Συρρικνώθηκαν τα έσοδα του προϋπολογισμού το πρώτο 5μηνο του 2011 14/06/2011 - 17:06 | Αυξημένο κατά 6,2% έλλειμμα, μείωση εσόδων κατά 5,6% και άνοδο δαπανών κατά 8,6%...

δείχνουν τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος για τις καθαρές δανειακές ανάγκες της κεντρικής διοίκησης σε ταμειακή βάση, κατά την περίοδο Ιανουαρίου – Μαΐου 2011. Συγκεκριμένα, κατά την εξεταζόμενη περίοδο το έλλειμμα της κεντρικής διοίκησης ανήλθε στα 10,139 δισ. ευρώ έναντι ελλείμματος 9,544 δισ. ευρώ κατά το αντίστοιχο διάστημα του 2010.  Τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού συρρικνώθηκαν στα 18,784 δισ. ευρώ από τα 19,897 πέρυσι, ενώ οι δαπάνες ανήλθαν στα 27,450 δισ. ευρώ έναντι 25,257 δισ. ευρώ κατά το α’ πεντάμηνο του 2010.

ΠΗΓΗ : ΕΠΙΚΑΙΡΑ ON LINE

Οι οικονομικές "τεκτονικές πλάκες" ΗΠΑ και Ευρώπης και στη μέση η Ελλάδα

13-06-2011 20:31:19

Πλέον είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι η Ελλάδα είναι στην μέση μιας σύγκρουσης δύο τεκτονικών πλακών στην παγκόσμια οικονομία, των ΗΠΑ και της Ευρώπης και συνθλίβεται: Ενώ στην Ευρώπη ετοιμάζουν τη νέα βοήθεια ύψους 100-120 δισεκατομμυρίων ευρώ, στις ΗΠΑ οι αιχμές του δόρατος της παγκόσμιας αμερικανικής οικονoμικής κυριαρχίας, οι οίκοι αξιολόγησης έριξαν πριν λίγο νέα "ομοβροντία" κατά της Ελλάδας: Νέα υποβάθμιση από την Standard & Poor's, η οποία προχώρησε σε υποβάθμιση - την 3η από ξένο οίκο μέσα σε λιγότερο από έναν μήνα - ρίχοντας την αξιολόγηση του ελληνικού χρέους σε CCC, από Β έως τώρα, και κάνοντας λόγο για πιθανή αναδιάρθρωση που θα έχει ως αποτέλεσμα "μία ή περισσότερες χρεοκοπίες, με βάση τα κριτήριά μας". Οι οίκοι έxουν ποντάρει στην χρεοκοπία μας, στον χαρακτηρισμό ως "πιστωτικού γεγονότος" οποιασδήποτε κίνησης, ακόμα και επιμήκυνσης του χρέους και κάνουν ότι μπορούν για να εισπράξουν το στοίχημα. Δεν έχει σχέση ούτε με την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, ούτε με τα μέτρα που (μας) παίρνουν, παρά μόνο με το παγκόσμιο οικονομικό στοίχημα που ξεκίνησε να παίζεται το 2009 με την εκλογή της κυβέρνησης Παπανδρέου, η οποία έπαιξε το ρόλο που όλοι ξέρουν πλέον ότι έχει παίξει για να πάνε τα spreads από τις 140 μονάδες, πάνω από τις 1400... Χαρακτηριστικό είναι αυτό που συνέβη πριν λίγο: Με επιστολή τους προς τον Μπάρακ Ομπάμα δύο ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές δηλώνουν "Οι ΗΠΑ θα πρέπει να πιέσουν με κάθε τρόπο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ώστε να μη δοθεί άλλο δάνειο στην Ελλάδα"!   Σύμφωνα με τους γερουσιαστές John Cornyn και David Vitter η καταβολή ενός νέου δανείου προς την Ελλάδα έρχεται σε αντίθεση με τις καταστατικές αρχές του ΔΝΤ και τις συμφωνίες των κρατών-μελών του, σύμφωνα με τις οποίες δεν θα πρέπει να δίνονται δάνεια σε χώρες που αδυνατούν να τα αποπληρώσουν. "Οι συμφωνίες αυτές, των ΗΠΑ με το ΔΝΤ, αποτελούν ομοσπονδιακούς νόμους, που δεν πρέπει να παραβιάσουμε", λένε σε άλλο σημείο της επιστολής τους.  Στην άλλη πλευρά η Ευρώπη, βασικά ο γαλλογερμανικός άξονας που ξέρει ότι αν συμβεί αυτό πάνω απ'όλα θα πληγεί καίρια το ευρώ και μέσα σε μια μέρα θα χαρούν δέκα φορές περισσότερα απ'ότι είναι το νυν χρέος όλων των χωρών της ευρωζώνης λόγω κατάρρευσης του ευρώ. Δεν μας ... συμπαθούν, για την ακρίβεια προτιμούν να μας δούν ... νεκρούς, αλλά αναγκαστικά πληρώνουν για να αποφύγουν τα χειρότερα. Να δούμε ποιος θα βγει νικητής μέσα απ'όλο αυτό το χαμό... Η εξέλιξη έρχεται μία μέρα μετά την έκτακτη συνεδρίαση του Eurogroup για το ελληνικό πρόβλημα και αποτελεί μία ακόμη απόδειξη του πλήρους εκτροχιασμού της οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται και την οποία η κυβέρνηση ετοιμάζεται να συνεχίσει μέσα από το Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο με ακόμη πιο οδυνηρά μέτρα σε περικοπές αποδοχών και επιβολές ή αυξήσεις φόρων.  Πιο αναλυτικά, η Standard & Poor’s υποβάθμισε τη μακροπρόθεσμη πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας σε «CCC» από «Β», που είναι η χαμηλότερη στον κόσμο, ενώ διατήρησε τη βραχυπρόθεσμη πιστοληπτική αξιολόγηση σε «C». «Η υποβάθμιση αντανακλά την άποψή μας ότι υπάρχει σημαντικά υψηλότερη πιθανότητα μίας ή περισσότερων χρεοκοπιών, όπως ορίζεται από τα κριτήριά μας για πλήρη και έγκαιρη αποπληρωμή, σε σχέση με τις προσπάθειες των πιστωτών να καλύψουν το χρηματοδοτικό κενό της Ελλάδας», αναφέρει στην ανακοίνωσή της η S&P. Το εν λόγω χρηματοδοτικό κενό έχει δημιουργηθεί εν μέρει, καθώς είναι απίθανο να ανακτήσει η χώρα πρόσβαση στις αγορές το 2012, ίσως και αργότερα, όπως προβλέπεται από το υφιστάμενο πρόγραμμα των Ε.Ε./ΔΝΤ, συνεχίζει. Οι κίνδυνοι εφαρμογής που σχετίζονται με τα σχέδια κάλυψης των χρηματοδοτικών αναγκών αυξάνονται, εκτιμά η S&P, δεδομένων των οικονομικών προβλημάτων της χώρας και των αυξανόμενων πολιτικών εντάσεων. Ενώ η S&P θεωρεί ότι οι πιστωτές της Ελλάδας από την Ευρωζώνη ενδεχομένως θα παρέχουν περαιτέρω χρηματοδοτήσεις για να βοηθήσουν τη χώρα να κλείσει το χρηματοδοτικό κενό, σημειώνει ότι βάσει των όσων αναφέρει η γερμανική κυβέρνηση ενόψει της συνόδου του Eurogroup, ορισμένοι πιστωτές θα θέσουν ως προϋπόθεση την αναδιάρθρωση χρέους και για τους ιδιώτες επενδυτές. Ο Marko Mrsnik, διευθυντής του τμήματος κρατικών αξιολογήσεων της S&P, δήλωσε στο Dow Jones Newswires, ότι «θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο σε αυτή τη φάση» να σκεφτούμε ένα σενάριο κατά το οποίο η Ελλάδα θα προχωρούσε σε αναδιάρθρωση του χρέους της, ενώ θα απέφευγε τη χρεοκοπία, βάσει των κριτηρίων των οίκων αξιολόγησης. Η πιθανότητα ενεργοποίησης των CDS δεν είναι κάτι που η S&P εξετάζει όταν αξιολογεί το χρέος μίας χώρας ή όταν ορίζει τη χρεοκοπία, τόνισε ο Mrsnik. Τα ελληνικά ομόλογα έχουν πλέον τη χαμηλότερη αξιολόγηση μεταξύ των χωρών που καλύπτει η S&P, μετά την υποβάθμιση κατά τρεις βαθμίδες σε «CCC». Χαρακτηριστικό είναι ότι το ελληνικό χρέος έχει αυτή τη στιμγή χαμηλότερη αξιολόγηση από αυτό του Πακιστάν και της Μογγολίας. Επίσης, το ελληνικό χρέος έχει τη δεύτερη χαμηλότερη αξιολόγηση από τον οίκο Moody’s, μαζί με την Κούβα, ενώ είναι υψηλότερα μόνο από τον Ισημερινό. Το ΥΠΟΙΚ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι ο οίκος επέλεξε να προχωρήσει σε αυτή την κίνηση «εν μέσω έντονων φημολογιών και δηλώσεων από εκπροσώπους της ΕΕ και της ΕΚΤ» και κατηγορεί τον οίκο πως «παραβλέπει τις έντονες διαβουλεύσεις εντός της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την εύρεση μιας βιώσιμης λύσης, που επιτρέπει τη συνεχιζόμενη χρηματοδότηση της χώρας μας και την κάλυψη των δανειακών της αναγκών τα επόμενα χρόνια».  Τονίζει επίσης πως η S&P δεν έλαβε υπόψη τις κινήσεις της Κυβέρνησης ώστε «να αποφευχθούν οποιαδήποτε προβλήματα σε σχέση με τις συμβατικές υποχρεώσεις της Ελλάδας, καθώς και την βούληση όλων των Ελλήνων να σχεδιάζουμε το μέλλον μας μέσα στην Ευρωζώνη». Και η ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών καταλήγει με τη δέσμευση πως «παραμένει αταλάντευτη στο δρόμο που έχει χαράξει για τη σωτηρία της χώρας» ... Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

The New York Times- ΕΝΑ ΡΗΞΙΚΕΛΕΥΘΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Το σχέδιο Βαρουφάκη- Holland 

LANDON THOMAS Jr.

ΛΟΝΔΙΝΟ - Τον Μάρτιο, καθώς γινότανε σαφές ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να ζητήσει από την Ευρώπη περισσότερα χρήματα για να στηρίξει τη βυθιζόμενη οικονομία της,  ο πρωθυπουργός  Γιώργος Α. Παπανδρέου εξέτασε σοβαρά ένα ριζικό σχεδίου που σκόπευε να επιλύσει την κρίση χρέους της χώρας του μια για πάντα . 

Σύμφωνα με την πρόταση, η Ελλάδα θα μπορούσε να μεταφέρει ένα τμήμα του χρέους της,  της τάξης των  € 133 000 000 000   ή του 40 %  του χρέους της, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία θα μπορούσε να εξοφλήσει την υποχρέωση, εκδίδοντας το δικό της ευρωομόλογο (Eurobond).

Θα ήταν μια «αναδιάρθρωση χωρίς  κούρεμα», σύμφωνα με την άποψη των εμπνευστών του σχεδίου, οι οποίοι με ενθουσιασμό το περιέγραψαν στον κ. Παπανδρέου σε μια σειρά μυστικών συναντήσεων που έγινα το τρέχον  έτος.  Το αποτέλεσμα, ιδεατά, θα ήταν να ελαφρώσει  το βάρος του  χρέους στην ελληνική οικονομία, ανοίγοντας το δρόμο για την ανανέωση της ανάπτυξης, ενώ παράλληλα  διατηρώντας τους τραπεζίτες και τους οργανισμούς πιστοληπτικής αξιολόγησης επί του σκάφους.

Από πολλές απόψεις, το σχέδιο ήταν μια ιδεώδης εναλλακτική λύση στο ζοφερό λογισμό των απαιτήσεων της Ευρώπης για περισσότερα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα, σε αντάλλαγμα  περισσότερα δάνεια. Και ο κ. Παπανδρέου προχώρησε τόσο πολύ ώστε να ζητήσει πολιτική στήριξη και οι εμπνευστές του σχεδίου,  ένας Βρετανό και ένας Έλληνας οικονομολόγος, να πιέσουν τους Ευρωπαίους υπέρ της πρότασης.

Όμως, σύμφωνα με οικονομολόγους που συμμετείχαν στις συζητήσεις, ο υπουργός οικονομικών της Ελλάδας, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ήταν αντίθετος στην ιδέα, υποστηρίζοντας ότι η Γερμανία,  μη αναφερόμενος  καθόλου στην κεντρική τράπεζα, ποτέ δεν θα την  αποδεχόταν. Και ενώ ένας αριθμός οικονομολόγων υποστηρίζουν   ότι η Ευρώπη θα πρέπει να αναπτύξει ένα σχέδιο για την αναδιάρθρωση του χρέους στην Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση έχει παγώσει για την ώρα την ιδέα, καθώς προχωράει  προς ένα άλλο ακόμα  δάνειο (bailout) προκειμένου να διασώσει  τη χώρα  από τη χρεωκοπία (bankruptcy) .

"Ήταν μια ωραία ιδέα, αλλά δεν ευσταθεί από τις παρούσες συνθήκες», δήλωσε ο Daniel Gros, ο επικεφαλής του Κέντρου Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής , στις Βρυξέλλες, ο οποίος έλαβε μέρος σε μία από τις συναντήσεις με τον πρωθυπουργό για να συζητήσει τα πλεονεκτήματα του σχεδίου. "Εάν υπάρχει ένα πρόσωπο που δεν μπορεί να προτείνει κάτι τέτοιο, αυτό είναι ο Έλληνας πρωθυπουργός. Θα έπρεπε να είναι Γερμανός ".

Αυτή την εβδομάδα, ο κ. Παπανδρέου προσπαθεί να πείσει τα ολοένα και περισσότερο τα διαφωνούντα μέλη του κόμματός του ότι η Ελλάδα πρέπει να συμφωνήσει σε έναν άλλο κύκλο των μέτρων λιτότητας προκειμένου να πείσει  για ένα δεύτερο πρόγραμμα  δανεισμού από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν το κλείσιμο του δημόσιου τομέα των επιχειρήσεων, πουλώντας περισσότερα στοιχεία του ενεργητικού και αυξάνοντας τα φορολογικά έσοδα. Η νέα δέσμη μέτρων θα υποβληθεί στη Βουλή των Ελλήνων την Πέμπτη και η ψήφισή τους  αναμένεται πριν από το τέλος του μήνα.

Τα σημάδια αυξάνονται, ωστόσο, ότι η υπομονή του επί μακρόν  δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού εξαντλείται (is wearing thin). Η κοινωνική αποδοχή του κ. Παπανδρέου βρίσκεται  κάτω από 30 τοις εκατό και, καθώς η αβεβαιότητα αυξάνεται, οι Έλληνες συνεχίζουν να βγάζουν τα λεφτά τους από το τραπεζικό σύστημα.

Το ενδιαφέρον του κ. Παπανδρέου για ένα σχέδιο που θα μεταφέρει ένα μεγάλο μέρος του χρέους της χώρας προς την υπόλοιπη Ευρώπη μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί πως ήταν μια περαστική φαντασίωση. Και η πιθανότητα  του κ. Παπανδρέου να πείσει τον  Jean-Claude Trichet, τον πρόεδρο της κεντρικής τράπεζας της Ευρώπης, να αναλάβει ακόμη περισσότερο χρέος πάνω στο χρέος των  200 δισ. Ευρώ στα οποίο η Τράπεζα είναι ήδη εκτεθειμένη, ήταν να παραμείνει  στόχος άπιαστος.

"Ο πρωθυπουργός τάσσεται υπέρ της πρότασης", δήλωσε η Βάσω Παπανδρέου, πρώην κορυφαία οικονομική σύμβουλος του πρωθυπουργού και ένα ισχυρό μέλος του Κοινοβουλίου εντός του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού κόμματος, του ΠΑΣΟΚ, η  οποία έχει κάνει ανοιχτά την κριτική της στο πρόγραμμα λιτότητας της  κυβέρνησης. "Αυτό δεν είναι ένα ελληνικό πρόβλημα  πια - είναι ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα."

Εκπρόσωπος του πρωθυπουργού ανέφερε ότι ο κ. Παπανδρέου και άλλοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι είχαν υποστηρίξει από καιρό το ευρωομόλογο ως μια πολιτική επιλογή, αλλά ότι σήμερα προτεραιότητα γι αυτόν ήταν να καταστήσει την ελληνική οικονομία ανταγωνιστική και πάλι. "Στην αναζήτηση των καλύτερων λύσεων για την αποτελεσματική και μόνιμη έξοδο από την κρίση, ο πρωθυπουργός θα συνεχίσει να ανταλλάσσει απόψεις με τους ομολόγους του σε όλο τον κόσμο, καθώς και επιφανείς οικονομολόγους και πανεπιστημιακούς," είπε.

Οι δύο αρχιτέκτονες της ιδέας έχουν μακρόχρονους δεσμούς με τον κ. Παπανδρέου. Έχουν χαρακτηρίσει το σχέδιό τους, με κάποια δόση ωραιοποίησης, ως  μετριοπαθή  πρόταση.

Ένας από τους αρχιτέκτονες, ο Γιάνης Βαρουφάκης,  πολιτικός οικονομολόγος και blogger στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, ήταν  σύμβουλος του κ. Παπανδρέου την περίοδο 2004 - 2006. Ο άλλος, ο Stuart Holland, είναι ένας εμπειρογνώμονας της Ευρώπης και πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας, σύμβουλος επί μακρόν του Ανδρέα Παπανδρέου, που ήταν και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας.

«Όταν είσαι σε πτώχευση, δεν λύνεις  τα προβλήματα με νέα δάνεια», δήλωσε ο κ. Βαρουφάκης, ο οποίος αυτήν την εβδομάδα έγραψε μια ανοικτή επιστολή προς τον κ. Παπανδρέου, ζητώντας του να απορρίψει τους επαχθείς όρους του δεύτερου Μνημονίου (bailout). "Θέλω ο Γιώργος να κοιτάξει  την κάμερα και να πει στον Γερμανό φορολογούμενο:« Δεν μπορώ με ήσυχη τη συνείδησή να πάρω πλέον περισσότερα από τα χρήματά σας,  γιατί αν το κάνω, αυτά τα χρήματα θα πάνε  ακριβώς στους τραπεζίτες οι οποίοι απλά τα  συσσωρεύουν». 

Η βασική παραδοχή του σχεδίου ότι η Ελλάδα είναι ανίκανη να παράγει επαρκή χρήματα για να πληρώσει το χρέος της  δεν είναι καθόλου παράξενη, και  βρίσκει εξίσου απήχηση στους οικονομολόγους και τους οργανισμούς αξιολόγησης.  Το σχέδιο, ωθώντας  τον κ. Παπανδρέου να παρουσιάσει στην Ευρώπη αυτή τη βασική αλήθεια, επικαιροποιεί μια από τις πιο δημοφιλείς  ρήσεις του οικονομολόγος John Maynard Keynes: «Εάν σας οφείλω μια λίβρα (ή ένα ευρώ), έχω ένα πρόβλημα. Αλλά αν αας  οφείλω ένα εκατομμύριο, το πρόβλημα είναι δικό σας».

Εμμένοντας στην λογική αυτή, το πρόβλημα του χρέους στην Ελλάδα είναι τόσο της κεντρικής τράπεζας – του μεγαλύτερου σήμερα θεσμικού κατόχου του ελληνικού δημόσιου χρέους – όσο και της Ελλάδας.

Αυτή η πραγματικότητα έγινε κατανοητή αυτή την εβδομάδα, όταν η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) κυκλοφόρησε  στοιχεία που δείχνουν ότι η έκθεση των ευρωπαϊκών τραπεζών στο χρέος της  Ελλάδας, παρότι  υψηλή- 121 δισ. ευρώ, έχει αρχίσει να μειώνεται, καθώς οι  γαλλικές και  γερμανικές τράπεζες έχουν περιορίσει την έκθεσή τους. Αυτό σημαίνει, σε πολλές περιπτώσεις, ότι η κεντρική τράπεζα έχει αφεθεί να κρατάει την τσάντα-φορτίο (bag), πράγμα που εξηγεί γιατί είναι τόσο αντίθετη σε κάθε συζήτηση για την αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας, ή γιατί απαιτεί  τη συμμετοχή των  ομολογιούχων σε τυχόν ζημίες, στο γνωστό  κούρεμα (του χρέους).

Ο κ. Βαρουφάκης λέει ότι υπάρχουν και άλλα σημαντικά στοιχεία στην πρόταση, που έκανε μαζί με τον κ.  Holland, όπως το να προχωρήσει το κεντρικό ευρωπαϊκό  ταμείο διάσωσης, η Υπηρεσία  Ευρωπαϊκής Οικονομικής Σταθερότητας (European Financial Stability Facility), στην ανακεφαλαιοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζών και στην προώθηση ενός επενδυτικού προγράμματος τύπου New Deal για την Ελλάδα.

Όμως, η μεταβίβαση του ελληνικού χρέους στα  βιβλία της κεντρικής τράπεζας είναι καθοριστικής σημασίας επειδή η τράπεζα,  με όλους τους πόρους του ευρωπαϊκού νομισματικού συστήματος ως στήριγμα, μπορεί να  δανειστεί με πολύ χαμηλότερα επιτόκια απ’  ό, τι μπορεί η Ελλάδα. Το σχέδιο προτρέπει  όπως το χρέος  πωληθεί ως 10-ετές ομόλογο με επιτόκιο 3%,  με την Ελλάδα να το επιστρέφει  πίσω στην κεντρική τράπεζα με το ίδιο επιτόκιο 3%   μέσα στα 10 χρόνια - θεωρητικά, με κανένα κόστος για την  τράπεζα.

Ως κάποιος που έχει συνεργαστεί στενά με τον πρωθυπουργό στο παρελθόν και διατηρεί επαφές με την οικογένειά του, ο κ. Βαρουφάκης είναι πεπεισμένος ότι ο κ. Παπανδρέου θα αγκαλιάσει  το σχέδιο αυτό  ως τη μόνη εναλλακτική λύση στον ατελείωτο πόνο και οδύνη του ελληνικού λαού.

Ο κ. Παπανδρέου καταλαβαίνει ότι η τελευταία πρόταση  λιτότητας  «δεν πρόκειται να λειτουργήσει,"  επέμεινε ο κ. Βαρουφάκης, και αυτός  "μοιάζει τώρα με τον άθεο, που σταυρώνει τον εαυτό του και που ελπίζει στο θαύμα". 

ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Παγκόσμιο νόμισμα (SDR) και Δολάριο ($). Θύματα Λιβύη και Στρως Καν;

Ο ΟΜΠΑΜΑ, Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΟΥ DOMINIQUE STRAUSS KAHN (DSK)

του  Thierry Meyssan                                                                28 Μαίου 2011                                                        Βυρηττός Λίβανος

Είναι αδύνατον να κατανοήσει κανείς την πτώση του Dominique Strauss Kahn (DSK) εάν δεν τη συνδέσει με την τύχη του σχεδίου του για τη δημιουργία ενός νέου διεθνούς αποθεματικού νομίσματος (reserve currency) το οποίο ήταν προγραμματισμένο να εγκαινιασθεί στις 26 Μαίου 2011 στη Σύνοδο των G8 στη  Deauville. Το σχέδιο αυτό, το οποίο παραδόξως αποτελούσε προτεραιότητα για τις περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες αλλά και για το διεθνές κεφάλαιο, συναντούσε την αντίδραση του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ-Ισραήλ. Στο άρθρο αυτό που ακολουθεί ο Thierry Meyssan αποκαλύπτει τις μπαγαποντιές στις οποίες κατέφυγε η Κυβέρνηση Ομπάμα για να αποφύγει τις οικονομικές της δεσμεύσεις.

Οι  Γάλλοι έμειναν άναυδοι με τη σύλληψη στις ΗΠΑ του πιο δημοφιλούς πολιτικού ηγέτη της χώρας τους, του Dominique Strauss Kahn (DSK). Ο πρώην  Υπουργός Οικονομικών, είχε καταλάβει την πιο καλά αμειβόμενο αξίωμα στον κόσμο (βασικός μισθός χωρίς τα έξτρα και τα μπόνους 461.510 USD) και αναμενόταν ότι θα έβαζε υποψηφιότητα για το Γαλλικό Προεδρικό αξίωμα. Αυτός ο αγαπητός (ΣΣ στους Γάλλους) VIP, ονομαστός για την όρεξή του, τόσο στα γαστριμαργικά, όσο και στο κρεββάτι που είχε συχνά κατηγορηθεί ως ερασιτέχνης της πολιτικής εξαιτίας του χρόνου που αφιέρωνε για να ικανοποιήσει τη δίψα του για ζωή, κατηγορήθηκε για σεξουαλική επίθεση εναντίον μιας καμαριέρας σε ξενοδοχείο του Μανχάτταν στη Νέα Υόρκη.

Για έξη μέρες, οι Γάλλοι παρέμειναν καθηλωμένοι στις οθόνες των τηλεοράσεών τους παρακολουθώντας ζαλισμένοι τη δικαστική καταδίωξη ενάντια σε έναν άνθρωπο τον οποίο θεωρούσαν μια πολλά υποσχόμενη εναλλακτική λύση στην καταστροφική πρώτη θητεία 5 ετών του Νικόλα Σαρκοζύ. Η συντριβή του DSK σήμαινε το τέλος από τις προσδοκίες τους.

Το θέαμα αυτού του συντετριμμένου πεπρωμένου ανακαλεί μνήμες από αρχαία τραγωδία. Έρχεται στο νου η αρχαία Ρωμαϊκη παροιμία: “Arx tarpeia Capitoli proxima” Η Ταρπηία πέτρα,το σημείο από όπου κατακρήμνιζαν τους καταδικασμένους σε ατιμωτικό θάνατο Ρωμαίους πολίτες, δεν απείχε πολύ από το Καπιτώλιο, το σύμβολο της Εξουσίας και της Ισχύος.

Αφήνοντας προς το παρόν κατά μέρος οποιαδήποτε κρίση για την αθωότητα η την ενοχή του ανδρός, η συνοπτική διαπόμπευση μιας τέτοιας διάσημης προσωπικότητος δεν μπορεί παρά να προκαλέσει άγχος στον συνηθισμένο πολίτη. Εάν κάποιος σαν τον DSK δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί τον εαυτό του,τότε σε τι μπορούμε εμείς να ελπίζομε εάν κατηγορηθούμε με παρόμοιες διαδικασίες;

Η Άνοδος και η Πτώση

Παρόλαυτά, σαν πολιτικοποιημένος λαός μεγαλωμένος σε ένα Μακιαβελλικό κλίμα, χωρίς ποτέ βέβαια να έχουν διαβάσει τα έργα του Νικολό Μακιαβέλλι, δεν πήρε πολύ καιρό στους Γάλλους για να αρχίσουν να αμφισβητούν τη σοβαρότητα των κατηγοριών που αντιμετώπιζε ο συμπατριώτης τους DSK. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις 57% του Γαλλικού κοινού δεν αποδέχτηκε την εκδοχή του “οίστρου” που σέρβιραν με φανερή σκανδαλοθηρική απόλαυση οι Αμερικανικές φυλλάδες. Κάποιοι άρχισαν να φαντάζονται κάθε είδους στημένα σενάρια, ενώ άλλοι ρωτούσαν “cui bono?”-Ποιός ωφελείται;-

Σε τέτοια παιχνίδια, ο πρώτος παίχτης που έρχεται στο νου είναι φυσικά ο Νικόλας Σαρκοζύ. Δε μπορεί να μην έρθει στη μνήμη μας το γεγονός ότι έγινε Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας περιπλέκοντας τον κύριο ανταγωνιστή του  Dominique de Villepin σε ένα σκάνδαλο πλαστογραφίας το ίδιο περίπλοκο όσο και το τωρινό. Λοιπόν, γιατί όχι μια νέα συνομωσία, για να βγάλει έναν νέο διεκδικητή της Προεδρίας από τη μέση;

Καρτούν του Plantu που δημοσιεύτηκε στη Le Monde της 25 Μαϊου 2011: “Σαρκοζύ: DSK και Villepin δυό παλιόφιλοι με τους οποίους με συνδέουν πολλά!”

Δεν έχει σημασία που ο  DSK και ο Σαρκοζύ είχαν την ανάγκη ο ένας του άλλου για να προετοιμάσουν τις διεθνείς συνόδους, ή το γεγονός ότι και οι δύο είχαν δώσει γη και ύδωρ στις ΗΠΑ. Είναι γνωστό,ότι τα χειρότερα εγκλήματα συχνά διαπράττονται ενάντια στους φίλους σου ή στην ίδια την οικογένειά σου.

Στην πράξη, οι Γάλλοι δεν γνωρίζουν για τους δεσμούς του DSK |1| ή για εκείνους του Σαρκοζύ την εποχή που τον εκλέξανε (2). Τα μήντια δεν τους  πληροφόρησαν ποτέ ότι στα 1990, την εποχή της πολιτικής του περιπλάνησης, προσελήφθη στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ από κάποια…Condoleezza Rice.

Δεν γνωρίζουν επίσης ότι τόσο ο ίδιος όσο και οι υπαρχηγοί του Pierre Moscovici και Jean-Chrisophe Cambadélis επέβλεψαν προσωπικά την είσπραξη συνδρομών προς το Σοσιαλιστικό Κόμμα από μια οργάνωση βιτρίνα της CIA, το National Endowment for Democracy (3) Ούτε μπήκαν στον κόπο να παρακολουθήσουν τις δραστηριότητές του και τις διάφορες υπερατλαντικές επαφές του με διάφορα think-tanks, όπως το German Marshall Fund των ΗΠΑ (4)ή τον Όμιλο Bilderberg (5). Τέλος, αγνοούν τη δέσμευσή του να ενσωματώσει τη Γαλλία και την Ευρώπη σε μια ευρεία υπερατλαντική Συμμαχία η οποία θα κυριαρχείται από τις ΗΠΑ.

Oι Γάλλοι είναι επίσης στο σκοτάδι για τους στενούς δεσμούς του DSK με το Ισραήλ. Εντός του Σοσιαλιστικού Κόμματος καθοδηγεί τον “Κύκλο Λέων Μπλουμ” Cercle Léon Blum, μια ομάδα που έχει το όνομα ενός Εβραίου τέως Πρωθυπουργού της Γαλλίας. Ο ρόλος αυτού του διακριτικού αλλά πανίσχυρου λόμπυ είναι να απομονώνει και να πετάει έξω από τον πολιτικό στίβο κάθε άτομο το οποίο υπάρχει περίπτωση να ασκήσει κριτική στο Σιωνιστικό πρότζεκτ. Είναι σε θέση να προβαίνει σε καρατομήσεις δημοσίων ανδρών όπως ο πολιτικός επιαστήμων Pascal Boniface ο οποίος επεσήμανε δημόσια τις αρνητικές για το Σοσιαλιστικό Κόμμα επιπτώσεις από την υποστήριξη του Τελ Αβίβ όταν απευθύνεται σε ένα εκλογικό σώμα το οποίο έχει 10% αραβική προέλευση. Κι όμως ο DSK δεν κάνει τον κόπο να το κρύψει: Χωρίς υπεκφυγές, δηλώνει: “Πιστεύω ότι κάθε Εβραίος της Διασποράς πρέπει να υποστηρίζει το Ισραήλ. Για το σκοπό αυτό είναι σημαντικό οι Εβραίοι να αναλαμβάνουν υπεύθυνες πολιτικές θέσεις. Εν συντομία, στα αξιώματα που υπηρετώ, και στην καθημερινή μου ζωή, σε ότι κι αν κάνω, προσπαθώ να συμβάλλω κι εγώ με τη μικρή μου συνεισφορά στην οικοδόμηση του Ισραήλ.” Ακούγεται κάπως ανησυχητικό, προερχόμενο από το στόμα κάποιου που φιλοδοξεί να γίνει Πρόεδρος της Γαλλίας. Ποιός νοιάζεται, είναι τόσο γαλαντόμος!

Παρόλες τις διασυνδέσεις τους, ο DSK και η παρέα του, σύρθηκαν στη λάσπη με το χειρότερο τρόπο: ενώ ο DSK ήταν στην απομόνωση, ο εισαγγελέας της Νέας Υόρκης διένειμε στα μήντια αντίγραφα της λεπτομερειακής περιγραφής των κατηγοριών σχετικά με τα διαπραχθέντα σύμφωνα με το κατηγορητήριο αδικήματα:

“Ο κατηγορούμενος ενεπλάκη σε στοματική σεξουαλική πράξη και πρωκτική σεξουαλική πράξη με άλλο άτομο με βίαιο καταναγκασμό; ο κατηγορούμενος προσπάθησε να έλθει σε σεξουαλική επαφή με άλλο άτομο με σεξουαλικό καταναγκασμό; ο κατηγορούμενος υπέβαλλε άλλο άτομο σε σεξουαλική επαφή  δια της βίας;ο κατηγορούμενος φυλάκισε άλλο άτομο; ο κατηγορούμενος υπέβαλλε άλλο άτομο σε σεξουαλική επαφή χωρίς τη συγκατάθεσή του; και ο κατηγορούμενος δια της βίας και χωρίς κανένα νόμιμο δικαίωμα ακούμπησε δια της βίας τις γεννητικές και άλλες περιοχές άλλου προσώπου με σκοπό να το μειώσει και να το εκμεταλλευθεί με σκοπό να ικανοποιήσει τις ερωτικές του επιθυμίες.

Οι πράξεις αυτές συνέβησαν κάτω από τις ακόλουθες περιστάσεις:

Το γραφείο του Περιφερειακού Εισαγγελέα έχει καταγγελία από γνωστή πηγή ότι ο κατηγορούμενος 1) έκλεισε την πόρτα και εμπόδισε δια της βίας την καταγγέλουσα  ώστε να μη φύγει από την τοποθεσία 2) Χούφτωσε τους μαστούς της καταγγελούσης χωρίς την συγκατάθεσή της 3) επιχείρησε να βγάλει δια της βίας το εσώρουχο της καταγγελούσης και χούφτωσε δια της βίας το αιδοίο της 4) έφερε σε επαφή δυό φορές  δια της βίας το στόμα της καταγγελούσης με το πέος του και 5) πραγματοποίησε τις ανωτέρω πράξεις χρησιμοποιώντας φυσική βία.”

Όλες οι πιπεράτες αυτές λεπτομέρειες διατυμπανίζονταν στα βραδινά δελτία ειδήσεων για πολλές ημέρες μπροστά στα γουρλωμένα μάτια των οικογενειαρχών που μόλις είχαν επιστρέψει σπίτι μετά από μια μέρα στη δουλειά και στα μάτια τρομαγμένων παιδιών που κρύβαν το πρόσωπό τους στα μπωλ με τη σούπα τους.

Το πολιτιστικό σοκ.

Είναι δύσκολο να πει κανείς ποιός τραυματίστηκε βρύτερα: Ο ιδιοφυής οικονομολόγος ο οποίος θα έσωζε τον κόσμο από την οικονομική κρίση και ο οποίος μετέπεσε ξαφνικά στην κατηγορία του διαβόητου εγκληματία, ή ο Γαλλικός λαός ο οποίος ανυπομονούσε να τον εκλέξει ως ηγέτη και αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει την ωμή βία των ΗΠΑ.

Από μια αποψη, οι Γάλλοι προσπαθούν να βρουν διακαιολογίες στη φύση του Αγγλο-Σαξονικού Συστήματος δικαιοσύνης, με το οποίο για πρώτη ίσως φορά έρχονται αντιμέτωποι. Είχαν δει μια τέτοια παρωδία δικαιοσύνης στην TV, στις αγαπημένες τους σειρές,αλλά δε μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβαίνει στην πραγματικότητα. Όσο για το εξω-δικαστικό σύστημα , το Γκουαντάναμο και τις Μυστικές Φυλακές, προτιμήσαν ανέκαθεν να μην μάθουν πως λειτουργούσαν όλα αυτά. Μερικοί σχολιαστές βιαστήκαν να δηλώσουν ότι η σκληρή μεταχείριση στα χέρια των διωκτικών αρχών και στα χέρια του Πρωτοδίκη δείχνει τη θέληση του Συστήματος Δικαιοσύνης των ΗΠΑ να συμπεριφερθεί ισότιμα στον ισχυρό όπως και στον αδύναμο. Κι όμως, σίγουρα οι σχολιαστές αυτοί θα πρέπει να είναι ενήμεροι για τις εργασίες των διαπρεπών κοινωνιολόγων οι οποίοι έχουν δείξει ότι το άδικο σύστημα μπορεί να έχει τα μάτια σκεπασμένα αλλά σίγουρα δεν είναι και τυφλό, σε θέματα πλούτου, ισχύος και κοινωνικής τάξης.

Οι Γάλλοι δέχτηκαν άκριτα τις διατυπώσεις που διοχετεύθηκαν μέσω του Αγγλο-Αμερικανικού τύπου οι οποίες έριχναν το σφάλμα στους Γάλλους συναδέλφους τους οι οποίοι είχαν αμελήσει την έρευνα στα ερωτικά ατοπήματα του κ. Stauss Kahn  με τη δικαιολογία ότι είχε δικαίωμα να έχει την ιδιωτική του ζωή. “Σίγουρα” σχολίαζαν οι πουριτανοί, “ένας άντρας o οποίος προφανώς κορτάρει μια γυναίκα, που τη χουφτώνει και τη στριμώχνει, είναι προφανώς ένας δυνάμει βιαστής”…

“Αυτός που κλέβει μια πέννα, θα κλέψει και μια λίρα”. όπως λέει η παροιμία. Στο εξώφυλλό του το περιοδικό TIME παρουσιάζει τον DSK και τους όμοιούς του με τη μορφή ενός χοίρου. Περιέργως,κανείς δεν σημείωσε ότι ο κατηγορούμενος υπήρξε Διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (IMF) και κάτοικος της Washington D.C. για τα τελευταία 3 έτη, χωρίς ο ηθικολόγος Αγγλο-Αμερικανικός Τύπος να ασχοληθεί στο διάστημα αυτό στο ελάχιστο με τα ιδιωτικά του βίτσια.

Καθώς οι κατηγορίες κατά του DSK προκαλέσαν την περιέργεια, τώρα όλοι θυμήθηκαν-κάπως αργά βέβαια- ότι το 2002 ο DSK είχε προσπαθήσει να πάρει δια της βίας την ομορφούλα Γαλλίδα δημοσιογράφο Tristane Bannon.Όταν του ζήτησε συνέντευξη, της έκλεισε ραντεβού σε ένα ιδιωτικό διαμέρισμα στο Marais, μια ιστορική γειτονιά των Παρισίων. Την δέχτηκε σε ένα αχανές διαμέρισμα, τελείως άδειο εκτός από ένα μεγάλο κρεββάτι. Καθώς η όμορφη δημοσιογράφος αρνήθηκε να υποκύψει στον απλοχέρη πολιτικό, ακολούθησε πάλη σώμα με σώμα (ΣΣ και η Bannon  απέφυγε το βιασμο μόνο επειδή αμύνθηκε δυναμικά).

Τι το παράξενο λοιπόν, εαν στη Νέα Υόρκη ο κ. DSK δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τις βίαιες παρορμήσεις του και μετατράπηκε σε εγκληματία;

Κι όμως τίποτε δε δείχνει να στηρίζει το σενάριο αυτό, ένα λόγο παραπάνω γιατί ο DSK δεν είναι κανένας λιγούρης εργένης. Είναι παντρεμένος με την Anne Sinclair, σταρ της τηλεόρασης και κορυφαία Γαλλίδα δημοσιογράφο, η οποία εγκατέλειψε την καριέρα της για να στηριξει την καριέρα του άντρα της. Οι Γάλλοι την είδαν ξανά κατά την ακροαματική διαδικασία του DSK, πάντα όμορφη και αποφασισμένη παρά τα χρόνια που πέρασαν από πάνω της. Είναι εγγονή ενός μεγαλεμπόρου έργων τέχνης και έχει δικιά της σημαντική οικογενειακή περιουσία. Χωρίς να διστάσει, πέταξε στις ΗΠΑ για να πληρώσει την εγγύηση 1 εκατομμυρίου δολλαρίων και να καταθέσει στο δικαστήριο επιπλέον υποθήκη 5 εκατομμυρίων δολλαρίων. Τη στιγμή εκείνη φάνηκε ότι η γυναίκα αυτή ήταν αποφασισμένη να θυσιάσει τα πάντα για να σώσει τον σύζυγό της από τις δαγκάνες της Δικαιοσύνης των ΗΠΑ.  Τους φάνηκε ακόμα πιο αξιοθαύμαστη γιαυτό, μια γυναικα υπεράνω η οποία δεν κρατούσε κακία στον αντρα της για τα φλερτ του και η οποία έφτανε μέχρι το σημείο να πηγαίνει μαζί του στo Chandelle, ένα γνωστό κλάμπ ανταλλαγής συζύγων των Παρισίων.

Dominique Strauss Kahn βιαστής ή εξιλαστήριο θύμα;

Οποιοδήποτε έθνος άξιο του ονόματός του δε θα ανεχόταν να δει μια πολιτική φυσιογνωμία που προοριζόταν για το Προεδρικό αξίωμα της χώρας και να αντιπροσωπεύσει διεθνώς τη χώρα τους, να περπατάει δεμένος με χειροπέδες ανάμεσα σε δύο αξιωματούχους του  FBI, να φορτώνεται στο πίσω κάθισμα του περιπολικού ως κακοποιός και να προσέρχεται στο δικαστήριο βρώμικος και αξύριστος. Σε κάθε άλλη χώρα του κόσμου, ο λαός θα είχε πιθανότατα διαδηλώσει μπρος στην Πρεσβεία των ΗΠΑ τραγουδώντας πατριωτικά τραγούδια. Όχι όμως οι Γάλλοι. Οι “Αμερικάνοι” είναι αντικείμενο θαυμασμού για τους Γάλλους.Τους παρακολουθούν υπνωτισμένοι, όπως παρακολουθεί το κουνέλι την κόμπρα. Καθώς οι Γάλλοι έχουν μεγάλη δυσκολία να αποδεχτούν ότι δεν είναι ο ομφαλός της γης, τους φαίνεται αδιανόητο εαν ο DSK υπήρξε θύμα συνομωσίας, αυτή να μην έχει εκκολαφθεί στην προκυμαία του Σηκουάνα, αλλά στις όχθες του Πότομακ, στην Ουάσιγκτον.

Η φυλάκιση

Είναι ο DSK ένοχος βιασμού ή θύμα μιας σκευωρίας; Δε χρειάζονται παρά λίγοι απλοί συλλογισμοί για να απαντήσει κανείς σε αυτό το ερώτημα.

Ο κατηγορούμενος υποτίθεται ότι πέρασε τη νύχτα με ένα κωλ-γκερλ, μετά βίασε την καμαριέρα την ώρα του πρωϊνού πριν πάει με ψυχραιμία να πάρει το μεσημεριανό του με την κόρη του η οποία είναι φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο  Columbia. Τέλος αναφέρεται οτι επιβιβάσθηκε στην προγραμματισμένη και κλεισμένη από αρκετές ημέρες πριν πτήση του, με κατεύθυνση το Βερολίνο,όπου επρόκειτο να συναντήσει την Καγκελλάριο Άντζελα Μέρκελ. Καθισμένος αναπαυτικά στην business class της Air France, συνελήφθη δέκα λεπτά πριν από την απογείωση. (ΣΣ Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες η τελευταία δημόσια δήλωση του DSK πριν συλληφθεί ήταν η δήλωσή του προς την αεροσυνοδό που τον εξυπηρετούσε: “Τι ωραίο κωλαράκι!” (6) .)

Σύμφωνα με μαρτυρίςε του πληρώματος του αεροπλάνου της  Air France οι αστυνομικοί της Μονάδος Ειδικών Θυμάτων (το αντίστοιχο της σειράς Law and Order του NBC) δεν επέτρεψαν στις αστυνομικές αρχές του αεροδρομίου να αναμειχθούν στη σύλληψη και την ανάκριση, διακινδυνεύοντας έτσι να φτάσουν πολύ αργά. Για να αποφύγουν όμως να φτάσει κάποια προειδοποίηση στον DSK διέταξαν την φραγή όλης της κινητής τηλεφωνίας στη ζώνη του αεροδρομίου, μέχρι να φτάσουν επί τόπου. (6) Αυτού του τύπου η φραγή είναι πέρα από τις επιχειρησιακές δυνατότητες μιας αστυνομικής μονάδος Ηθών. Κάτι τέτοιο μπορεί να διαταχθεί μόνο σε επίπεδο μυστικών υπηρεσιών για λόγους εθνικής ασφάλειας.

Μόλις ο ύποπτος συνελήφθη από τις αρχές αποκόπηκε από οποιαδήποτε εξωτερική επικοινωνία, με την εξαίρεση των δικηγόρων του, όπως ορίζει ο Αμερικανικός νόμος. Στη συνέχεια όμως η Δικαστίνα Melissa Jackson διέταξε τη φυλάκισή του οπότε και αποκόπηκε ξανά από τον εξωτερικό κόσμο, χωρίς εμφανή αιτία. Δόθηκε η εξήγηση ότι η φυλάκιση του DSK είχε ως αιτία το φόβο ότι μπορεί να διέφευγε στη Γαλλία, με την οποία οι ΗΠΑ δεν έχουν συνυπογράψει συμφωνίες έκδοσης και η οποία στο παρελθόν είχε δώσει καταφύγιο σε έναν άλλο κατηγορούμενο για σεξουαλικά αδικήματα, τον Ρομάν Πολάνσκι. Έτσι ως αιτιολογία για τον εγκλεισμό του δεν δόθηκε ο φόβος μήπως εκμεταλλευθεί την ελευθερία επικοινωνίας για να επηρεάσει τους μάρτυρες. Παρόλαυτά, η Δικαστής αποφάσισε να τον κλεισει στο Rykers Island,μια από τις πιο σκληρές φυλακές που φιλοξενεί 14000 καταδίκους, μια πραγματική κόλαση επί γης.”Για δική του προστασία” κλείστηκε εκεί σε ένα μονόκλινο κελί όπου και παρέμεινε σε απομόνωση.

Ο Διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου παρέμεινε στην απομόνωση για 10 ημέρες. Για το διάστημα αυτό η λειτουργία του IMF παρέλυσε, απουσία της υπογραφής του Διευθυντή. Η χρεωκοπία της Ελλάδος και πολλά άλλα καίρια ζητήματα μπήκαν σε αναμονή αναγκαστικά στο έλεος των αστυνομικών, δικαστών και υπαλλήλων των φυλακών των ΗΠΑ.

Σύμφωνα με τη νομολογία των ΗΠΑ και λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν είχε προηγούμενα αδικήματα στο ποινικό του μητρώο και είναι μόνιμος κάτοικος της  Washington, ο DSK δεν θα έπρεπε φυσιολογικά να έχει φυλακισθεί, αλλά ώφειλε λογικά να έχει αφεθεί ελεύθερος με εγγύηση.Προφανώς ο DSK έκανε μια ψύχραιμη εκτίμηση της κατάστασης και -μέσω ενός των δικηγόρων του-έστειλε μια επιστολή παραιτήσεώς του από τη θέση του Διευθυντού του ΔΝΤ. Αμέσως την επόμενη μέρα, ένας νέος δικαστής ενάντια σε όλες τις προβλέψεις, δέχτηκε το αίτημά του και τον απελευθέρωσε με εγγύηση επιβάλλοντάς του κατ΄οίκον κράτηση σε αναμονή της δίκης του. Πράγματι,δεν υπήρχε πλέον ανάγκη να κρατηθεί ο DSK σε απομόνωση,τώρα που είχε ανακτήσει το ΔΝΤ την ελευθερία κινήσεων.

Η Christine Lagarde  χαιρετά με τη νοηματική όλους εκείνους που έδειξαν εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις της Washington στον κ. Zhou. Η Γαλλίδα Υπουργός Οικονομικών Christine Lagarde, η οποία έκανε καριέρα στις ΗΠΑ υπερασπίζοντας τα συμφέροντα του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος (7)ακούγεται ότι προορίζεται να διαδεχτεί τον υπόδικο DSK στο πηδάλιο του ΔΝΤ, παρά την έντονες διαμαρτυρίες της Ρωσσίας και της Κίνας.

Ας σημειωθεί εδώ ότι ο δεύτερος των συνηγόρων του DSK, ο Benjamin Brafman δεν τον επισκέφηκε στη φυλακή και δεν ήταν παρών στη δεύτερη συνεδρίαση του δικαστηρίου. Το διάσημο αυτό αστερι του Δικηγορικού Συλλόγου της Νέας Υόρκης αναχώρησε αντίθετα εσπευσμένα για επίσκεψη στο Ισραήλ, επισήμως για να εορτάσει οικογενειακά μια θρησκευτική εορτή. (8). Για να δικαιολογήσει την αμοιβή του ο κ. Branfman δε θα πρέπει λογικά να περιορίστηκε στο ν΄ανάβει κεριά στο Lag BaOmer αλλά θα πρέπει να διαπραγματεύτηκε και κάποια πράγματα προς επικουρία του πελάτη του.

Το πρότζεκτ  Zhou.

Για ποιό σκοπό λοιπόν, επιστρατεύτηκαν τέτοιες Χολυγουντιανές τεχνικές για να μπλοκάρουν τη λειτουργία του ΔΝΤ για 10 ημέρες; Υπάρχουν δύο πιθανές απαντήσεις, οι οποίες πιθανώς συνδέονται μεταξύ τους.

Στις 29 Μαρτίου 2009, ο διευθυντής της Λαϊκής Τράπεζας της Κίνας,  Zhou Xiaochuan, αμφισβήτησε δημόσια την κυριαρχία του αμερικανικού δολλαρίου ως αποθεματικό νόμισμα (reserve currency). Εκφράζοντας τη λύπη του που ο αντικειμενικός στόχος που είχε θέσει ο οικονομολόγος John Maynard Keynes για τη δημιουργία ενός υπερεθνικού νομίσματος (του Bankor) δεν έγινε πραγματικότητα μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο, έκανε την πρόταση ότι τα SDR (Special Drawing Rights) του ΔΝΤ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ανταυτού. (9)

Ο κ. Zhou Xiaochuan δεν έχει πει ακόμη τον τελευταίο του λόγο

Στη σύσκεψη των G20 στις 2 Απριλίου του 2009, αντιμέτωπες με διεθνή πίεση, οι ΗΠΑ συμφώνησαν να τριπλασιαστεί ο προϋπολογισμός του ΔΝΤ και ενέκριναν την έκδοση από το ΔΝΤ SDR αξίας 250 δισεκατομμυρίων δολλαρίων. Συμφώνησαν επίσης κατ’ αρχήν στη δημιουργία ενός Συμβουλίου Οικονομικής Σταθερότητος το οποίο θα συνέδεε τις κυριότερες αναπτυσσόμενες χώρες.

Αυτή η ιδέα συζητήθηκε περαιτέρω στη συνεδρίαση των G8 στην L’Aquila (Ιταλία) στις 8 Ιουλίου του 2009. Σπρώχνοντας το θέμα ένα κλικ η Ρωσία υποστήριξε στη Σύνοδο G8  ότι αυτό το νέο παγκόσμιο νόμισμα θα πρέπει να τυπωθεί πραγματικά παρά να είναι λογιστκό/εικονικό. Ο Dmitry Medvedev έφερε μαζί του μερικά δείγματα νομισμάτων SDR και τα έριξε πάνω στο τραπέζι. (10)

Η μια πλευρά τους απεικονίζει τα πρόσωπα των 8 ηγετων των κρατών του G8, ενω η άλλη πλευρά φέρει το σύνθημα: “Unity in Diversity”, ενότητα στη διαφορετικότητα.

Το πρότζεκτ ανατέθηκε σε ειδικούς του Τμήματος Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων των Ηνωμένων Εθνών. Το πόρισμά τους, στο οποίο συμμετείχε ο Καθηγητής Ποπώφ της Νέας Οικονομικής Σχολής της Μόσχας, εξετάσθηκε στις 25 Απριλίου 2010 σε μια από κοινού σύσκεψη του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. (11)

Το πρότζεκτ επρόκειτο να ολοκληρωθεί και να αποκαλυφθεί δημόσια στις 26 Μαϊου 2011 στη σύνοδο G8 στη Deauville (Γαλλία). Με την κίνηση αυτή το Αμερικάνικο Δολλάριο θα έχανε την προνομιακή του θέση ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα ενω στο παρασκήνιο απειλείται η στάση πληρωμών της Αμερικανικής Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης. Όσον αφορά τις ΗΠΑ, η εξέλιξη αυτή θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να μπει ένα τέλος στην χρηματοδότηση της πανίσχυρης πολεμικής της μηχανής μέσω του διογκούμενου χρέους και να κάνει στροφή στην κατεύθυνση της εσωτερικής της ανασυγκρότησης.

Το Λιβυκό Δηνάριο, το πρώτο (και τελευταίο;) νόμισμα με αντίκρυσμα σε χρυσό και SDRs του ΔΝΤ. Το 2000 ο Συνταγματάρχης Καντάφι συνέλαβε την ιδέα  να δημιουργήσει ένα παναφρικανικό νόμισμα εγγυημένο με χρυσό, αλλά δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει την ιδέα του. Το 2009 προσφέρθηκε αυθόρμητα να συμμετάσχει στο πρότζεκτ Zhou και υιοθέτησε την ισχύ των SDR για την χώρα του.

Το μπλοκάρισμα του πρότζεκτ Zhou

Δυστυχώς, κατά τους τελευταίους μήνες της ολοκλήρωσης της διαδικασίας, στρατιωτικές και πολιτικές πρωτοβουλίες χρησιμοποιήθηκαν με επιτυχία για να σαμποτάρουν την πρωτοβουλία Zhou. Χώρες που συμμετείχαν, όπως η Ρωσσία και η Κίνα εξαπατήθηκαν. Η σύλληψη του DSK αποκαλύπτει τη διπλοπροσωπία της Ουάσιγκτον και δείχνει καθαρά ότι οι παραχωρήσεις των ΗΠΑ στο παρελθόν, στο θέμα αυτό, αποτελούσαν απλώς ένα στρατήγημα, για να κερδηθεί χρόνος.

Παρόλο που οι λεπτομέρειες της τακτικής του DSK για την εφαρμογή στην πράξη του SDR ως αποθεματικής νομισματικής οντότητος παραμείναν μυστικές, φαίνεται ότι η Λιβύη θα είχε ενεργό ρόλο στη διαδικασία. Σε πειραματικό επίπεδο, η Λιβύη ήταν η πρώτη χώρα η οποια θα στήριζε το νόμισμά της στο χρυσό πρώτα, και ύστερα στα  SDRs. Αυτό έχει μεγάλη σημασία, για την έρευνά μας,εάν μάλιστα λάβομε υπόψη ότι η Λιβύη διέθετε ένα από τα μεγαλύτερα αποθεματικά κεφάλαια στον κόσμο, μεγαλύτερο ακόμα και από τη Ρωσσία.

Εξαπολύοντας επιθετικό πόλεμο ενάντια στη Λιβύη, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο έβαλαν σε κίνηση μια διαδικασία παγώματος κεφαλαίων του Λιβυκού κράτους. Χειρότερα ακόμα, το Παρίσι και το Λονδίνο έστειλαν αξιωματούχους της Τράπεζας  HSBC στη Βεγγάζη να στήσουν μια Κεντρική Τράπεζα των Λίβυων επαναστατών και να προσπαθήσουν να αρπάξουν εθνικά κεφάλαια (12). Χωρίς να μπορεί κανείς να πει κατά πόσον ο Νικόλας Σαρκοζύ και ο Ντέϊβιντ Κάμερον παρασύρθηκαν από την ίδια τους την ύβρη -με την αρχαία ελληνική έννοια- ή ενεργούν σύμφωνα με τις εντολές των αφεντικών τους στην Ουάσιγκτον, το γεγονός παραμένει ότι το εύθραυστο οικοδόμημα που έστηνε ο DSK κατέρρευσε.

Σύμφωνα με τις επαφές μας στην Τρίπολη, κατά το χρόνο της σύλληψής του, ο DSK είχε προορισμό το Βερολίνο για να επεξεργαστεί μια λύση με την Καγγελάριο Άγγελα Μέρκελ. Μετά τη συνάντηση αυτή, ήταν στο πρόγραμμά του να αναχωρήσει με τη συνοδεία ενός Γερμανού απεσταλμένου για να συναντηθεί με εκπροσώπους του Συνταγματάρχη Καντάφι ή και-πολύ πιθανόν- και με τον ίδιο τον Καντάφι, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η υπογραφή του θα ήταν απαραίτητη για να τερματισθεί το αδιέξοδο.

Είμαστε λοιπόν σήμερα μάρτυρες ενός οικονομικού πολέμου χωρίς προηγούμενο. Τη στιγμή που η οικονομική κατάσταση των ΗΠΑ είναι επισφαλής και το δολλάριο θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να μετατραπεί σε νόμισμα-μαϊμού χωρίς καμιά αξία, η συμφωνία που είχε γίνει στη Σύνοδο G8 και είχε επικυρωθεί από τους G20 και είχε μπει σε εφαρμογή από το ΔΝΤ σε συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα και τους διεθνείς τραπεζικούς κύκλους και της οποίας ο DSK υπήρξε ο αρχιτέκτονας, έχει μπει στο ράφι. Η πρωτοκαθεδρία του δολλαρίου επιβίωσε προσώρας, αν και η ηγεμονία του φαίνεται πιο φτιαχτή από ποτέ. Δολλάριο, το νόμισμα το οποίο θέλαν να επαναφέρουν στην πραγματική του αξία οι αναπτυσσόμενες χώρες αλλά πάνω στο οποίο στηρίζουν οι ΗΠΑ το Ισραήλ και το στρατιωτικοβιομηχανικό τους σύμπλεγμα την ισχύ τους.

Μπροστά σ’ αυτό το διακύβευμα, τι αξία έχει η τιμή ενός άνδρα;

Thierry Meyssan

Γάλλος διανοούμενος, ιδρυτής και πρόεδρος του εναλλακτικού Δικτύου Voltaire Network και της Συνδιάσκεψης για την Ειρήνη (Axis for Peace Conference). Τα σχόλιά του εξειδικεύονται σε διεθνή θέματα και δημοσιεύονται τακτικά σε ημερήσιες εφημερίδες και εβδομαδιαία περιοδικά στα Αραβικά τα Ισπανικά και στη Ρωσσική γλώσσα. Τα τελευταία του δύο βιβλία στα Αγγλικά: 9/11 the Big Lie και Pentagate. (ΣΣ Η ανάλυση του δημοσιεύεται με κάθε επιφύλαξη. Ο δημοσιογράφος ζει και εργάζεται στη Βυρηττό, μετά από απειλές ενάντια στη ζωή του στη Γαλλία.)

[1] “Dominique Strauss-Kahn, l’homme de « Condi » au FMI”, by Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 5 October  2007.

[2] “Operation Sarkozy : how the CIA placed one of its agents at the presidency of the French Republic”, by Thierry Meyssan, Voltaire Network, 26 July 2008.

[3] “La NED, vitrine légale de la CIA”, by Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 6 October 2010.

[4] “The German Marshall Fund, a Fund for Secret Action Specialists?”, by Thierry Meyssan, Voltaire Network, 5 October 2004.

[5] What you don’t know about the Bilderberg-Group, by Thierry Meyssan, Voltaire Network, 9 May 2011.

[6] “Les derniers mots de DSK avant son arrestation”, by Michel Colomès, Le Point, 19 May 2011.

[7] “With Christine Lagarde, US Corporations Enter the French Government”, Voltaire Network, 29 June 2005.

[8] Strauss-Kahn’s lawyer to Haaretz: Former IMF chief will be acquitted, by Chaim Levinson, Haaretz, 22 May 2011.

[9] “La Chine commence à s’écarter du dollar”, Réseau Voltaire, 22 May 2009.

[10] “Medvedev Shows Off Sample Coin of New ‘World Currency’ at G-8″, Voltaire Network, 11 July 2009.

[11] Reforming the international financial system (Excerpt from “The World Economic and Social Survey, 2010: Retooling Global Development”, drawn up by Christina Bodouroglou, Nazrul Islam, Alex Julca, Manuel Montes, Mariangela Parra Lancourt, Vladimir Popov, Shari Spiegel and Rob Vos), Voltaire Network, 8 July 2010.

[12] “The heist of the century: the assault of the ‘willing’ on Libyan SWFs”, by Manlio Dinucci, Voltaire Network, 28 April 2011.

Δημοσίευση: Ιουνίου 10, 2011. Κατηγορία: Uncategorized .

ΠΗΓΗ http://pamet-thessaloniki.com/2011/06/10/%CE%BF-%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BC%CE%B1-%CE%BF-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B5%CE%BE/