ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ

Τρίτη, 26 Ιούλιος 2011 17:00

Το βράδυ της Πέμπτης ανακοινώθηκε μια ευρωπαϊκή συμφωνία που, ουσιαστικά, αφορά την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης χρέους. Μια συμφωνία που, αν είχε συμφωνηθεί περί τον Φεβρουάριο του 2010, θα αποτελούσε θετική εξέλιξη για την Ελλάδα και θα είχε καθυστερήσει πραγματικά την επέκτασή της στην υπόλοιπη ευρωπαϊκή περιφέρεια.  Τώρα όμως είναι πολύ αργά. Η συμφωνία που ανακοινώθηκε, αν και περιέχει ένα σημαντικό βήμα (βλ. το άρθρο 8), ήρθε πολύ αργά. Η κρίση έχει εδώ και καιρό ξεφύγει από τα όρια του ελληνικού γίγνεσθαι, είναι συστημική και υπονομεύει όλη την Ευρωζώνη. Με το 7ο άρθρο της η χθεσινή συμφωνία εγγυάται την αποτυχία και αυτής της ευρωπαϊκής προσπάθειας να δαμαστεί το τέρας της κρίσης που αποδομεί το ευρω-σύστημα εκ των έσω. Η απόφαση να επικεντρώσουν τα νέα μέτρα στην ελεγχόμενη χρεωκοπία της Ελλάδας, π.χ. αφήνοντας την Ιρλανδία στο χείλος της χρεωκοπίας και τις Ισπανία και Ιταλία στο έλεος των εταιρειών αξιολόγησης, ισοδυναμεί με δώρο ανεκτίμητης αξίας στους κερδοσκόπους. Πριν προχωρήσουμε στην ερμηνεία της συμφωνίας, να επισημάνω ότι τίποτα από αυτά που συμφωνήθηκαν δεν είναι σίγουρο ότι θα εφαρμοστούν. Από τη μία τα κοινοβούλια της Γερμανίας και της Φινλανδίας θα έχουν πολλές αντιρρήσεις ενώ, από την άλλη, το κείμενο της συμφωνίας αναφέρεται σε προθέσεις (π.χ. του ευρωπαϊκού τραπεζικού τομέα) που υπάρχουν μόνο στην φαντασία των ηγετών μας. Επιπλέον, το κείμενο περιέχει τόσες ασάφειες που είναι σχεδόν αδύνατον να κριθεί σοβαρά. Δεν θα σταθώ όμως σε αυτά. Έστω ότι όλα αυτά τα προβλήματα θα λυθούν. Ας δούμε τι θα σημάνει για εμάς και για την Ευρώπη, αν όλα πάνε κατ' ευχήν (που το εύχομαι αλλά δεν το πιστεύω). I. Προαναγγέλλεται η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους (την οποία τόσο χρόνο εξόρκιζαν), αν και δεν εξηγείται πώς ακριβώς θα τη διαχειριστεί η Ευρώπη. Το κούρεμα των ομολόγων θα συγκρατηθεί περίπου στο 21% και οι ομολογιούχοι θα επιλέξουν από ένα μενού διαφορετικών ειδών κουρέματος. II. Ένα νέο δάνειο για την Ελλάδα ίσο με το πρώτο σε μέγεθος, αλλά με το μισό επιτόκιο και μεγάλη προθεσμία αποπληρωμής (και παράλληλη επιμήκυνση του πρώτου, ακριβού δανείου). III. Πρόβλεψη για την επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών και κάποιων από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές μέσω του EFSF. IV. Καμία πρόβλεψη για τις υπόλοιπες χειμαζόμενες χώρες. Το σημείο όμως IV παραπάνω (και το άρθρο 7 της Συμφωνίας πιο κάτω) εξασφαλίζει ότι σε δύο ή τρεις μήνες η Ε.Ε. θα πρέπει να συνάψει μια αντίστοιχη συμφωνία για τις Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία κ.λπ. Αυτού του είδους τα μέτρα θα είναι τότε απαγορευτικά ακριβά (για όλες αυτές τις χώρες). Οι κερδοσκόποι το γνωρίζουν και μας την έχουν στημένη στη γωνία. Δεν θα αργήσουν να χτυπήσουν. Και τότε ίσως είναι πολύ αργά να συνειδητοποιήσουν οι ηγέτες μας το τεράστιο κόστος της άρνησης της ανάγκης για μια συστημική λύση. Μιας λύσης που να βασίζεται στην αναδιάρθρωση μέρους του δημόσιου χρέους όλης της Ευρωζώνης (μέσω της έκδοσης ευρωομόλογου) σε ένα Σχέδιο Marshall για όλη την Ευρωζώνη και, τέλος, σε ένα πανευρωπαϊκό (και όχι ποια εθνικό) πλαίσιο ελέγχου, επίβλεψης και κεφαλαιοποίησης των τραπεζών της ηπείρου μας. Όσο λείπουν αυτά τα τρία μέρη από τη 'λύση', η τελευταία αποτελεί μέρος του προβλήματος και δώρο στην κερδοσκοπία. Όλα αυτά, όπως είπα και στην εισαγωγή μου, θα ήταν μια εξαιρετική παρέμβαση τον Φλεβάρη του 2010. Δεν θα μου κάνει εντύπωση αν οι αγορές, στη βάση του "κάλλιο αργά παρά ποτέ", ηρεμήσουν για δύο μήνες. Η Συμφωνία άρθρο προς άρθρο: 1. Το πρώτο λέει ένα μπράβο στην κυβέρνηση Παπανδρέου που πέρασε από τη Βουλή το Μνημόνιο αρχικά (με σκοπό την εξασφάλιση των πρώτων ευρώ 110 δισ. δανείων τον Μάη του 2010) και το Μεσοπρόθεσμο σε δεύτερη φάση. Τα μέτρα αυτά χαρακτηρίζονται ως πολιτικές αναγκαίες για την έξοδο από την κρίση. 2. Το δεύτερο άρθρο παραδέχεται ότι τα μέτρα αυτά, όσο αναγκαία και να είναι, δεν είναι ικανά για να ξεπεραστεί η κρίση. Για αυτό τον λόγο προβλέπει άλλο ένα δάνειο, αυτή τη φορά από το EFSF (όπως και εκείνα της Ιρλανδίας και Πορτογαλίας), ίδιου ύψους (αλήθεια, γιατί ευρώ 109 δισ. αυτή την φορά και όχι ευρώ 110 δισ.;), αλλά με σημαντικά χαμηλότερο επιτόκιο και με μεγάλη προθεσμία αποπληρωμής. 3. Το τρίτο άρθρο εξειδικεύει λέγοντας ότι τα νέα αυτά δάνεια από το EFSF θα αποπληρώνονται από το ελληνικό Δημόσιο έπειτα από 15, 30 ή και 40 χρόνια με επιτόκιο πιο κοντά σε εκείνο του ΔΝΤ και τουλάχιστον 45% μικρότερο εκείνου του πρώτου Μνημονίου (το οποίο είχε επιβάλει η κ. Μέρκελ με στόχο να πείσει τους εκλογείς της ότι η Ελλάδα θα πάρει μεν δάνεια, αλλά με επιτόκια διπλάσια εκείνων στα οποία δανείζεται η Γερμανία). Το τρίτο άρθρο κλείνει με μια πρώτη αναφορά στα δάνεια του πρώτου Μνημονίου λέγοντας καθαρά ότι το επιτόκιο για αυτά θα παραμείνει απαγορευτικά υψηλό (γύρω στο 6%), αλλά θα επιμηκυνθεί για δεύτερη φορά (μετά τον περασμένο Μάρτιο) η περίοδος αποπληρωμής τους. 4. Ένα νέο Σχέδιο Marshall για την Ελλάδα; Κάτι τέτοιο θυμίζει μια πρώτη ανάγνωση του τέταρτου άρθρου. Λέει ότι μια Ομάδα Εργασίας θα συσταθεί και θα σταλεί στην Ελλάδα με σκοπό την εκπόνηση έργων ανάπτυξης που θα κάνουν χρήση ευρωπαϊκών κονδυλίων και των καλών υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Τα κράτη-μέλη, στο μεταξύ, θα σπεύσουν να προσφέρουν τεχνική βοήθεια στη χώρα μας με στόχο την επανενεργοποίηση της ελληνικής οικονομίας. 5. Το πέμπτο άρθρο αφορά, επισήμως, τα δάνεια που θα συνεισφέρουν στην Ελλάδα οι ευρωπαϊκές τράπεζες παρουσιάζοντας, ως διά μαγείας, το ποσό των 39 δισ. ευρώ. Δεν αναφέρει τι 'κίνητρα' θα τους δοθούν για να δανείσουν την Ελλάδα αυτά τα χρήματα. Δεν έχει όμως σημασία. Το πραγματικό ενδιαφέρον του άρθρου τούτου είναι η αναφορά του στην ανάγκη ενίσχυσης των ελληνικών τραπεζών, κάτι που υποδηλώνει σαφώς στα προβλήματα ρευστότητας που θα αντιμετωπίσουν... Με αυτό τον 'δόλιο' τρόπο, η Διακήρυξη, στο πέμπτο της άρθρο, ουσιαστικά παραδέχεται ότι η προτεινόμενη λύση βασίζεται στο default (χρεοκοπία) των ελληνικών ομολόγων, στο πιστωτικό γεγονός και στις πατέντες που σκαρφίζονται εδώ και μέρες οι εταίροι μας ώστε να βρεθεί ένα φύλλο συκής για τον κ. Τρισέ, ώστε να βρει τρόπο να εξηγήσει (στον εαυτό του κυρίως) γιατί η ΕΚΤ θα συνεχίσει να παρέχει ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες μετά την επίσημη (έστω και επιλεκτική) πτώχευση του ελληνικού Δημοσίου του οποίου τα ομόλογα είναι το μόνο εχέγγυο που προσφέρουν στην ΕΚΤ οι ελληνικές τράπεζες. Τα επόμενα δύο άρθρα έχουν τίτλο: Συμμετοχή του Ιδιωτικού Τομέα και αναφέρονται στο γνωστό παράδοξο του πώς να πείσεις τις ημι-πτωχευμένες τράπεζες να δανείσουν την πτωχευμένη Ελλάδα ώστε να πειστεί ο Γερμανός φορολογούμενος να συνεχίζει να δανείζει και τους δύο... 6. Το Άρθρο 6 ξεκαθαρίζει ότι οι τράπεζες καλούνται να συμμετάσχουν στον δανεισμό ΜΟΝΟ της Ελλάδας (καθώς οι αγορές θα πάθαιναν εγκεφαλικό άμεσα αν άκουγαν ότι θα τους επέβαλλαν κούρεμα στα ομόλογα των υπόλοιπων κρατών-μελών). 7. Από τα 16 άρθρα της Συμφωνίας αυτό αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα. Γιατί; Επειδή ξεκαθαρίζει ότι ό, τι είπαμε παραπάνω ισχύουν μόνο για την Ελλάδα. Ούτε για την Ιρλανδία, ούτε για την Πορτογαλία, ούτε για Ισπανία και Ιταλία. Πρόκειται για δώρο στους κερδοσκόπους οι οποίοι, σας διαβεβαιώ, έχουν αρχίσει ήδη να επεξεργάζονται τα μεγάλα στοιχήματα που θα παίξουν για το πως θα σπάσει το άρθρο 7 και το πώς θα συρθεί η Ε.Ε. σε άλλη μια εξευτελιστική παραδοχή πως υποτίμησε την συστημική υφή της κρίσης και πως τα άρθρα 1 έως 5 θα πρέπει να επεκταθούν και στην υπόλοιπη περιφέρεια. Τα άρθρα 8 και 9 έχουν τίτλο Σταθεροποιητικά Εργαλεία: 8. Πρόκειται για το πιο θετικό βήμα της Συμφωνίας. Πρώτον, προτείνει να σταματήσει η ανοησία του να πρέπει, κάθε φορά που το EFSF καλείται να βοηθήσει τους υπό πτώχευση, να εξασφαλίζει πρώτα την έγκριση 27 κυβερνήσεων και, αντ' αυτού να μπορεί το Ταμείο αυτό να εγγυάται πιστώσεις εν μία νυκτί, ανάλογα με τις εξελίξεις στις αγορές. Δεύτερον, δίνει στο EFSF τη δυνατότητα να επανακεφαλαιοποιεί τις τράπεζες ολόκληρης της Ευρωζώνης (και όχι μόνο των πτωχευμένων κρατών). Τρίτον, μεταφέρει το πρόγραμμα αγοράς παλαιών ομολόγων, που ξεκίνησε η ΕΚΤ τον Μάη του 2010, στο EFSF. (Αυτό το τρίτο σκέλος, αν και πολυδιαφημισμένο, είναι ήσσονος σημασίας, καθώς (α) η επαναγορά χρέους θα αποδειχθεί απαγορευτικά ακριβή υπόθεση, και (β) το EFSF δεν διαθέτει αρκετά κονδύλια για να κάνει τη διαφορά μέσω της συμμετοχής του στις δευτερογενείς αγορές ομολόγων). 9. Σύντομο άρθρο αμφίβολης ερμηνείας που φαίνεται να αφορά τις προβληματικές χώρες (π.χ. Ισπανία και Ιταλία) που καλούνται όλον αυτόν τον καιρό να εγγυώνται τα δάνεια του EFSF, καθιστώντας το τελευταίο... τοξικό. Τα άρθρα 10 με 12 υπόκεινται στην επικεφαλίδα Δημοσιονομική Προσαρμογή και Μεγέθυνση στην Ευρωζώνη. Δεν αξίζει να τα διαβάσει κανείς εκτός ως παράδειγμα της ξύλινης γλώσσας της Ε.Ε., η οποία την ωθεί προς τη μία αντίφαση μετά την άλλη. Στην ουσία, στα άρθρα αυτά οι ηγέτες μας νιώθουν την ανάγκη να πουν: "Μη βλέπετε που αναγκαστήκαμε να κάνουμε πίσω σχεδόν σε όλα όσα λέμε τόσον καιρό. Εμείς εξακολουθούμε να πιστεύουμε στο Μάαστριχτ, στην λιτότητα εν μέσω Κρίσης κ.λπ. κ.λπ.". (Εκεί που γελά κι ο κάθε πικραμένος είναι στο δωδέκατο άρθρο, και συγκεκριμένα στην αναφορά στην ανάπτυξη της Ευρωζώνης που θα έρθει μέσω των... διαρθρωτικών αλλαγών.) Μέσα όμως σε όλη αυτή την αποπνικτική ευρω-σαχλαμάρα, υπάρχει και η είδηση: Αφορά την τρομακτική πίεση που ασκείται στην Ιρλανδία να αυξήσει τον φορολογικό συντελεστή στις επιχειρήσεις. Τέλος, τα Άρθρα 13 και14 υπόσχονται, αν κρίνει κανείς από τον τίτλο τους (Οικονομική Διακυβέρνηση) κάτι σημαντικό, μιας και ο τίτλος παραπέμπει στο μεγαλύτερο έλλειμμα της Ευρωζώνης. Οποία απογοήτευση: Αφορά την ενίσχυση του Σύμφωνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης (κάτι σαν να ζητούσαν οι Γάλλοι την ενίσχυση της Γραμμής Μαζινό αφού ο Χίτλερ πήρε το Παρίσι) και την υποστήριξη της πολωνικής Προεδρίας που έρχεται... ΥΓ.: Σχόλιο στον Πρόλογο της Συμφωνίας: Όταν αναφέρονται στη βελτίωση της "ανταγωνιστικότητας", τι ακριβώς εννοούν; Μέγα πρόβλημα της Ευρωζώνης είναι οι λεγόμενες ανισορροπίες που προκάλεσε η μεγάλη αύξηση, εντός της Ευρωζώνης, της ανταγωνιστικότητας των γερμανικών προϊόντων απέναντι στα ισπανικά και τα πορτογαλικά. Όταν λοιπόν αναφέρονται στην ενίσχυση της "ανταγωνιστικότητας", κατανοούν ότι, χωρίς ένα ευρωπαϊκό σύστημα επενδύσεων το οποίο θα ανακυκλώνει συστηματικά τα πλεονάσματα της Γερμανίας υπό τη μορφή παραγωγικών επενδύσεων στην περιφέρεια, μια γενική αύξηση της "ανταγωνιστικότητας" υποσκάπτει ακόμα περισσότερο την Ευρωζώνη; 24 Ιουλίου 2011 Πηγή http://www.solon.org.gr/index.php/ergatiko-kinima-oikonomia/120-ergatiko-kinima-oikonomia/2814-varoufakis-einai-poly-erga.html

ΝΑ ΠΩΣ ΓΙΝΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!

Γιώργος Δελαστίκ: “«Δημοσιονομική κατοχή» για… μισόν αιώνα!”

07 / 08 / 2011

Οι τραγελαφικές σκηνές που εκτυλίχθηκαν την περασμένη Παρασκευή στο Υπουργικό Συμβούλιο υπό τον Γιώργο Παπανδρέου θα μείνουν οπωσδήποτε αλησμόνητες και θα παρέχουν τροφή για πολλά χρόνια στους σατιρικούς θεατρικούς συγγραφείς, τους ευθυμογράφους και τους γελοιογράφους.

  

• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 

Γιώργος Δελαστίκ: «Δημοσιονομική κατοχή» για… μισόν αιώνα! και «μερική» ή «επιλεκτική», με τόσους… πανηγυρισμούς και χειροκροτήματα των όρθιων υπουργών προς τον πρωθυπουργό που μας χρεοκόπησε, ομολογούμε ότι πρώτη φορά αναφέρεται στην Ιστορία! Οι τραγελαφικές σκηνές που εκτυλίχθηκαν την περασμένη Παρασκευή στο Υπουργικό Συμβούλιο υπό τον Γιώργο Παπανδρέου θα μείνουν οπωσδήποτε αλησμόνητες και θα παρέχουν τροφή για πολλά χρόνια στους σατιρικούς θεατρικούς συγγραφείς, τους ευθυμογράφους και τους γελοιογράφους.

Δικαίως χειροκροτούσαν οι υπουργοί του τον πρωθυπουργό για τους «άθλους» του. Μας «έσωσε» πέρσι με το απεχθές Μνημόνιο και τις αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις του, που επιδείνωσαν δραματικά το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων. Μας… «ξαναέσωσε» προ μερικών εβδομάδων, με το ακόμη ειδεχθέστερο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, το οποίο αποσκοπεί κυρίως στο να δεσμεύσει την επόμενη κυβέρνηση, η οποία, βεβαίως, δεν θα είναι του ΠΑΣΟΚ. Και, ένα μήνα μετά, μας χρεοκόπησε κι από πάνω! Δεν του αξίζουν θυελλώδες χειροκρότημα, επευφημίες, ουρανομήκεις ζητωκραυγές;…

«Η Ευρωζώνη αποδέχεται τη μερική χρεοκοπία της Αθήνας», ανέφερε χαρακτηριστικά στον υπότιτλο του κεντρικού πρωτοσέλιδου θέματός της το Σάββατο η γαλλική εφημερίδα Le Monde.

Η πρώτη ευρω-χρεοκοπία

Η Ελλάδα του Γιώργου Παπανδρέου μπορεί να είναι υπερήφανη διότι έσπασε ένα ταμπού: Είναι η πρώτη χώρα της Ευρωζώνης που χρεοκοπεί! «Για πρώτη φορά οι Ευρωπαίοι παραδέχτηκαν και αναγνώρισαν ότι ένας από τους δικούς τους, η Ελλάδα, βρίσκεται σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμών – έστω μερικής», γράφει επίσης στην πρωτοσέλιδη ανάλυσή της η Le Monde.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου επιχειρεί να δώσει την εικόνα ότι αυτή η «περιο- ρισμένη» χρεοκοπία δεν έχει καμία σημασία και ότι, εν πάση περιπτώσει, η ουσία είναι πως, μέσω αυτής της μερικής χρεοκοπίας, σώθηκε η χώρα κι έτσι από δω και πέρα θα μπορεί ομαλά και ανέμελα να εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος της. Το ίδιο υποτίθεται ότι ελπίζουν και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες. Είναι, όμως, έτσι;…

Η γερμανική Die Welt διαφωνεί ευθέως σε πρωτοσέλιδο σχόλιό της: «Το θεμελιώδες κακό της κρίσης του ευρώ –το ότι η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να εξυπηρετεί τα κρατικά χρέη της με τις δικές της δυνάμεις– συνεχίζει να υφίσταται. Η γνωστοποιηθείσα αναδιάρθρωση του χρέους της είναι πάρα πολύ μικρή για να αποκαταστήσει την ικανότητα αποπληρωμής της Ελλάδας. Η χώρα θα παραμείνει διασυνδεδεμένη με τον ορό που της παρέχουν οι Ευρωπαίοι εταίροι», τονίζει με ιδιαίτερη έμφαση.

Μείωση χρέους κατά… 7,5%!

Δεν φαίνεται να ’χει άδικο σε αυτό η γερμανική εφημερίδα. Αναμφίβολα, τόσο η θεαματική επιμήκυνση της διάρκειας των δανείων –τόσο εκείνων των δύο «πακέτων διάσωσης» όσο και εκείνων των ιδιωτικών, που λήγουν τα αμέσως επόμενα χρόνια– στα δεκαπέντε τουλάχιστον και έως και τα τριάντα χρόνια όσο και η πτώση των επιτοκίων γύρω στο 3,5% για τα δάνεια του μηχανισμού στήριξης μειώνουν σημαντικότατα τα τοκοχρεολύσια, καθιστώντας έτσι ευκολότερη την εξυπηρέτησή τους.

Δεν μειώνουν, όμως, αισθητά το ύψος του ελληνικού δημόσιου χρέους. Η επίσης γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine γράφει σχετικά: «Σήμερα το δημόσιο χρέος της Ελλάδας βρίσκεται γύρω στα 350 δις ευρώ. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των Βρυξελλών, το συνολικό πακέτο μέτρων θα οδηγήσει σε μια άμεση μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους κατά 26 δις ευρώ. Αυτό ανταποκρίνεται στο 12% του ελληνικού ΑΕΠ».

Δεν είναι, φυσικά, ασήμαντα τα 26 δις ευρώ, αλλά για τα μεγέθη που μιλάμε ισχύει η λαϊκή ρήση «τι είν’ ο κάβουρας, τι ’ναι το ζουμί του»! Τα 26 δις ευρώ στα 350 δις του δημόσιου χρέους είναι μόλις… 7,5%! Ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι η μείωση του χρέους μόνο κατά 7,5% είναι εντελώς ανεπαρκής για να επιλύσει το πρόβλημα, όταν η γενική άποψη των οικονομολόγων είναι ότι πρέπει να διαγραφεί τουλάχιστον το 30% έως 50% του ελληνικού χρέους προκειμένου να καταστεί βιώσιμο – πολλοί κάνουν, μάλιστα, λόγο για διαγραφή του 60% κι ακόμη παραπάνω…

«Αόρατα» τα 109 δις ευρώ!

Απίθανες λογιστικές απάτες, που κάνουν τον καθένα να υποκλίνεται περιδεής ενώπιον της διεστραμμένης φαντασίας των Ευρωπαίων ηγετών και τραπεζιτών, συμπεριλαμβάνει το υποτιθέμενο δάνειο των 109 δις ευρώ που θα δοθεί στην Ελλάδα.

Η ανάλυση των 109 δις συνίσταται ως εξής: Πρώτον, στην ελληνική κυβέρνηση θα δοθούν μόνο… 34 (!) δις ευρώ. Δεύτερον, θα παρακρατηθούν 35 δις ευρώ ως εγγύηση για τους κινδύνους που θα διατρέχουν οι ιδιωτικές τράπεζες που θα δεχτούν να συμμετάσχουν εθελοντικά στο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας. Τρίτον, αρχικά 20 δις ευρώ θα διατεθούν για την αναπλήρωση κεφαλαίου των ελληνικών τραπεζών. Τέταρτον, ακόμη 20 δις ευρώ θα διατεθούν για την επαναγορά ελληνικών κρατικών ομολόγων από ιδιωτικές τράπεζες και ταμεία – προφανώς ξένα κατά προτεραιότητα.

Από τα 109 δις ευρώ, δηλαδή, μόλις τα 34 δις, το ένα τρίτο τους, θα περάσουν θεωρητικά στα χέρια της κυβέρνησης, για να κατευθυνθούν πιθανότατα κι αυτά για τοκοχρεολύσια σε ξένες τράπεζες!

Αυτά σε σχέση με τα παραμύθια του πρωθυπουργού και των υπουργών του, ότι δήθεν με τα δάνεια της ΕΕ και του ΔΝΤ η κυβέρνηση πληρώνει μισθούς και συντάξεις. Τοκοχρεολύσια και μόνο τοκοχρεολύσια πληρώνει στην πραγματικότητα…

Ενέχυρο ο… Παρθενώνας!

Υπέκυψε, φυσικά, η κυβέρνηση στην απαίτηση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και για την παροχή δημόσιας περιουσίας ως εγγύησης για το νέο δάνειο. Η παράδοση στο έλεος των δανειστών ακόμη και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας είχε καταστεί σαφέστατη από τις δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών, Ευάγγελου Βενιζέλου.

«Όπου απαιτείται, θα γίνουν διευθετήσεις εμπράγματων εγγυήσεων για να καλύψουν τον κίνδυνο που προκύπτει για τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης από τις εγγυήσεις τους στον προσωρινό μηχανισμό στήριξης (EFSF)», αναφέρει επί λέξει το σημείο 9 της απόφασης της έκτακτης Συνόδου Κορυφής.

Το θέμα δεν είναι καθόλου τυπικό. Η παροχή ως ενέχυρου, παραδείγματος χάριν, της ΔΕΗ, ενός νησιού ή της ΑΤΕ –η οποία, αν θέλει, παίρνει λόγω χρεών των αγροτών τα μισά χωράφια της χώρας– σε μια ξένη κυβέρνηση για ένα δάνειο που είναι βέβαιο πως, αργά ή γρήγορα, θα αποδειχτεί ότι είναι αδύνατον να αποπληρωθεί, είναι μια εθνικά απαράδεκτη κίνηση. Θα εξαρτάται από την πολιτική βούληση μιας ξένης κυβέρνησης και από εντελώς απροσδιόριστες πολιτικές συνθήκες του μέλλοντος το αν θα ασκήσει και με ποιο τρόπο τα δικαιώματα που της δίνει το διεθνές δίκαιο σε αυτή την περίπτωση.

Είναι πλήρης ο διεθνής διασυρμός και εξευτελισμός της κρατικής υπόστασης της Ελλάδας…

Νέα ευρω-λιτότητα

Οι μεγάλοι και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες της χώρας, πάντως, μετά τη Σύνοδο, ζουν με την ελπίδα ότι η ΕΕ θα δώσει λεφτά για την αναζωογόνηση της φθίνουσας οικονομίας της χώρας, στο πλαίσιο της στρατηγικής ανάπτυξης και των επενδύσεων στην Ελλάδα, στην οποία κάνει ρητή αναφορά η απόφαση, παρόλο που οι ηγέτες εξάλειψαν τη φράση «ευρωπαϊκό “Σχέδιο Μάρσαλ”» που υπήρχε στο σχέδιο της απόφασης. Σε καμία περίπτωση δεν θα υπάρξουν λεφτά για όλους, αλλά η ελπίδα συνιστά δόλωμα κοινωνικών συμμαχιών και δίνει παράταση ζωής στην κυβέρνηση Παπανδρέου αναφορικά με τα μεσαία στρώματα και, φυσικά, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους πάνω απ’ όλους κι απ’ όλα.

Απεναντίας, μαύρη μοίρα περιμένει τους εργαζόμενους, τους νέους και τους συνταξιούχους. Οι Γερμανοί, με επικεφαλής την ίδια την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, κάνουν λόγο για νέο πακέτο μέτρων λιτότητας που θα επιβληθεί στους Έλληνες στις αρχές του φθινοπώρου – ένα νέο, ακόμη σκληρότερο Μνημόνιο, το οποίο και θα συνοδεύει το νέο δάνειο. (Οι πληροφορίες αυτές επιβεβαιώνονται και από αξιωματούχους της Γαλλίας και της ΕΕ.)

Ο Γ. Παπανδρέου και οι υπουργοί του το γνωρίζουν, αλλά το αποκρύπτουν συνειδητά από τον ελληνικό λαό, στην προσπάθειά τους να καλλιεργήσουν κλίμα αβάσιμης ευφορίας. Εστιάζουν την προπαγάνδα τους στο ότι δεν κινδυνεύουν οι τραπεζικές καταθέσεις, αλλά αποσιωπούν τη νέα, εξαιρετικά βίαιη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων σε μισθούς και συντάξεις τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα, που θα επέλθει τον Οκτώβριο.

Ελπίζουν έτσι να ροκανίσουν κι άλλο χρόνο παραμονής τους στην εξουσία.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Επίκαιρα” στις 28/7/11

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ : ΔΡΑΧΜΗ Η ΕΥΡΩ ?

Τρισέ: Η Ευρώπη δεν επιχορηγεί την Ελλάδα χωρίς αντάλλαγμα ΕΠΙΚΑΙΡΑ 28/07/2011 - 14:57 | Με αποκλειστική του συνέντευξη στο γαλλικό περιοδικό Le Point ο επικεφαλής της ΕΚΤ, Ζαν Κλοντ Τρισέ...

«αποκαλύπτει την αλήθεια για τη χρηματοπιστωτική καταιγίδα του αιώνα», όπως τιτλοφορείται το αφιέρωμα. Κατ’ αρχάς, ο κ. Τρισέ, απαντώντας στο ερώτημα εάν μετά τη σύνοδο των Βρυξελλών το ευρώ διασώθηκε, υποστήριξε ότι «το ευρώ ως νόμισμα, δεν απειλήθηκε ποτέ». «Το θέμα που τέθηκε, ήταν η χρηματοπιστωτική σταθερότητα της ευρωζώνης, λόγω των δημοσιονομικών προβλημάτων της Ελλάδας και όχι του ενιαίου νομίσματος. Το ευρώ δεν αμφισβητήθηκε, είναι σταθερό, αξιόπιστο και στέρεο», είπε. Ο κ. Τρισέ υπογράμμισε, ότι «η ένταση που παρατηρήθηκε σχετικά με τον κίνδυνο αδυναμίας πληρωμής από την πλευρά των κρατών δεν είναι μόνο ευρωπαϊκό πρόβλημα, αλλά παγκόσμιο, όπου η ευρωζώνη βρίσκεται συγκριτικά σε καλή σχετικά κατάσταση. Αντίθετα εάν πάρουμε ξεχωριστά κάθε περίπτωση στην Ευρώπη, η Ελλάδα ειδικότερα, γνωρίζει μία κατάσταση πολύ πιο δύσκολη. Το σύνολο των αποφάσεων που ελήφθησαν στις Βρυξέλλες από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων είναι σημαντικό για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα της ευρωζώνης». Στο ερώτημα για το εάν η Ευρώπη θα μπορέσει να κινητοποιήσει δύο φορές πάνω από 100 δισ. για μια χώρα σαν την Ελλάδα, ο κ. Τρισέ απάντησε ότι το «απολύτως θεμελιώδες» είναι να πάρει και πάλι η Ελλάδα τον έλεγχο της δημοσιονομικής εξισορρόπησης. «Αυτό που μετράει είναι να συνεχίσει πιστά τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και να προχωρήσει αποφασιστικά με το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων», υπογράμμισε. Στην παρατήρηση του Γάλλου δημοσιογράφου ότι η Γαλλία αποδέσμευσε 4 δισ. ευρώ πέρυσι και θα πρέπει να δανεισθεί άλλα 15 δισ. έως το 2014 για την Ελλάδα, πράγμα που ανησυχεί τους Γάλλους που έχουν και τα δικά τους προβλήματα, ο πρόεδρος της ΕΚΤ φάνηκε καθησυχαστικός: «Η Ελλάδα δεσμεύεται να κάνει τα πάντα και οφείλει να κάνει τα πάντα με αυτήν την αυστηρή επίβλεψη της Ευρώπης την οποία πάντοτε επιθυμούσαμε, προκειμένου να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη, να ανακτήσει τη σταθερότητα και να αποπληρώσει τα δάνεια της Ευρώπης. Οι Ευρωπαίοι δεν επιχορηγούν την Ελλάδα χωρίς να πάρουν πίσω τα χρήματά τους. Επενδύουν στην αναδιάταξή της. Όπως είναι φυσικό οφείλουν να επιτηρούν από κοντά την επένδυσή τους». Στις αμφιβολίες που έχουν εκφρασθεί κατά πόσο η Ελλάδα θα αποδεχθεί τη λιτότητα που οι 17 της επιβάλλουν, ο κ. Τρισέ εξήγησε: «Δεν επιβάλλουμε ‘τη λιτότητα’ στην Ελλάδα. Η Ελλάδα διορθώνει από μόνη της τεράστια λάθη διαχείρισης του παρελθόντος. Μία συνετή διαχείριση είναι ο μόνος τρόπος για να έχει και πάλι ανάπτυξη και δημιουργία θέσεων εργασίας που βασίζονται στην αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας», είπε και πρόσθεσε: «Αυτό σημαίνει έναν υγιή προϋπολογισμό, ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που θα εφαρμόζεται αυστηρά και τις απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Οι προτάσεις του ιδιωτικού τομέα και οι αποφάσεις των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων θα ελαφρύνουν σημαντικά την εξυπηρέτηση του χρέους μειώνοντας τα επιτόκια και επιμηκύνοντας τη διάρκεια των δανείων. Επιπλέον το ύψος του δημοσίου χρέους θα μειωθεί με την ανταλλαγή ομολόγων και την επαναγορά χρέους. Αυτό όμως που μετράει είναι η προσαρμογή της ίδιας της Ελλάδας» Υποστήριξε επίσης ότι η περίπτωση να τεθεί η Ελλάδα εκτός ευρώ «είναι μια υπόθεση που κανείς δεν εξέτασε ούτε μια στιγμή». Για τους κινδύνους μετάδοσης σε Ισπανία και Ιταλία, απάντησε: «Όλες οι χώρες, χωρίς εξαίρεση, έχουν επίγνωση ότι περνάμε μία εξαιρετική κρίση. Απ’ όλες η ΕΚΤ ζητά να εφαρμόσουν ανεπιφύλακτα το γράμμα και το πνεύμα του Συμφώνου σταθερότητας και Ανάπτυξης, να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα, κυρίως αναφορικά με το κόστος παραγωγής, και να προχωρήσουν στις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αυτός είναι ο δρόμος βιώσιμης ανάπτυξης και δημιουργίας θέσεων εργασίας» κατέληξε ο κ. Τρισέ. http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=26165&categories_id=69

Το κράτος δεν πρέπει να επιτρέψει ολιγοπωλιακές καταστάσεις στην αγορά

Τα παρακάτω ισχύουν, είναι σωστά για τα ταξί. Από την άλλη πλευρά το κράτος δεν πρέπει να επιτρέψει ολιγοπωλιακές καταστάσεις στην αγορά.

Τρεις αλυσίδες Σουπερ Μάρκετ αποτελούν ανεπίσημο καρτέλ. Ο πρωτοετής φοιτητής του οικονομικού Πανεπιστημίου γνωρίζει ότι ο ελεύθερος ανταγωνισμός επιτυγχάνεται όταν ο αριθμός των αγοραστών και πωλητών είναι μεγάλος.

Ούτε τα ολιγοπώλια ούτε τα ολιγοψώνια αποτελούν χαρακτηριστικά ελεύθερου ανταγωνισμού.

Βέβαια όταν το Σουπερ Μάρκετ αγοράζει τα προς πώληση αγαθά επιτυγχάνει οικονομίες σε κλίμακα. Θεωρητικά αυτή η εξοικονόμηση δεν περνά στον καταναλωτή, αυξάνει τα κέρδη του Σουπερ Μάρκετ και ο καταναλωτής έχει ελάχιστο κέρδος, το οποίο ανά πάσα στιγμή ανατρέπεται λόγω καρτέλ.

Αν είχαμε κυβερνήσεις πατριωτικές που θα συμφωνούσαν σε ότι είναι σωστό, θα έπρεπε από το 1974 μέχρι σήμερα να έχουν λύσει πολλά προβλήματα, τα οποία αυτές βέβαια δημιούργησαν.

Η παιδεία, η οικονομία και όλες οι δραστηριότητες του κράτους κάθε χρόνο άλλαζαν με αποτέλεσμα κανείς σώφρων πολίτης, επιχειρηματίας να μπορεί να προγραμματίσει το επόμενο βήμα του.

Η εκάστοτε κυβέρνηση δεν ήθελε να διορθώσει οτιδήποτε θα είχε πολιτικό κόστος.

Το Ελληνικό σύστημα διακυβέρνησης θύμιζε τον πύργο της Βαβέλ.

Ούτε αποφασίζανε ούτε διατάσσανε, το μπάχαλο το ωραιοποιούσαν με λόγους υπέρ της δημοκρατίας και το στήριζαν τα πουλημένα ΜΜΕ, οι συνδικαλιστές, τα κομματόσκυλα και τα λαμόγια Δημόσιοι υπάλληλοι,που τους βόλευαν τα θολά νερά.

Στο μόνο που συμφωνούσαν οι πολιτικοί ήσαν στις πάσης φύσεως απολαβές τους.

Σοβαρές κυβερνήσεις θα επέλυαν το θέμα της μαύρης αγοράς της άδειας ταξί, απλώς δίδοντας χρόνο για απόσβεση της αδείας πέντε ετών και καθιστώντας σαφές ότι μετά την παρέλευση αυτού του χρόνου η αξία αγοράς της αδείας θα είναι ασήμαντη.

Αυτό θα είχε σαν συνέπεια η αγοροπωλησία των αδειών να φθίνει σε αριθμό και αξία.

Ο αριθμός των εισακτέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα έπρεπε να ήταν αποτέλεσμα σοβαρής μελέτης και να αφορούσε κυλιόμενη περίοδο πέντε ετών.

Εκεί που πρυτανεύει το μπάχαλο υπάρχει κοινωνική αναταραχή.

Ένας απλός άνθρωπος θα έβρισκε λύσεις. Μια μέτρια λύση είναι καλύτερη από την μη λήψη κάποιου μέτρου.

 

Στέργιος

 

 

 

Πρόοδος η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων;

Άρθρο ειδικού συνεργάτη της ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

Σύμφωνα με την τρόικα, την κα Μέρκελ και τους Έλληνες νεοφιλελεύθερους (όπως και να αυτοαποκαλούνται) η πλήρης απελευθέρωση των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων αποτελεί εκσυγχρονισμό που θα ωφελήσει σημαντικά την ελληνική οικονομία και θα οδηγήσει σε νέες επενδύσεις.

Δηλαδή αν αυξηθεί ο αριθμός των ταξί, θα υπάρξει ανάλογη αύξηση του επιβατικού κοινού και νέες θέσεις εργασίας. Ποιος το πιστεύει αυτό, όταν καθημερινά βλέπουμε εκατοντάδες ταξί να περιφέρονται άδεια στην Αθήνα;

Αν αυξηθεί ο αριθμός των φαρμακείων θα έχουμε αντίστοιχη αύξηση των πωλήσεων φαρμάκων κι έτσι θα τονωθεί η φαρμακοβιομηχανία. Δηλαδή θα παίρνουμε όλοι φάρμακα είτε πάσχουμε από κάποια αρρώστια είτε όχι; Αν συμβεί αυτό, οι μόνες βέβαιες συνέπειες είναι ότι θα αυξηθεί η φαρμακευτική δαπάνη των ασφαλιστικών ταμείων και θα μειωθεί το προσδόκιμο επιβίωσης του πληθυσμού (από την πολυφαρμακία). Αλλά δεν πρόκειται να συμβεί. Τα ίδια ακριβώς φάρμακα θα πωλούνται και μάλιστα στις ίδιες τιμές, αφού η λεγόμενη απελευθέρωση δεν αφορά και στις τιμές.

Αν όμως είναι έτσι τα πράγματα, τότε προς τι η απελευθέρωση;

Ο λόγος είναι απλός: Η «απελευθέρωση» διευκολύνει διάφορους κεφαλαιούχους, Έλληνες ή ξένους, αεριτζήδες, επιχειρηματίες του εύκολου κέρδους να μπουν ανέξοδα σε νέες αγορές τις οποίες από «κλειστές» με χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους θα μετατρέψουν σε ολιγοπωλιακές χρησιμοποιώντας φθηνό εργατικό προσωπικό π.χ. μεταναστών.

Με τον τρόπο αυτό οι πρώην αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες θα αυξήσουν τα ποσοστά ανεργίας ή θα φτωχοποιηθούν εργαζόμενοι ως υπάλληλοι των καρτέλ «επενδυτών». Είναι η εξέλιξη της μεθοδολογίας με την οποία στο πρόσφατο παρελθόν εξαφανίστηκαν τα συνοικιακά παντοπωλεία και αντικαταστάθηκαν με αλυσίδες σουπερμάρκετ, που πουλάνε τρόφιμα αυτής της ποιότητας που όλοι γνωρίζουμε.

Δυστυχώς η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων αποτελεί ένα τμήμα του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, που συμβαδίζει με τη διαρκή υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, τα διατροφικά σκάνδαλα, την ιατρική περίθαλψη των ασφαλιστικών εταιρειών, τη μετατροπή των πανεπιστημίων σε τεχνικές σχολές και τη χαμηλής ποιότητας διασκέδαση.

Από την ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ http://www.isopoliteia.gr/