη μονομερή παρέμ­βαση του Ταμείου σε μία χώρα της ευ­ρωζώνης.

Πώς απάντησε σ’ αυτή την αποκά­λυψη η κυβέρνηση; Όχι μόνο την επι­βεβαίωσε, αλλά σύμφωνα με τον κ. Πεταλωτή αυτή ήταν η επιδίωξη της κυβέρνησης εξαρχής: «Όλοι θυμόμα­στε τις τεράστιες προσπάθειες της ελ­ληνικής κυβέρνησης και ιδιαίτερα του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου να αντι­μετωπίσει με τον πλέον άμεσο τρόπο το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της χώρας το οποίο αποκαλύφθηκε μετά τις εκλο­γές του 2009», σχολίασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Και συνέχισε: «Με λεπτούς χειρισµούς, µε ψυχραιµία και περίσσια αποφασιστικότητα, καταφέ­ραµε σε εποχές πολύ δύσκολες για τη χώρα µας να δηµιουργηθεί η γνωστή λύση του τριµερούς µηχανισµού δανεισµού και στήριξής µας και η υπαγωγή µας σε αυτόν.

Ήταν… προμελετημένο

Αυτό που σήµερα είναι το ζητούµενο για την Ευρώπη, δηλαδή η δηµιουργία ενός µόνιµου παρόµοιου µηχανισµού, εµείς το κατορθώσαµε, επιχειρώντας σ’ ένα εξαιρετικά δύσκολο κλίµα ανα­ξιοπιστίας για τη χώρα µας, έτσι όπως την παρέδωσε η Ν.Δ. και φθάσαµε σή­µερα, απαλλαγµένοι από τις προσωρι­νές δανειακές µας ανάγκες, να σχεδι­άζουµε και να υλοποιούµε τις µεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η Ελλάδα. Η πορεία αυτή ούτε αυτονόητη, ούτε εύκολη ήταν. Είναι αποτέλεσµα σκληρής δουλειάς και συµπυκνωµένης κατανόησης από τον ελληνικό λαό και την κυ­βέρνησή µας».

Τι µας αποκαλύπτει ο κ. Πεταλωτής; Αφενός ότι ευθύς εξαρχής στόχος της κυβέρνησης ήταν να µας οδηγήσει στο καθεστώς του µνηµονίου και της δανει­ακής σύµβασης. Αµέσως µετά τις εκλο­γές του 2009. Κι εποµένως όταν ο κ. Παπανδρέου δήλωνε στις 3/12/2009 στο CNN ότι «δεν θα αναγκαστούµε να προβούµε σε στάση πληρωµών και ότι δεν χρειάζεται να διασώσει την Ελ­λάδα η Ε.Ε.» αποδεικνύεται ότι έλεγε παραμύθια. Αφετέρου ότι η Ελλάδα υπήρξε το πειραματόζωο για να δοκι­µαστεί πάνω της ο µόνιµος µηχανισµός που ετοιµάζεται για ολόκληρη την ευ­ρωζώνη και την Ε.Ε. σήµερα. Και έχει το θράσος αυτή η κυβέρνηση να επι­χαίρει, γιατί παραµύθιαζε τον ελληνι­κό λαό για µήνες πριν επίσηµα «ανα­καλύψει» ότι δεν µπορεί να αποφύγει την πτώχευση χωρίς το µνηµόνιο και τη δανειακή σύµβαση.

Ποιων τα συμφέροντα υπηρετού­σε ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του, όταν οµολογεί σήµερα ότι η επι­δίωξη ήταν εξαρχής να εφαρµοστεί ο µηχανισµός στήριξης στην Ελλάδα, ως πιλοτικό πρόγραµµα για τον µόνιµο µη­χανισµό που επιδιώκουν να επιβάλουν οι ευρωκράτες; Ποιοι ήθελαν κάτι τέ­τοιο; Μην ξεχνάµε ότι στις 29/1/2010 ο Αλμούνια, ο κατεξοχήν υπεύθυνος επίτροπος τότε, είχε δηλώσει ότι η ευ­ρωζώνη δεν διαθέτει κανένα «σχέδιο Β» για να βοηθήσει την Ελλάδα. «Δεν υπάρχει ζήτηµα διάσωσης της Ελλά­δας» είχε δηλώσει κατά τη διάρκεια του ετήσιου Νταβός. «Η Ελλάδα δεν θα πτωχεύσει. Στην ευρωζώνη πτώχευση δεν υφίσταται». Όλα τα προβλήµα­τα της χώρας θα λυθούν µε βάση το «σχέδιο Α», δηλαδή τη «δηµοσιονοµι­κή προσαρµογή» της χώρας, που είχε εκπονήσει τότε η κυβέρνηση Παπανδρέου. Ανάλογες δηλώσεις έκανε τότε και ο Μπαρόζο. Ποιος λοιπόν επεδίωκε τη λύση του «σχεδίου Β», που σήµερα έχει επεκταθεί σ’ όλη την ευρωζώνη;

Από τη στήλη αυτή, από το πρώτο κιόλας άρθρο στις 4/3/2010, προσπαθήσαµε να εξηγήσουµε µε τις περισσότερες δυνατές λεπτοµέρειες ότι οι λεγόµενες «αγορές», δηλαδή οι κερδοσκόποι δανειστές του ελλη­νικού δηµοσίου, αλλά και των άλλων κρατών της ευρωζώνης, ήθελαν ευ­θύς εξαρχής να υπάρξει ένας τέτοι­ος µηχανισµός. Ένας µηχανισµός που θα τους εξασφάλιζε τις χρεωστικές απαιτήσεις τους έναντι µιας ενδεχό­µενης επίσηµης πτώχευσης, αλλά και θα έθετε στη διάθεσή τους τις χώρες σαν την Ελλάδα που βρίσκονται σε κατάσταση χρεοκοπίας. Αυτός ο µη­χανισµός επιβλήθηκε πιλοτικά στην Ελλάδα µε τους χειρότερους, µε τους πιο επαχθείς όρους. Επιβλήθηκε κα­τόπιν στην Ιρλανδία και οι αγορές εξα­κολουθούν να πιέζουν για να υπάρξει µόνιµος τέτοιος µηχανισµός ώστε να αναλάβει τις χώρες που έπονται.

Εποµένως η οµολογία του κυβερνη­τικού εκπροσώπου αποκαλύπτει ένα µέρος των συμφωνιών που έκλεισε στο παρασκήνιο η κυβέρνηση Παπανδρέου µε τους κερδοσκόπους ήδη από την αρ­χή της κρίσης. Δεν πρέπει να ξεχνάµε ότι στα τέλη Ιανουαρίου µε αρχές Φε­βρουαρίου του προηγούµενου έτους κυβερνητικά στελέχη είχαν απανωτές συναντήσεις στην Αθήνα µε τον κ. Πόλσον, επικεφαλής ενός από τα µεγαλύ­τερα hedge fund παγκοσµίως. Ο κύρι­ος αυτός βρέθηκε στην Αθήνα µόνο και µόνο για να διαπιστώσει πόσο «ανοιχτή για δουλειές» ήταν η κυβέρνηση και η Ελλάδα, όπως διαβεβαίωνε ο ίδιος λί­γες ηµέρες αργότερα στη γνωστή σύ­σκεψη των hedge funds στο Μανχά­ταν της Νέας Υόρκης στις 8/2/2010. Οι επαφές και οι συµφωνίες που κλείστη­καν µε την κυβέρνηση και τους κερδο­σκόπους στο παρασκήνιο άνοιξαν τον δρόμο για την επιβολή του καθεστώ­τος του µνηµονίου και την πόρτα για την µετεξέλιξη της Ε.Ε. σύµφωνα µε τα γούστα και τα άµεσα συµφέροντα των πιο αδίστακτων και παρασιτικών δυνά­µεων της διεθνούς αγοράς.

Μon ami, Dominique

Όλα αυτά φυσικά έγιναν με τις ευλογίες και την κάλυψη της κυβέρνησης των ΗΠΑ, την παρό­τρυνση του «mon am i, Dominique», όπως λέει ο Στρος-Καν ότι τον αποκάλεσε ο Γ. Παπανδρέου όταν τον Δεκέμβριο του 2009 του πρωτοζήτησε τις «συμβουλές» του, όπως επίσης και ενός κλει­στού κύκλου ευρωκρατών που μελετούσαν από τις αρχές του 2009 τον τρόπο να πλασάρουν τον μηχανισμό αυτόν στους πολίτες των κρατών - με­λών. Την αποκάλυψη αυτού του μυστικού κυκλώ­ματος, που αποτελούνταν από κορυφαίους γραφειοκράτες, τραπεζίτες και πολιτικούς της Ε.Ε., έκανε η «Wall Street Journal » στις 24/9/2010.

Τις λεπτομέρειες φυσικά των πάρε-δώσε, των δεσμεύσεων και των συμφωνιών του παρασκη­νίου, θα τις μάθουμε όταν ο ελληνικός λαός θα ανατρέψει την παρούσα κυβέρνηση, θα εκδιώξει το πολιτικό προσωπικό του σύγχρονου δωσιλογισμού, θα καταργήσει απόρρητα και στεγανά που κρύβουν λοβιτούρες, ρεμούλες, ατασθαλίες, υπόγειες διασυνδέσεις και θα ανοίξει σε κοινή θέα τους δημόσιους λογαριασμούς στο σύνολό τους. Και τότε θα μάθει με επώδυνο τρόπο ο κ. Παπανδρέου και όλος ο συρφετός του πολιτικού προσωπικού που οδήγησε τη χώρα σ’ αυτή την κατάντια ότι η διαφάνεια δεν είναι ένα απλό κλι­σέ για δεκάρικους εκ του προχείρου.

«Τελική λύση»

Μέχρι τότε, όμως, ο κ. πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του ανεβάζουν στροφές για να ολο­κληρώσουν την καταστροφή. Επειδή βλέπουν ότι τα ψωμιά τους είναι λίγα, βιάζονται να βάλουν την υπογραφή τους και στην τελευταία πράξη του δράματος, την επιβολή της «τελικής λύσης» που επιθυμούν τα μεγάλα αφεντικά των αγορών. Αυτό το νόημα έχει και η επίσκεψη του πρωθυ­πουργού στο Βερολίνο αυτές τις ημέρες.

Βασικό μέλημα του κ. Παπανδρέου είναι να πουλήσει στους Γερμανούς την ιδέα της επαναγοράς των ομολόγων. Ως τυπικός μεσίτης των αγορών τρέχει να περιορίσει όσο το δυνατόν τις ζημιές των κερδοσκόπων κατόχων ομολόγων. Από την αρχή το μόνο που ένοιαζε την κυβέρνηση ήταν αυτό ακριβώς. Πώς θα εξασφαλίσει τους κατόχους οµολόγων. Όχι µόνο λόγω των πιέσεων των διεθνών αγορών, αλλά και γιατί σηµαντικές ποσότητες οµολόγων βρίσκονται στα χέρια της εγχώριας οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση σε κάθε ευκαιρία βιαζό­ταν να δηλώσει ότι είναι υπέρ της επιµήκυνσης, δηλαδή της χειρότερης µορφής αναδιάρθρωσης του χρέους για τον οφειλέτη, αλλά µε κανέναν τρόπο δεν θέλει το «κούρεµα», δηλαδή τη µεί­ωση της ονοµαστικής αξίας των οµολόγων. Γιατί;

Διότι δεν θέλει οι δικοί της άνθρωποι και τα στη­ρίγµατά της να υποστούν ζηµιές και απώλειες.

«Από το παράθυρο»

Όµως καθώς το οικονοµικό κλίµα επιδεινώνε­ται, τόσο περισσότερο αυξάνουν οι πιθανότητες να µην µπορέσει τελικά να αποφύγει ούτε η κυ­βέρνηση ούτε οι κερδοσκόποι που κρύβονται πί­σω της ένα γερό «κούρεμα» των ομολόγων. Την προοπτική αυτή ενισχύει και η αδυναµία της ευ­ρωζώνης να ετοιµάσει έγκαιρα και να επιβάλει τάχιστα και όχι το 2013, όπως επισήµως έχει ανα­κοινωθεί, τον µόνιµο µηχανισµό διαχείρισης των πτωχεύσεων εντός της.

Σύµφωνα µε το «Bloomberg» (22/2), o κ. Πα­πανδρέου επικέντρωσε τις συνοµιλίες του µε την κ. Μέρκελ στην ανάγκη να περιληφθεί στη συµφωνία που πρόκειται να κλειστεί στα τέλη Μαρτί­ου η δυνατότητα επαναγοράς οµολόγων από τον µόνιµο µηχανισµό αντιµετώπισης κρίσεων, που ετοιµάζει η Ε.Ε., µε στόχο να µειωθούν τα επιτό­κια. Η λογική του κ. Παπανδρέου είναι απλή. Ας αγοράσει µε κάποιον τρόπο τα οµόλογα των υπό χρεοκοπία χωρών το Ευρωπαϊκό Ταµείο Χρηµα­τοπιστωτικής Στήριξης, ή κάποιος άλλος οργανισµός της ευρωζώνης, προσφέροντας νέα οµόλο­γα χαµηλότερου επιτοκίου. Στην πράξη προσπα­θεί να βάλει τη λογική του ευρωομολόγου από το παράθυρο. Κι αυτό είναι κάτι που επιθυµούν διακαώς οι κερδοσκόποι κάτοχοι οµολόγων, αλ­λά αρνήθηκε για µια ακόµη φορά η Bundesbank, διαβλέποντας τον κίνδυνο για τη δηµοσιονοµική κατάσταση της Γερµανίας.

Τα δίνει όλα χάριν των κερδοσκόπων

Προκειμένου ο κ. Παπανδρέου να πείσει την κ. Μέρκελ να δεχτεί το σχέδιο των κερδοσκόπων, είναι διατεθειμένος να τα δώσει όλα. Όχι τα δικά του, αλλά ό,τι έχει απομείνει στη χώρα και τον λαό. Έτσι, η «αξιοποίηση» της δημόσιας περιου­σίας, οι υποδομές, τα νοσοκομεία, ό,τι διαθέτει και δεν διαθέτει η χώρα, μπήκαν στο τραπέζι της συναλλαγής.

Ήδη ανακοινώθηκε ότι το γερμανικό υπουργείο Υγείας θα αναλάβει εργολαβικά να «εκσυγχρο­νίσει» το δημόσιο σύστημα υγείας της Ελλάδας. Σύμφωνα με τον Στέφαν Κάπφερερ, υφυπουργό Υγείας της Γερμανίας, η προσοχή πρέπει να επικε­ντρωθεί στο καίριο πρόβλημα της διαχείρισης των κονδυλίων. Ένα ζήτημα «που αφορά πολλές πλευ­ρές της νοσοκομειακής περίθαλψης, όπως π.χ. το θέμα της διάρκειας της παραμονής των ασθε­νών στα νοσοκομεία. Και συγκεκριμένα: πόσο γρήγορα μπορούμε να δώσουμε εξιτήριο στους ασθενείς και εάν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε με τα εξωτερικά ιατρεία την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη», δήλωσε στην «Deutsche Welle » (15/2). Με άλλα λόγια, το όλο ζήτημα θα είναι πώς θα αποτρέπεται η μακροχρόνια νοσηλεία και πώς θα εκδιώκεται γρήγορα από το δημόσιο νοσοκομείο ο ασθενής για να αναζητήσει την κά­λυψη της ιδιωτικής υγείας. Κάτι που εφαρμόζει η γερμανική κυβέρνηση και στη Γερμανία, ιδιωτικο­ποιώντας το πρώτο δημόσιο σύστημα καθολικής υγείας στην Ευρώπη, που ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1880. Η ουσία είναι ότι η διαχείριση των ελ­ληνικών δημόσιων νοσοκομείων παραδίδεται σε γερμανικές εταιρείες υγείας, οι οποίες αποτελούν από τους πιο σημαντικούς χορηγούς του κόμμα­τος της Μέρκελ και θησαυρίζουν αυτή την εποχή από τις ιδιωτικοποιήσεις στη Γερμανία.

Χρεοκοπούμε υπέρ της Γερμανίας

Η Γερμανία προσπαθεί να κρατηθεί στον αφρό και να μην βουλιάξει μαζί με την ευρωζώνη. Δεν είναι τυχαίο ότι το 2010 υπήρξε μια «χρυσή χρονιά», όπως αποκλήθηκε, για το γερμανικό εμπόριο. Οι εξαγωγές εμφάνισαν αύξηση κατά 18,5% σε σχέση με το 2009, ενώ αύξηση παρουσίασαν και οι εισαγωγές στη Γερμανία, και μάλιστα κατά 20%. Πρόκειται για το μεγαλύτερο εμπορικό πλεόνασμα που έχει καταγραφεί στη Γερμανία από το 1974. Την περασμένη χρονιά το άλμα των γερμανικών εξαγωγών τροφοδοτήθηκε από την αυξημένη ζήτηση στις αναπτυσσόμενες χώρες εκτός ευρωζώνης, όπως την Κίνα, τη Βραζιλία και την Ινδία, αλλά και από τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης, κυρίως από τις προβληματικές οικονομίες του Νότου. Οι εξαγωγές προς τις χώ­ρες εκτός ευρωζώνης αυξήθηκαν κατά 26%, ενώ προς τις χώρες εντός της ευρωζώνης κατά 12,7%! Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η χρόνια ύφεση και η χρεοκοπία των χωρών σαν την Ελλάδα μεταφρά­ζεται σε τρομακτικές εμπορικές επιδόσεις για τη Γερμανία. Αυτό δίνει μια σημαντική διάσταση των ανταλλαγμάτων που ζητά η Γερμανία για να προ­βεί σε «παραχωρήσεις» σε επίπεδο ευρωζώνης. Και επίσης προϊδεάζει τα ανταλλάγματα που είναι διατεθειμένη να δώσει η κυβέρνηση προκειμένου η Μέρκελ να συμφωνήσει στο σχέδιο διάσωσης των κερδοσκόπων.

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ “ΠΟΝΤΙΚΙ” ΣΤΙΣ 24-02-11)