Τρίτη 5 Απριλίου 2011
Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011
Γενς Μπάστιαν: Πολλά και κρίσιμα τα αναπάντητα ερωτήματα για την Ελλάδα
http://www.dw-world.de/dw/article/0,,14949224,00.html
Οικονομία | 28.03.2011
Το πακέτο διάσωσης των προβληματικών χωρών της ευρωζώνης είναι έτοιμο. Μετά από πολύμηνες διαβουλεύσεις, αντιπαραθέσεις και συμβιβασμούς, οι Ευρωπαίοι έφτιαξαν το πλαίσιο κανόνων για τη σταθερότητα του κοινού τους νομίσματος. Περικοπές, λιτότητα και άλλα επώδυνα για τους πολίτες μέτρα θεσμοθετούνται πλέον ως φάρμακο για την «αρρώστια» των χωρών που «ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους». Εμπεριέχει όμως και σημαντικά μέτρα για τη διάσωση των προβληματικών χωρών. Έχει βάθος και προβλέψεις για τους δυνητικούς κινδύνους.
Το πακέτο δεν συνιστά τη λύση του αινίγματος
'
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: "Το πακέτο δεν συνιστά τη λύση του αινίγματος"
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: "Το πακέτο δεν συνιστά τη λύση του αινίγματος"
Το συνολικό πακέτο για τη σταθερότητα του ευρώ ήταν στο επίκεντρο του συμποσίου που διοργάνωσε στο Λόκουμ της Κάτω Σαξονίας το Σαββατοκύριακο
η Ευαγγελική Ακαδημία. Μεταξύ των εισηγητών ήταν και ο γερμανός οικονομολόγος Γενς Μπάστιαν, ερευνητής στο Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ). Πώς αξιολογεί το αποτέλεσμα της συνόδου «Τα μέτρα που αποφασίστηκαν στη σύνοδο αποτελούν βήμα στη σωστή κατεύθυνση, αλλά είναι μόνο ένα μικρό βήμα και δεν συνιστά τη λύση του αινίγματος», λέει ο γερμανός οικονομολόγος και προσθέτει: Το πακέτο «δεν ανταποκρίνεται στο ζητούμενο μιας περιεκτικής βελτίωσης. Πολλά ζητήματα έμειναν ανοιχτά και θα πρέπει να τα επεξεργασθούν αργότερα στις λεπτομέρειές τους οι Ευρωπαίοι. Και αυτό γιατί στη Γερμανία και τη Φιλανδία επίκεινται εκλογές και οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών δεν είναι ακόμη σε θέση να προχωρήσουν σε συμβιβασμούς».
Ο γερμανός οικονομολόγος, που ζει και εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια στην Ελλάδα, διευκρινίζει ότι μεταξύ των μεγάλων θεμάτων που έμειναν ανοιχτά στις Βρυξέλλες είναι το επιτόκιο δανεισμού της Ιρλανδίας και οι όροι ενδεχόμενης ένταξης της Πορτογαλίας στον μηχανισμό διάσωσης.
Θα αναλάβει νέες υποχρεώσεις η Αθήνα ή όχι
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: "(....) Δεν θα υπέγραφα ότι η δόθηκε λύση στο πρόβλημα και ότι η Ελλάδα έχει σωθεί (...)".
Όμως και για την Ελλάδα δεν έχουν κλείσει όλα τα θέματα. «Και η Ελλάδα, παρά τις επί μέρους επιτυχίες που σημείωσε, όπως είναι η μείωση του επιτοκίου δανεισμού και η επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους της, εξακολουθεί να μην γνωρίζει πως θα διαμορφωθούν από την ΕΕ και την ΕΚΤ οι όροι δανεισμού τα επόμενα χρόνια. Θα υπάρχουν νέα μέτρα αν διαφανεί ότι η λύση του ελληνικού προβλήματος αργεί να φανεί; Θα αναλάβει νέες υποχρεώσεις η Αθήνα ή όχι. Πόσο πιθανό είναι το ενδεχόμενο αύξησης του επιτοκίου δανεισμού αργότερα, δεδομένου ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζεται με μια λογική τιμωρίας. Πώς θα αντιδράσει η Ευρώπη εάν η Ελλάδα δεν καταφέρει να τηρήσει κάποια από τις υποχρεώσεις της; Θα αυξηθούν τα επιτόκια; Θα της στερήσουν κάποια από τις δόσεις της βοήθειας; Θα αρχίσουν πάλι να συζητούν για το ενδεχόμενο αποβολής της Ελλάδας από την ευρωζώνη; Οι ασάφειες είναι πολλές και δεν θα υπέγραφα ότι η δόθηκε λύση στο πρόβλημα και ότι η Ελλάδα έχει σωθεί», υποστηρίζει ο γερμανός ερευνητής.
Να πεισθούν οι Γερμανοί επενδυτές να επανεξετάσουν τη στάση τους έναντι της Ελλάδας
#b#Πέραν όμως του πλαισίου σταθερότητας, το στοίχημα για την Ελλάδα εξακολουθεί να παραμένει η ανάπτυξη της οικονομίας της. Και για αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικές οι επενδύσεις από το εξωτερικό, επισημαίνει ο Γενς Μπάστιαν και διευκρινίζει: «Και στο πεδίο της προσέλκυσης επενδύσεων θα πρέπει η Ελλάδα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Οι επενδύσεις αντικατοπτρίζουν την εικόνα που παρουσιάζει μια χώρα προς τα έξω. Όμως, οι επενδυτές πρέπει συχνά να αντιμετωπίζονται ευνοϊκά, να τους προσφέρονται ελκυστικοί επενδυτικοί όροι και κίνητρα. Αυτό είναι υποχρέωση της Ελλάδας, αλλά απαιτείται επίσης μια δημιουργική ευρωπαϊκή αντιμετώπιση. Σε διμερές επίπεδο είναι ζητούμενο μια πολιτική προσέλκυσης επενδύσεων. Εδώ θα μπορούσε η Ελλάδα σε συνεργασία με την Γερμανική Τράπεζα Ανασυγκρότησης, KfW, ή με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να προσφέρουν επενδυτικά κίνητρα για μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Θα πρέπει να διευθετηθούν με τέτοιο τρόπο οι συγχρηματοδοτήσεις έτσι ώστε τα επιτόκια να κινούνται σε λογικά επίπεδα, ο χρόνος αποπληρωμής να είναι αρκετός. Στόχος είναι να πεισθούν οι Γερμανοί επενδυτές να επανεξετάσουν τη στάση τους έναντι της Ελλάδας», υπογραμμίζει ο Γενς Μπάστιαν.
Σταμάτης Ασημένιος
Υπεύθ. Σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης
Τρίτη 29 Μαρτίου 2011
Τόρστεν Βίντελς: Ελληνικό Χρέος
Δεν έχουμε ούτε εγγυήσεις αλλά ούτε default για το ελληνικό χρέος
ΠΗΓΗ : http://www.dw-world.de/popups/popup_lupe/0,,14946187,00.html
«Η Ελλάδα και τα διδάγματα από την κρίση» ήταν ο τίτλος του τριήμερου συμποσίου που διοργάνωσε στο Loccum της Κάτω Σαξωνίας η Ευαγγελική Ακαδημία. Εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου, των τραπεζών, της οικονομίας, των συνδικάτων, της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και άλλων οργανισμών κατέθεσαν τις απόψεις τους καλούμενοι να απαντήσουν στο ερώτημα τι θα πρέπει να γίνει για την υπέρβαση της κρίσης χρέους που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.
«Κρίση χρέους στην ευρωζώνη. Η κατάσταση των υπερχρεωμένων χωρών και οι πιστωτές τους» ήταν ο τίτλος της εισήγησης του Τόρστεν Βίντελς. Ο επικεφαλής οικονομολόγος της τράπεζας Nord/LB προέβη στην ανάλυση της κατάστασης από την οπτική γωνία των πιστωτών και κατέθεσε τις εκτιμήσεις του για την πορεία του ελληνικού δημοσίου χρέους.
Θα πρέπει να δοθεί χρόνος στην Ελλάδα
Ο κ. Βίντελς παραδέχθηκε ότι από την εισαγωγή ακόμη του ευρώ είχαν εκφραστεί αμφιβολίες για την αξιοπιστία των ελληνικών στατιστικών στοιχείων που αφορούσαν στο δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος. «Το σοκ έγινε ακόμη μεγαλύτερο όταν το σπιράλ των επιτοκίων άρχισε να εκτοξεύεται στα ύψη, καθώς κανείς δεν γνώριζε εάν η Ελλάδα μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Αυτές οι αμφιβολίες, οι οποίες κοστίζουν ακριβά σε μια τράπεζα σε περίπτωση που ο οφειλέτης δεν μπορεί να ανταποκριθεί, δεν αναχαιτίστηκαν με σύνεση από τους πολιτικούς», επισημαίνει ο γερμανός οικονομολόγος.
Ο Τόρστεν Βίντελς τονίζει ότι τα διαρθρωτικά προβλήματα της Ελλάδας ήταν γνωστά. Γνωστό ήταν επίσης το πρόβλημα της διαφθοράς και του νεποτισμού. Ο ίδιος ερμήνευσε την εκλογή Παπανδρέου ως ένδειξη για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων. Θα έπρεπε να δοθεί χρόνος στην Ελλάδα και παράλληλα να ενταθούν οι πιέσεις προς την κυβέρνηση ώστε αυτή να προχωρήσει σε βαθιές τομές, υποστηρίζει και προσθέτει: «Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει σε διάστημα δύο ή τριών ετών. Είναι μια διαδικασία που πρέπει να ξεκινήσει και η οποία πρέπει να συνοδεύεται με ελέγχους και πιέσεις και η οποία σίγουρα θα διαρκέσει 10 με 20 χρόνια».
Η Ελλάδα θα αναχρηματοδοτεί το χρέος της μέσω της ΕΕ
Ο επικεφαλής οικονομολόγος της Nord/LB χαρακτηρίζει κρίσιμη την παρούσα φάση για την εξέλιξη του ελληνικού χρέους. Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι, όπου θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις. Η ΕΕ θα πρέπει να αποκλείσει ότι θα υπάρξει μείωση της αξίας των ελληνικών ομολόγων ή θα πρέπει να έλθει αυτή η μείωση. «Υπάρχουν μόνο αυτές οι δύο δυνατότητες. Οι πολιτικοί στην Ευρώπη θα πουν ότι δεν υπάρχει κίνδυνος haircut των ελληνικών ομολόγων ή θα υπάρξει αυτή η έκπτωση, η οποία και θα σηματοδοτούσε μια νέα αρχή, καθώς η Ελλάδα θα είχε μικρότερα χρέη. Στην παρούσα φάση οι πολιτικοί υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να συμμετάσχουν ιδιώτες πιστωτές στο κόστος και από την άλλη πλευρά η ελληνική κυβέρνηση τονίζει ότι δεν θα υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους. Δεν έχουμε δηλαδή ούτε εγγυήσεις αλλά ούτε default. Και όσο δεν δίνεται λύση σε αυτό το πρόβλημα θα πρέπει η Ελλάδα να αναχρηματοδοτεί το χρέος της μέσω της ΕΕ», παρατηρεί.
Η ελληνική οικονομία θα πρέπει να γίνει εξωστρεφής
Στο μεταξύ θα πρέπει η Ελλάδα να ακολουθεί μια επώδυνη πολιτική με περικοπές, με υψηλή φορολογία και με μείωση μισθών και συντάξεων, εξηγεί ο κ. Βίντελς. Ο γερμανός οικονομολόγος γνωρίζει ότι στην παρούσα μεταβατική φάση και παρά τα μέτρα το ποσοστό του χρέους επί του ΑΕΠ θα αυξάνεται. Και αυτό θα αλλάξει μόνο όταν η ελληνική οικονομία γίνει εξωστρεφής. «Είμαστε σε μια φάση που θα κριθούν πολλά από τις εξαγωγές και το ερώτημα που τίθεται είναι εάν η διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας επιτρέπει την αύξηση των ελληνικών εξαγωγών, έτσι ώστε να έλθουν από το εξωτερικό οι πόροι που απαιτούνται για την προσαρμογή της Ελλάδας. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα των ασιατικών χωρών στη δεκαετία του 90 και να στηριχθεί στις εξαγωγές της. Είναι αναγκαία η αναβάθμιση των πλεονεκτημάτων της Ελλάδας, όπως του τουρισμού και της ναυτιλίας για να βγει η Ελλάδα από την κρίση», τονίζει ο κ. Βίντελς.
Η επιστροφή στη δραχμή δεν είναι καλή ιδέα
Αναφερόμενος στις παροτρύνσεις κάποιων οικονομολόγων προς την ελληνική κυβέρνηση να εγκαταλείψει τη ζώνη του ευρώ και να επιστρέψει στη δραχμή, προκειμένου να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας ο Τόρστεν Βίντελς υπογραμμίζει: «Δεν είναι καλή ιδέα. Πρόκειται για μια πρόταση θεωρητικών οικονομολόγων. Εγώ σκέφτομαι πάντα τους πελάτες μου και σκέφτομαι ότι εάν τους ρωτήσω εάν θα ήθελαν να ανταλλάξουν το σκληρό ευρώ με κάποιο μαλακό νόμισμα, όπως η δραχμή, η απάντησή τους θα ήταν αρνητική. Και αυτό θα έκαναν όλοι οι έχοντες κεφάλαια».
Με λίγα λόγια «θα είχαμε τεραστίων διαστάσεων φυγή κεφαλαίων από την Ελλάδα, κάτι που θα έφερνε την Ελλάδα 10 με 20 χρόνια πίσω. Η κυβέρνηση λοιπόν θα πρέπει να πει ότι με το ευρώ έχουμε ένα πρόβλημα προσαρμογής, το οποίο όμως θα είχαμε και χωρίς το ευρώ. Μια τέτοιου είδους υποτίμηση θα έφερνε την Ελλάδα σε προ δεκαετίας ή εικοσαετίας επίπεδα», τονίζει ο επικεφαλής οικονομολόγος της Nord/LB.
Τέλος, ο Τόρστεν Βίντελς παραδέχεται ότι στην παρούσα φάση και μετά τις πολιτικές εξελίξεις στην Πορτογαλία δεν θα συμβούλευε τους πελάτες του να αγοράσουν πορτογαλικά κρατικά ομόλογα.
Σταμάτης Ασημένιος
Υπεύθ. Σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Όχι στην επιστροφή στη δραχμή λέει ο Τόρστεν Βίντελς
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Η ΕΕ θα πρέπει να αποφασίσει εάν θα εγγυηθεί την αναχρηματοδότηση του ελληνικού χρέους
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Καθοριστική η στάση της καγκελαρίου Μέρκελ για την αναχρηματοδότηση του ελληνικού χρέους
Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011
Κυριακή 20 Μαρτίου 2011
Μελετόπουλος Μελέτης- ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΒΙΑΘΑΝ
ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΒΙΑΘΑΝ
Αναρτήθηκε από τον/την ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ στο 19/03/2011
Γράφει : ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος *
Η πυρηνική τραγωδία στην Ιαπωνία οδηγεί άμεσα σε αναθεώρηση ή και αναστολή της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, υπό την πίεση της τρομοκρατημένης κοινής γνώμης. Η απελευθερωμένη ραδιενέργεια είναι ένας αόρατος δολοφόνος χωρίς σύνορα.
Ο πολιτισμός επιστρέφει λοιπόν προσώρας στο πετρέλαιο και κυρίως στο φυσικό αέριο. Οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας δεν έχουν ακόμα επαρκώς αναπτυχθεί ώστε να υποκαταστήσουν τις συμβατικές (και ρυπογόνες) . Η δε ανάπτυξή τους απαιτεί ακόμα χρόνο.
Υπ’αυτές τις συνθήκες, τα τεράστια (σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις) κοιτάσματα που βρίσκονται στην ζώνη νότιο Ιόνιο Πέλαγος-βόρειο Λιβυκό Πέλαγος- Καστελλόριζο-Κύπρος- ακτές Μέσης Ανατολής καθίστανται επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος και ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων και των μικρότερων περιφερειακών δυνάμεων.
Η Δύση, δηλαδή οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ο επίδοξος νομέας των κοιτασμάτων. Αλλά η πρόσβαση στα ενεργειακά κοιτάσματα περνάει από τα κράτη της περιοχής που ελέγχουν νομίμως τον χώρο(Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, Υφαλοκρηπίδα), δηλαδή την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, οριακά δε την Συρία, την Αίγυπτο και την Λιβύη. Επομένως προαπαιτούνται συμμαχίες και συμφωνίες διανομής μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών: οι μεγάλες δυνάμεις θα προσφέρουν την τεχνογνωσία και την γεωστρατηγική κάλυψη, οι εγχώριες δυνάμεις τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα εξόρυξης.
Ήδη στην περιοχή έχει διαμορφωθεί άξονας Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ (με γεωστρατηγική προέκταση το ημιανεξάρτητο Κουρδιστάν και την Αρμενία). Ο άξονας έχει δύο σκέλη:πολιτικο στρατιωτική συμμαχία και συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Αυτός ο άξονας είναι η αιχμή του δόρατος του δυτικού κόσμου στην πετρελαιοφόρο ζώνη.
Η Τουρκία στερείται προσβάσεων στις επίμαχες ενεργειοφόρες περιοχές και αισθάνεται περιεσφιγμένη γεωστρατηγικά και γεωοικονομικά, ενώ διαβλέπει την προοπτική της περιθωριοποίησής της δίπλα στον ανερχόμενο ενεργειακό άξονα.
Αλλά η δυσχερής θέση της Τουρκίας αποτελεί προϊόν δικής της αποκλειστικά επιλογής. Αυτο-αποκλείστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, επιδεικνύοντας αδιαλλαξία στους γεωπολιτικούς όρους που ετέθησαν για την εισδοχή της. Αρνήθηκε να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της με την Ελλάδα (μη άρση του casus beli) και την Κύπρο (όπου παραμένει ως κατοχική δύναμη). Το κυριώτερο, συγκρούσθηκε με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, υποστηρίζοντας το Ιράν και εμφανιζόμενη ως ηγέτις των Μουσουλμάνων της Ευρώπης αλλά και της Μέσης Ανατολής. Το αποτέλεσμα ήταν τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ευρωκοινοβούλιο,συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών) να θέσουν στις αρχές του χρόνου ανυπέρβλητα εμπόδια στην συνέχιση της ενταξιακής διαδικασίας.
Η Τουρκία επιδιώκει να συμμετάσχει στην διανομή των κοιτασμάτων, παρακάμπτοντας και αποκλείοντας την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, ως απευθείας συνομιλητής της Δύσης ή και ως αντίπαλος της Δύσης. Θέλει να σύρει την Δύση σε διαπραγμάτευση, εκβιάζοντάς την, με «αντίποινα» μία ειδική σχέση Τουρκίας-Ρωσσίας ή Τουρκίας-Ιράν ή και συσπειρώνοντας την Μέση Ανατολή εναντίον της Δύσης. Απειλεί επίσης, ευθέως και ρητώς (βλ. πρόσφατες δηλώσεις Ραούφ Ντενκτάς), με γεωστρατηγική αποσταθεροποίηση στην Ανατολική Μεσόγειο, στην περίπτωση που προχωρήσουν οι διαδικασίες αξιοποίησης των κοιτασμάτων από τις δυτικές εταιρείες που ήδη έχουν υπογράψει συμβόλαια με την Κύπρο και το Ισραήλ. Αξιοποιεί το πλαίσιο της «σύγκρουσης των πολιτισμών»,για να δημιουργήσει ιδεολογικό επικάλυμμα. Ασφαλώς θα αναζητήσει συμμάχους στον χώρο της Μέσης Ανατολής, επικαλούμενη τον κοινό αραβομουσουλμανικό παρονομαστή. Επίσης είναι βέβαιο ότι θα επιχειρήσει να εκμεταλλευθεί πολιτικά και διπλωματικά την σαρωτική ανατροπή των αραβικών καθεστώτων της βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.
Η Τουρκία ενδεχομένως θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή στο ενεργειακό «κλαμπ» που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, εάν αναθεωρούσε την συγκρουσιακή της σχέση με το Ισραήλ. Αυτή η σύγκρουση αποτελεί όμως την βασική συνθήκη για την ανάδειξή της σε περιφερειακή μουσουλμανική δύναμη, όπως προβλέπει το όραμα Νταβούτογλου.
Επίσης η Τουρκία θα έπρεπε να αναγνωρίσει την Κύπρο, να παραδώσει την Αμμόχωστο και να αποσύρει τα στρατεύματά της από το βόρειο τμήμα, το οποίο θα καθίστατο μέρος μίας χαλαρής συνομοσπονδίας με την ελεύθερη Κύπρο, που όμως θα μετείχε στην νομή του ενεργειακού πλούτου. Αυτό θα οδηγούσε βεβαίως στην γεωστρατηγική αποδύναμωσή της, τουλάχιστον όπως το εννοούν οι ιθύνοντες του τουρκικού γεωστρατηγικού δόγματος.
Τέλος θα έπρεπε να άρει το casus beli έναντι της Ελλάδος, να παύσει αμέσως κάθε αμφισβήτηση της Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και τις σχετικές παραβιάσεις, παραβάσεις, υπερπτήσεις, «αβλαβείς διελεύσεις» και λοιπές προκλήσεις, όπως και την ανάμειξή της στην Δυτική Θράκη. Επίσης θα έπρεπε να αναγνωρίσει την οικουμενικότητα του Πατριαρχείου και να επιτρέψει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Δηλαδή θα έπρεπε να εγκαταλείψει την εξωτερική της πολιτική των τελευταίων τριάντα χρόνων και να αποποιηθεί των ηγεμονικών νεο-οθωμανικών φιλοδοξιών της.
Αυτές οι πραγματικά ριζοσπαστικές κινήσεις θα της επέτρεπαν όμως να εισπράξει τεράστια έσοδα από την συμμετοχή της στα ενεργειακά κονσόρτσιουμ που διαμορφώνονται ήδη.
Μία άλλη κοινωνία, χωρίς ψυχοπαθολογικές εμμονές, στρατοκρατική λογική και γεωπολιτικές ανασφάλειες, οργανωμένη στην βάση του ορθού λόγου και της επιδίωξης της ειρηνικής ανάπτυξης και καλής γειτονίας, ενδεχομένως θα επέλεγε ένα τέτοιο σενάριο.
Αλλά η Τουρκία, μία χώρα με εμφανή σύνδρομα ανωτερότητας, δεν αντέχει την λογική της διαπραγμάτευσης επί ίσοις όροις. Οι αυτοκρατορικές της αναμνήσεις και οι ηγεμονικές της ψευδαισθήσεις την ωθούν να υπαγορεύει τους όρους της ακόμη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η εξόρυξη φυσικού αερίου ή πετρελαίου σε χώρο που διεκδικεί έστω και χωρίς νομικά επιχειρήματα είναι κόκκινη γραμμή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Οι αντιδράσεις της επομένως θα κινηθούν από το επίπεδο των διπλωματικών πιέσεων, διλημμάτων και απειλών έως και πιθανά κλιμακούμενα θερμά επεισόδια. Φυσικά, η αντιπαράθεση της Τουρκίας με την Δύση και το Ισραήλ θα έχει τεράστιο κόστος γι’αυτήν.
Η έκβαση της διελκυστίνδας αυτής θα είναι κρίσιμη, το διακύβευμα είναι τεράστιο, και ο έλεγχος των κοιτασμάτων θα διαμορφώσει την παγκόσμια ενεργειακή άρα και γεωστρατηγική ισορροπία.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)