ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ

«Οδός προς την κόλαση»

Πόσα μνημόνια πρέπει να μας φορτώσουν στην πλάτη, προτού καταλάβουμε ότι η φιλοσοφία τους δεν συνταιριάζει με την ανάγκη να έχομε ανάπτυξη;

12:00 10/9

Text Size

Στο πρόσφατο βιβλίο μου "Η Ελλάς των Κρίσεων" τόνισα ότι η χώρα μας, εν αντιθέσει με τις άλλες που δοκιμάζονται -π.χ. την Ιρλανδία και την Πορτογαλία- πάσχει από πολλές κρίσεις -ηθική, οικονομική, εξωτερικής πολιτικής, μεταναστευτική και μεγεθυνόμενη κρίση μειονοτήτων- που όλες είναι εν πολλοίς απόρροια της πολιτικής που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις Σημίτη, Καραμανλή και τώρα Παπανδρέου.

Μπορούμε, βεβαίως, να πάμε και πιο πίσω στην απόδοση ευθυνών, αλλά όσο απομακρυνόμεθα από το "σήμερα" τόσο η αιτιώδης συνάφεια με το "προχθές" αποδυναμώνεται μια και τίθεται το ερώτημα "αν έσφαλαν οι πρωθυπουργοί του "προχθές" γιατί οι πρωθυπουργοί το "χθες" ή του "σήμερα" δεν απέφυγαν τα ίδια λάθη ή δεν διόρθωσαν εγκαίρως τα περασμένα";

Η οικονομική κρίση είναι προφανής. Είναι αυτή που πλήττει όλο και πιο βαριά αλλά και άδικα τον κόσμο, ιδίως μικρούς, μεσαίους και συνταξιούχους. Οι κυβερνώντες και ο πειθήνιος Τύπος φέρουν μεγάλη ευθύνη, που συνεχίζουν να παραπλανούν τον λαό και να μην του λένε ότι η κατάσταση θα γίνει ακόμη χειρότερη. Θυμηθείτε π.χ. πώς μας έλεγαν πέρυσι πως "τέλος τα μέτρα" ή "πιάσαμε πάτο" ή "θα βγούμε στις αγορές το 2011".

Αυτά είναι ψεύδη, τόσο ψεύδη όσο ψευδής ήταν και η διαβεβαίωση του κ. Καραμανλή το 2008 ότι η ελληνική οικονομία ήταν "θωρακισμένη" έναντι της έξωθεν προερχομένης χρηματοπιστωτικής κρίσεως.

Το λέγω αυτό, μια και έχομε ενδείξεις ότι οι κ. Αλογοσκούφης και Δούκας προειδοποιούσαν τον τότε πρωθυπουργό, αλλά αυτός δίσταζε να λάβει μέτρα, μήπως τον βλάψουν εκλογικά. Αν αυτές οι δηλώσεις δεν ήταν συνειδητά ψεύδη, τότε, δεδομένης της σημασίας του θέματος και των συνεπειών τέτοιων ανακριβών δηλώσεων, καταλήγομε στο συμπέρασμα ότι οι ηγέτες μας δεν λέγανε σκόπιμα ψέματα, αλλά ήταν απλώς ανίκανοι ή, αν θέλετε, πολύ ανίκανοι, μια και μερικοί από μας από τότε τους προειδοποιούσαμε ότι δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Για την περίπτωση του κ. Παπανδρέου, σας θυμίζω την περίοδο που η κυβέρνηση μας έλεγε ότι: (α) "δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα" και (β) "θα βγούμε στις αγορές το 2011".

Πάρτε το απόφαση: η οικονομική κρίση είναι χειρότερη παρά ποτέ και τούτο όχι μόνον γιατί και όλη η Ευρώπη βρίσκεται σε κρίση, στερούμενη, επίσης, χαρισματικής ηγεσίας, που την οδηγεί στο χείλος της αβύσσου μέχρις ότου αποφασίσει -αν μπορέσει ποτέ να αποφασίσει- τη βαθύτερη ενοποίησή της. Τα τονίζω όλ' αυτά, γιατί για μένα είναι ζήτημα χρόνου προτού οι αγορές εντείνουν τα κτυπήματά των στην Ιταλία και στη Γαλλία.

Κοιτάξτε, λοιπόν, τους αριθμούς και κρίνατε όχι μόνο το αποτέλεσμα, αλλά και το κατά πόσο το περιβόητο Μνημόνιο Ι βελτίωσε ή χειροτέρεψε την κατάστασή μας. Μετά ρωτήστε, αν το Μνημόνιο ΙΙ, που επαναλαμβάνει την ίδια, αποτυχημένη, συνταγή θα έχει καλύτερη τύχη.

Για τ' όνομα του Θεού: πόσα Μνημόνια πρέπει να μας φορτώσουν στην πλάτη προτού καταλάβουμε ότι η φιλοσοφία τους δεν συνταιριάζει με την ανάγκη να έχομε ανάπτυξη; Το μόνο που μπορείτε, ίσως, να πείτε υπέρ αυτών είναι ότι καθιστούν σαφή -μαζί με την ανάπτυξη- την άμεση ανάγκη ορθολογικά στοχευμένης περιστολής των δημόσιων δαπανών.

Ανεργία
Από περίπου 9% προ δύο ετών σχεδόν 17% τώρα, σίγουρα με περαιτέρω ανοδικές τάσεις, και με "νεαρή ανεργία" -17-40 ετών- στα 40%. Προσοχή εδώ: η νεανική ανεργία ήταν μία από τις δύο κοινές αιτίες όλων των εξεγέρσεων στη Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή (η άλλη ήταν τα απολυταρχικά καθεστώτα, που δεν ισχύει σ' εμάς).

Εσοδα
Οπως προέβλεψε ο κ. Σαμαράς (και λίγοι άλλοι), το Μνημόνιο μεγάλωσε την ύφεση και αυτή, με τη σειρά της, μείωσε τα έσοδα. Σ' αυτό προσθέτομε ότι δύο χρόνια "χρηστής" κυβερνήσεως ακόμη δεν κατάφεραν (;), έπεισαν (;), προσπάθησαν να πείσουν(;) τους εφοριακούς να είναι πιο αποτελεσματικοί στη δουλειά τους.

Εξοδα
Παρά τα άδικα/δρακόντεια μέτρα και την περίφημη αρχή ότι οι προσλήψεις θα είναι 1 για κάθε 5 αποχωρήσεις, παρά τις υποσχέσεις εξυγίανσης στον χώρο της Υγείας, τα έξοδα για το πρώτο εξάμηνο αυτού του έτους έφτασαν σχεδόν 40 δισ. ευρώ, (έναντι εσόδων 22.5 δισ. ευρώ).

Και αν ακόμη, ως δια μαγείας, εξαφανίζετο το τεράστιο και αυξανόμενο δημόσιο χρέος μας, πάλι θα ευρισκόμεθα προ σοβαρά ελλειμματικού προϋπολογισμού. Ούτε κατά διάνοια λοιπόν πλησιάζομε το σημείο να έχομε πρωτογενές πλεόνασμα.

Δημόσιο χρέος
Εδώ έχομε αύξηση, αν και αυτό που χρειαζόμεθα εσπευσμένα είναι μείωση, ώστε να μη φεύγει ετησίως ένα τόσο μεγάλο μέρος των ισχνών εσόδων μας σε πληρωμές τόκων. Οσο για το δημόσιο χρέος, οι αριθμοί μιλάνε μόνοι τους: 126% του ΑΕΠ το 2009, 158% το 2010, και μετά την "ανάσα" - νέο δανεισμό του Ιουλίου -αν πραγματοποιηθεί- ξένοι αναλυτές το τοποθετούν μεταξύ 168% και 177% του ΑΕΠ.

Τέτοιο χρέος ΔΕΝ ξεπληρώνεται με τίποτα. Ούτε αναδιαρθρώσεις - που ο πρωθυπουργός προ επτά περίπου μηνών μας έλεγε "ποτέ δεν θα γίνουν", αλλά γίνονται καθημερινά με άλλα ονόματα. Φθάνουν πια!

Ούτε οι δηλώσεις ξένων επισήμων μετράνε, ούτε οι διαβεβαιώσεις των δικών μας τραπεζιτών αξίζουν μια δεκάρα. Και τούτο γιατί ούτε η κυβέρνηση ποτέ απεδέχθη δημόσια (έστω κι αν μέσα της το νιώθει), ούτε ποτέ κανείς το έγραψε στον Τύπο ή το είπε στον ελληνικό λαό σταράτα, ότι αυτό που μετράει είναι η γνώμη της αγοράς και όχι οι γνώμες του συμπαθούς κ. Τρισέ ή του κ. Ολι Ρεν. Γιατί αυτή η εμμονή σε κάτι που καθημερινά αποδεικνύεται λανθασμένο; Γιατί ο πολύς ο κόσμος δεν έχει καταλάβει -ή αρνείται ψυχολογικά να δεχθεί- ότι αυτοί που μετράνε στην οικονομία είναι τα καλοπληρωμένα σαΐνια της αγοράς και όχι οι ακαδημαϊκά εκπαιδευμένοι υπάλληλοι και σύμβουλοι των κυβερνήσεων ή, ακόμη λιγότερο, τα εφήμερα πολιτικά αφεντικά τους, που αναλαμβάνουν "υπερ-τεχνικά" υπουργεία χωρίς να έχουν τις απαιτούμενες εξειδικευμένες γνώσεις!

Βγαίνομε στις αγορές. Μια και τώρα τα σπρεντ ξεπερνάνε τις 1.500 μονάδες, και οι ξένοι φίλοι αναγνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο -αναζήτηση δανείων από τις αγορές- ανήκει πλέον στη σφαίρα των ονείρων προ του 2012 το ενωρίτερο, ας μην το συζητάμε καν.

Να μιλήσω για αναδιάρθρωση του χρέους; Για περαιτέρω σοβαρό κούρεμα που είναι αναπόφευκτο (παρ' όλο που προ ολίγων μόλις μηνών ο πρωθυπουργός μας έλεγε ότι δεν τίθεται καν θέμα "αναδιαρθρώσεως του χρέους") (ως αν η επιμήκυνση να μην είναι μορφή αναδιαρθρώσεως);

Για το "ευρωομόλογο", που όλοι εμφανίζονται να το θέλουν, αλλά που δεν μπορεί να έλθει χωρίς ευρωπαϊκή ενοποίηση, την οποία οι μεγάλοι δεν θέλουν; Για παύση πληρωμών, που για πολλούς σοβαρούς οικονομολόγους είναι θέμα μόνον χρόνου;

Ας αφήσω καλύτερα τους αναγνώστες σας να βγάλουν μόνοι τα συμπεράσματά τους, να καταλάβουν τα χάλια της αγοράς, να εκτιμήσουν τη σημασία των πρόσφατων πτωτικών τάσεων του Χρηματιστηρίου μας, ιδίως για τις τράπεζές μας, και να αποφασίσουν τελικά μόνοι τους αν το "μούδιασμα" που τους προκαλεί η συστηματική κυβερνητική προπαγάνδα θα είναι ανεκτό ακόμη για πολύ ή στο τέλος θα μας βγάλει όλους στους δρόμους η μονόχνοτη τρόικα με την αποτυχημένη συνταγή της, που έβαλε εξαρχής την "ανάπτυξη" σε δεύτερη μοίρα, μετά τις "οικονομίες" και τις "περικοπές".

Στους αναγνώστες σας αφήνω επίσης να αποφασίσουν αν οι Ελληνες πλούσιοι, που από καιρό βγάζουν τα πλούτη τους στο εξωτερικό, αλλά και οι απλά εύποροι που προσπαθούν να διασώσουν τις οικονομίες τους "έξω", θα ξαναφέρουν "μέσα" τα λεφτά τους μόνο και μόνο γιατί τους το ζήτησε ο, αναμφισβήτητα ευφυής, αλλά ξεγελασθείς αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως να καθίσει στην ηλεκτρική καρέκλα της Καραγεώργη Σερβίας, χωρίς να έχει εξασφαλίσει πρώτα από τον πρωθυπουργό τη συγκατάθεσή του να ανακρούσει πρύμνα σε όλο το φάσμα της οικονομικής του πολιτικής;

Οντας ευφραδέστατος, προφανώς εξέλαβε το έργο που ανελάμβανε ως απαιτούν πολιτική διαπραγμάτευση. Στην ουσία, όμως, βρέθηκε δεμένος από τις ατυχείς τεχνοκρατικές συμφωνίες, που ο προκάτοχός του είχε αποδεχθεί και "αμαρτίες προκατόχων παιδεύουσι διαδόχους".

Το δράμα μας λοιπόν δεν τέλειωσε αλλά τώρα μπαίνει στην τελική του ευθεία. Το μέλλον δεν είναι καθόλου λαμπερό, όσα κι αν μας λέει ο πρωθυπουργός, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι πια πιστευτός. Ολοι το ξέρομε αυτό, και τώρα το μάθανε και οι ξένοι...

Το άρθρο του ακαδημαϊκού κ. Β. Μαρκεζίνη αποτελεί μέρος της συνολικής προσέγγισης που διατυπώνει για τις τρέχουσες εξελίξεις σε συνέντευξή του στο περιοδικό "Αντίβαρο".

STELIOS BOURAS - COSTAS PARIS: Greek Officials Scramble to Find More Cuts

ATHENS—Greece's Socialist government is scrambling to cut public spending after receiving stark ultimatums from euro-zone governments that further rescue money will be withheld if Athens doesn't deliver on promises to reduce its budget deficit.

The government now is looking at unprecedented public-sector layoffs and cuts in civil-service perks, steps that could reshape Greek political culture by upending decades of cozy ties between the ruling Socialist party and a core constituency.

Enlarge Image

Associated Press

A subway entrance in Athens' Syntagma Square was closed on Wednesday during a work stoppage.

More

• Greek Recession Deepens
• The Source: All Told, a Bad Week for Greece

Pressure has been turned up on Greece after talks with visiting international inspectors were abruptly suspended last week when it was discovered that the country would overshoot the limit set on its budget deficit for this year. Inspectors demanded that Athens cover the gap before they approve the release of the next €8 billion ($11.2 billion) installment of its bailout program organized last year.

Senior European policy makers, including German Finance Minister Wolfgang Schäuble, warned this week that Greece won't get its next rescue-loan tranche unless the conditions attached to aid are fulfilled to the letter.

Without the aid, Greece is expected to run out of money within weeks, say senior Greek government officials.

Talks with inspectors from the International Monetary Fund, European Union and European Central Bank—the so-called troika—are due to resume next week.

Greece's government had refused to enact even further austerity measures in the face of a deepening recession and growing voter anger. But the hard line taken in Berlin and by the troika inspectors has forced Athens to soften its defiance, say officials.

"Given that the next tranche was in doubt and facing the grim reality of running out of cash in about 25 days, the government's room for maneuver is extremely limited," said a Greek cabinet minister. "I expect that the next meeting with the troika will be successful and the September tranche will be released in time."

Enlarge Image

The troika has demanded another €1.7 billion in cuts this year and an end to Greece's delays in overhauling its economy. Greece must come up with new cuts or speed implementation of previous reform promises. Either way, Prime Minister George Papandreou's Socialist party now faces its biggest political challenge since the start of the debt crisis in 2009.

The Socialist, or Pasok, party has counted the civil service as a core constituency dating back to its early years in power in the 1980s. Pushing forward with layoffs in the public sector while further slashing civil-service perks and benefits already has drawn the ire of Greece's public workers' union.

"What we will see in the next few months will be the hardest period for Prime Minister George Papandreou since being elected" in October 2009, said Anthony Livanios, an independent political analyst. "Resistance is coming from Pasok members who are seeing their political clientele being hurt, and from public-sector workers."

Officials say deep cuts in the government payroll must now make up for the government's stalled privatization program, which was supposed to raise €5 billion from the sale of state assets by the end of this year.

Greek officials say the privatization target isn't achievable.

Write to Costas Paris at costas.paris@dowjones.com
ΠΗΓΗ: Wall Street Journal http://online.wsj.com/article/SB10001424053111903285704576556162077324344.html?mod=WSJ_hp_us_mostpop_read

Γιώργος Δελαστίκ.- Μια Ευρωζώνη με… καμία χώρα-μέλος!

Μια Ευρωζώνη με… καμία χώρα-μέλος!

17 / 05 / 2011

Η Ελλάδα στερείται πολιτικής ηγεσίας με σθένος και βούληση να υπερασπιστεί ύψιστα συμφέροντα του ελληνικού λαού και της χώρας.

  

• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ.

Αλήθεια, πώς θα σας φαινόταν μια Ευρωζώνη χωρίς σχεδόν… κανένα κράτος-μέλος και οπωσδήποτε χωρίς τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία; Σας φαίνεται εντελώς παρανοϊκό και αποκύημα παραληρηματικής φαντασίας! Αυτό θα ήταν, όμως, το αποτέλεσμα που θα προέκυπτε, αν παίρναμε τα στοιχεία για το έλλειμμα του προϋπολογισμού και το δημόσιο χρέος των δεκαεφτά χωρών της Ευρωζώνης για το 2010, που δημοσιοποίησε την περασμένη εβδομάδα η Eurostat, η στατιστική υπηρεσία της ΕΕ, και εφαρμόζαμε αυστηρά τα κριτήρια του Μάαστριχτ, εντάσσοντας στην Ευρωζώνη μόνο εκείνες από τις δεκαεφτά χώρες που έχουν έλλειμμα κάτω από 3% και δημόσιο χρέος κάτω από 60% του ΑΕΠ!

Τα αποτελέσματα θα ήταν διασκεδαστικά. Η Ευρωζώνη θα έπαυε να συμπεριλαμβάνει τρια κόσια σαράντα εκατομμύρια Ευρωπαίους και το ευρώ θα το χρησιμοποιούσαν πλέον… εφτά εκατομμύρια κάτοικοι της Γηραιάς Ηπείρου ως εθνικό τους νόμισμα! Τα υπόλοιπα τριακόσια τριάντα τρία εκατομμύρια θα ήταν υποχρεωμένα να το εγκαταλείψουν!

Όλοι έξω απ’ το ευρώ!

Μόνο πεντακόσιες χιλιάδες Λουξεμβουργιανοί, περίπου 1,3 εκατομμύρια Εσθονοί και 5,3 εκατομμύρια Φινλανδοί θα συναποτελούσαν πλέον τον πληθυσμό της «νέας» Ευρωζώνης, γιατί μόνο αυτές οι τρεις εκ των δεκαεφτά χωρών της σημερινής Ευρωζώνης έχουν χρέος κάτω του 60% και έλλειμμα μικρότερο από το 3% του ΑΕΠ.

Οι υπόλοιπες δεκατέσσερις από τις δεκαεφτά χώρες θα απορρίπτονταν πανηγυρικά, διότι το έλλειμμά τους υπερβαίνει το 3%. Μάλιστα, οι δώδεκα από τις δεκαεφτά απορρίπτονται, γιατί δεν πιάνουν ούτε το δεύτερο κριτήριο, καθώς και το χρέος τους υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ.

Καγχασμό προκαλεί το γεγονός ότι ο «Κέρβερος» της δημοσιονομικής πειθαρχίας όλων των υπόλοιπων χωρών της Ευρωζώνης, η Γερμανία, δεν πιάνει… κανένα από τα δύο κριτήρια! Με έλλειμμα 3,3% του ΑΕΠ και δημόσιο χρέος 83,2%, απορρίπτεται μετά πολλών επαίνων.

Εξίσου πανηγυρικά απορρίπτεται και η Γαλλία, με έλλειμμα 7% και δημόσιο χρέος 81,7%, όπως βεβαίως και η Ιταλία, με δημόσιο χρέος στο 119% του ΑΕΠ και έλλειμμα στο 4,6%.

Πέρα από τις επιμέρους χώρες, μόνο σαρκαστικά σχόλια επισύρει το γεγονός ότι συνολικά η σημερινή Ευρωζώνη αποτυγχάνει παταγωδώς να εκπληρώσει τα κριτήρια… εισόδου σε αυτή: Το συνολικό έλλειμμα των δεκαεφτά χωρών της ανέρχεται στο 6% του ΑΕΠ της, στο διπλάσιο, δηλαδή, του ανώτατου επιτρεπόμενου 3%, ενώ το δημόσιο χρέος της ανέρχεται στο 85,1% του ΑΕΠ της, έναντι του επιτρεπτού 60%!

Ο παραλογισμός των κριτηρίων

Δεν αναφέραμε, προφανώς, τα ανωτέρω στοιχεία μόνο για να διασκεδάσουμε, αλλά και για να οδηγηθούμε σε ορισμένα πολιτικά συμπεράσματα.

Το πρώτο από αυτά είναι ο παραλογισμός και η αυθαιρεσία των κριτηρίων του Μάαστριχτ – 3% για το έλλειμμα και 60% για το δημόσιο χρέος.

Τι αληθινό οικονομικό νόημα έχουν οι αριθμοί αυτοί, όταν όλες ουσιαστικά οι χώρες της Ευρωζώνης τούς παραβιάζουν; Προφανώς, απολύτως κανένα ουσιαστικό νόημα, πέραν του συμβολικού.

Το θέμα δεν σταματά εδώ. Γιατί μια χώρα να έχει οπωσδήποτε δημόσιο χρέος κάτω του 60%, όταν η ίδια η Γερμανία έχει 83,2% και, βεβαίως, όλοι αναγνωρίζουν ότι αυτό το «υπερβολικό», κατά τα κριτήρια του Μάαστριχτ, χρέος καθόλου δεν την εμποδίζει να είναι η οικονομικά –και πολιτικά, βεβαίως– ηγεμονική δύναμη της Ευρώπης;

Είναι εξόφθαλμο ότι απολύτως κανένας οικονομικός λόγος ουσίας δεν επιβάλλει το χρέος να είναι κάτω του 60% του ΑΕΠ. Πρόκειται για ένα αυθαίρετο όριο και τίποτα παραπάνω. Απλώς διευκολύνει το Βερολίνο να επιβάλλει την πολιτική του στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης, αξιοποιώντας αυτό το αυθαίρετο νούμερο, το οποίο, φυσικά, ουδόλως αισθάνονται οι Γερμανοί ότι δεσμεύει έστω και κατ’ ελάχιστο τους ίδιους.

Μάλιστα, είναι αποκαλυπτική της ουσίας του πράγματος η σύμπτωση του ότι η πολιτικοοικονομική επιρροή της Γερμανίας αυξήθηκε κατακόρυφα στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του 2010, τη στιγμή που το δημόσιο χρέος της σημείωσε τη χρονιά αυτή τη μεγαλύτερη αύξηση που έχει σημειώσει ποτέ στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας: Αυξήθηκε μέσα σε ένα χρόνο κατά 18% του ΑΕΠ ή 305 δις ευρώ – σχεδόν όσο είναι, δηλαδή, το σύνολο του δημόσιου χρέους της Ελλάδας!

Το γερμανικό δημόσιο χρέος ξεπέρασε τα 2,1 τρις ευρώ, με αποτέλεσμα στις 31 Δεκεμβρίου του 2010 σε κάθε Γερμανό πολίτη να αντιστοιχούν 24.450 ευρώ δημόσιου χρέους, έναντι 20.698 ευρώ που του αντιστοιχούσαν μόλις ένα χρόνο νωρίτερα, στις 31 Δεκεμβρίου του 2009.

Το 2010, δηλαδή, η Γερμανία χρεωνόταν πάνω από 800 εκατ. ευρώ την ημέρα!

Έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας

Μελετώντας κανείς τις οικονομικές επιδόσεις των χωρών-μελών της ΕΕ και της Ευρωζώνης, όπως αυτές αποτυπώνονται στους πίνακες της Eurostat, αντιλαμβάνεται πλήρως και με μαθηματικό τρόπο πόσο προκλητικά τα στοιχεία αυτά αξιοποιούνται επιλεκτικά έναντι κάθε χώρας, ανάλογα με το πολιτικό της «βάρος» αλλά και το σθένος της πολιτικής ηγεσίας της.

Γιατί τα αγγλικά κρατικά ομόλογα θεωρούνται «διαμάντια» ποιότητας «ΑΑΑ» και τα αντίστοιχα ελληνικά «σκουπίδια», όταν το αγγλικό έλλειμμα για το 2010 ήταν 10,4% του ΑΕΠ και το ελληνικό 10,5%;

Οι Βρετανοί δεν έχουν δημόσιο χρέος, μπορεί να πει κανείς. Λάθος. Δεν είχαν όντως ανάλογο χρέος το 2007 – βρισκόταν μόλις στο 44,5% του ΑΕΠ τους. Έκτοτε, όμως, άρχισε να καλπάζει σαν τρελό: 10 εκατοστιαίες μονάδες πάνω το 2008, άλλες 15 μονάδες το 2009, άλλες 10 μονάδες το 2010 και να το ήδη στο 80%, με ΑΕΠ με προοπτική να ξεπεράσει το 90% το 2011!

Σε τι διαφέρει, δηλαδή, το 9,2% του ελλείμματος της Ισπανίας από το 10,5% του ελληνικού; Για μία μονάδα γίνεται όλη η φασαρία; Ποιον κοροϊδεύουν;

Η ουσία είναι ότι οι Γερμανοί και οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών βρίσκουν και τα κάνουν τόσο στην περίπτωση της ταπείνωσης της Ελλάδας όσο και σε περιπτώσεις άλλων χωρών.

Το πρώτο και καθοριστικό κριτήριο για το αν θα επιδείξουν αυστηρότητα, διαλλακτικότητα ή υποταγή είναι, φυσικά, το πολιτικό βάρος της κάθε χώρας. Σιγά μην τολμήσουν ο Φινλανδός Όλι Ρεν ή ο Βέλγος Χέρμαν βαν Ρομπέι να βγάλουν γλώσσα στους Γερμανούς! Τους την έκοψε επιτόπου η Μέρκελ!

Το δεύτερο, όμως, έχει να κάνει με την εθνική αξιοπρέπεια ή την εθελοδουλεία της κάθε κυβέρνησης των λιγότερο ισχυρών κρατών της ΕΕ. Αν, δηλαδή, προβάλλει αντίσταση σε αυθαίρετες απαιτήσεις του Βερολίνου και των Βρυξελλών και διεκδικεί μαχητικά την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων ή αν σκύβει υποτακτικά το κεφάλι σε κάθε εντολή και προσπαθεί να την εφαρμόσει, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που έχει αυτή στο λαό της.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο πάσχει η Ελλάδα: Στερείται πολιτικής ηγεσίας με σθένος και βούληση να υπερασπιστεί ύψιστα συμφέροντα του ελληνικού λαού και της χώρας.

Λείπει η βούληση για αγώνα

Δυνατότητα διεκδίκησης πολύ καλύτερων ρυθμίσεων για τη χώρα μας υπάρχει. Η δύσκολη ελληνική οικονομική κατάσταση εντάσσεται στο πλαίσιο μιας εξίσου δύσκολης πανευρωπαϊκής οικονομικής κατάστασης.

Αποτελεί γελοιότητα ο ισχυρισμός της κυβέρνησης και των ξένων επικυρίαρχων ότι πρέπει να ληφθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα, επειδή το ελληνικό έλλειμμα έπεσε στο 10,5 του ΑΕΠ, αντί του προβλεπόμενου 9,6%, όταν οι… είκοσι δύο εκ των είκοσι εφτά χωρών της ΕΕ υπερβαίνουν το ανώτατο όριο του 3%. Το ίδιο και όταν οι δώδεκα από τις δεκαεφτά χώρες της Ευρωζώνης έχουν δημόσιο χρέος που υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ.

Σε αυτό το πανευρωπαϊκό πλαίσιο, καμία σοβαρή ελληνική κυβέρνηση δεν θα δεχόταν την επιβολή τέτοιων μέτρων σαν αυτά που έλαβε η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου εναντίον του ελληνικού λαού, με πρόσχημα το υψηλό έλλειμμα και το χρέος. Θα πρόβαλλε τα οικονομικά στοιχεία και των υπόλοιπων χωρών της Ευρωζώνης και της ΕΕ, ούτως ώστε να ζητήσει πολύ καλύτερη μεταχείριση, αρνούμενη ούτως ή άλλως την πολιτική εθνικής υποτέλειας και ταπείνωσης που επέλεξε ο Γ. Παπανδρέου.

Μια πολιτική που συστηματικά βυθίζει την Ελλάδα όλο και βαθύτερα στην άβυσσο μιας αναπότρεπτης χρεοκοπίας, υπό όρους που θα καθορίσουν οι ξένοι επικυρίαρχοι…

ΠΗΓΗ: http://www.hellenesonline.com/go/2011/05/mia-eyrvzvnh-me-kamia-xvra-melos/

CHRISTIN LAGARD (IMF)- Council on Foreign Relations

Dambisa Moyo- ΠΩΣ ΧΑΘΗΚΕ Η ΔΥΣΗ

ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΡΕΓΚΟΝ Η.Π.Α.- ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ!

Διάλεξη καθηγητή Richard Wolff